27.8.08

SOULS & MACHINES

Φέτος το καλοκαίρι βρέθηκα στη Μαδρίτη, για την πρώτη επίσκεψη στην πρωτεύουσα και την τρίτη στην καταπληκτική αυτή χώρα. Ενθουσιάστηκα! Από την αρχιτεκτονική, τους Μαδριλένους, τη ζωή, αλλά και τη γενναία δόση Τέχνης που πήρα.




Ξεκινώντας από τα γνωστά, στη Μαδρίτη βρίσκονται δυο παγκόσμιας φήμης Μουσεία το Museo de PRADO και το Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía (MNCARS).


Το δικό μου αστεράκι απονέμεται στο MNCARS. Εκεί λοιπόν πέρα από την διάσημη Guernica του Πικάσο, ανακάλυψα τον Ισπανό Chillida, αλλά πραγματικά ενθουσιάστηκα με την έκθεση που φιλοξενείται στην νέα πτέρυγα του Μουσείου με θέμα Souls & Machines. Η επιμέλεια της έκθεσης εξαιρετική, τα έργα πρωτοποριακά. Επικρατεί χαμηλός φωτισμός και lo-fi ήχος, ενώ ένας διάδρομος, που διαμορφώνεται από ημικυκλικά διαχωριστικά, μας οδηγεί στις αίθουσες - ξέφωτα με τις εγκαταστάσεις των δημιουργών. Στο πάτωμα, εδώ κι εκεί, τεράστιες μαξιλάρες (περίπου 2 Χ1,5μ) σε προκαλούν να "χαθείς" στην παρατήρηση των έργων.

Ξεκινώ με τον Daniel Rozin, που καταπιάνεται με δια-δραστικές κατασκευές που ανταποκρίνονται στην παρουσία του θεατή. Έτσι συμμετέχω κι εγώ ενεργά και δημιουργικά στην λειτουργία των έργων. Μ’ αρέσει αυτό. Τα έργα: Weave mirror, Trash mirror, circles mirror, δηλαδή σκουπίδια μαζεμένα από τους δρόμους της Νέας Υόρκης, αλλά και εκτυπώσεις και μεταλλικές κατασκευές σχηματίζουν «καθρέφτες» που με τη βοήθεια της τεχνολογίας (video σε πραγματικό χρόνο και κατάλληλο software) μετατρέπουν την κίνηση του θεατή, την κίνηση μου, σε είδωλο στον καθρέφτη. Το όλο συνοδεύεται από ελαφρύ θρόισμα σε κάθε μεταβολή της κίνησης.
























Η Sachiko Kodama, φτιάχνει δυναμικά γλυπτά από υγρό σίδηρο (ferrofluids). Η τεχνική που χρησιμοποιεί δεν έχει προηγούμενο στις πρακτικές της σύγχρονης τέχνης, τα «γλυπτά» της είναι μαγικά! Η είσοδος στο χώρο της εγκατάστασης με προειδοποιεί για την ύπαρξη μαγνητικού πεδίου. Αυτό σε συνδυασμό με ειδικό software για τον έλεγχο της δύναμης του πεδίου, δημιουργεί την αντίδραση του υγρού σιδήρου, σε ελεγχόμενες συνθήκες, και την δημιουργία οργανικών μεταλλασσόμενων μορφών και επιφανειών. Τα έργα: Protrude flow, Breathing Chaos, Morpho Towers.








Τελευταίο και καλλίτερο άφησα τον Paul Friedlander που τα έργα του πραγματικά τα ερωτεύτηκα. Κυρίες και κύριοι το «Αίνιγμα των φωτεινών περιδινήσεων, της κυματικής λειτουργία του φωτός, της αφηρημένης κοσμολογίας»! Ο Friedlander έχει ξοδέψει πάνω από δυο δεκαετίες έρευνας στη προσπάθεια του να μετατρέψει το φως σε ένα εύπλαστο κι ευέλικτο υλικό ικανό να παίρνει διαφορετική φόρμα και όγκο. Ιδού λοιπόν τα κινητικά φωτογλυπτά του μαθηματικού που στράφηκε στις τέχνες.




































Αν τύχει να βρεθείτε στη Μαδρίτη το Σεπτέμβριο, μη χάσετε την έκθεση, αλλά αν πετύχετε αυτούς τους «τύπους» κάπου αλλού στον κόσμο, ΕΧΕΤΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ!









Υ.Γ. Οι φωτογραφίες από τα Μουσεία είναι της υποφαινόμενης, ενώ των έργων είναι από την έκδοση του Μουσείου για την έκθεση Souls & Machines, με υπότιτλο Digital art and new media.

12 σχόλια:

mafaldaQ είπε...

Αρχικά να πω ότι λατρεύω τη Μαδρίτη και ότι σχέση με αυτήν και μόνο, που είδα το post, ενθουσιάστηκα! Εύχομαι και φέτος να καταφέρω να πάω!

Το Reina επίσης, είναι το αγαπημένο μου μουσείο. Η περιοχή, το κτίριο, τα εκθέματα! Οι περιοδικές εκθέσεις! Νομίζω, ότι είναι, ότι καλύτερο, έχει στεγάσει, τη μοντέρνα τέχνη στην Ευρώπη. Καλύτερο και από την Tate και από το Centre Pompidou!

Όσο για την παρουσιάση, ενθουσιάστηκα! Απίστευτη διάδραση! Πολύ ωραίο post!

ZlatkoGR είπε...

Speechless! Καταπληκτικά!

mmjrules είπε...

Τέλειο post! Είχα διαβάσει για αυτόν τον καλλιτέχνη με τους καθρέπτες και είχα δει ένα video με έναν ξύλινο καθρέπτη, πολύ εντυπωσιακό, ειδικά ο ήχος.

Το Reina Sofia είναι και μένα το αγαπημένο μου, έχει την καλύτερη συλλογή μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης που έχω δει σε αντίστοιχα μουσεία. Για μένα ήταν το καλύτερο από τα 3 διάσημα μουσεία της Μαδρίτης (ξέχασες να αναφέρεις το Thyssen-Bornemisza , αλλά δεν σε κατηγορώ, είναι άθλιο έτσι κι αλλιώς!)

bunnysuicides είπε...

κ εγώ φανατικός της μαδρίτης κ του reina sofia που αν κ είδα μόνο το μισό μουσείο, πρόλαβε να γίνει το αγαπημένο μου! πήγα κ εγώ αυτό το καλοκαίρι κ όντως η έκθεση είναι απίστευτη, ειδικά οι καθρέφτες κ "κάτι κυλινδρικά" που φωτίζονταν καθώς περιστρέφονταν (τελευταία φώτο). έμεινα κάπου μισή ώρα ξαπλωμένος στις μαξιλάρες να τα απολαμβάνω! βέβαια αυτό ήταν κ η καταστροφή μου, αφού πήγε 14:30 κ το μουσείο έκλεισε, τη στιγμή που ήμουν μπροστά απ' τη γκερνίκα (κυριακή πήγα)!

**
mmj, το άθλιο thyssen δεν θα το σχολιάσω, είχες κ στο χωριό σου τέτοια άθλια μουσεία!

mmjrules είπε...

@kounelos
Όχι και θα ήταν κρίμα να έχω.

Μάλιστα το ΜΜΣΤ που έχει το χωριό μου θεωρώ ότι είναι πολύ καλύτερο σε ποιότητα εκθέσεων και περιεχόμενο. Επίσης το μουσείο Design, που και η Άννα μας έχει φέρει σε επαφή μέσω ενός ring θα ήταν πολύ πιο αξιόλογο αν είχε μόνιμη στέγη.

Για μένα το Thyssen ήταν απλά μια προσπάθεια από τη γυναίκα του βαρώνου Thyssen για να δείξει ότι δεν είναι τούβλο (είναι η πέμπτη του γυναίκα και Μις Ισπανία 1961).

Έχει αγοράσει όλα τα έργα από ιμπρεσσιονιστές, τα περισσότερα από τα οποία είναι απλά αδιάφορα.

Αντιγράφω από τη wikipedia για το μουσείο:

"The Baroness remains involved with the museum. She personally decided the salmon pink tone of the interior walls and in May 2006 publicly demonstrated against plans of the Mayor of Madrid, Alberto Ruiz-Gallardón to redevelop the Paseo del Prado as she thought the works and traffic would damage the collection and the museum's appearance."

mafaldaQ είπε...

Νομίζω, ότι είναι λίγο άδικο, για το Thyssen-Bornemisza, να το συγκρίνουμε, είτε με το Prado, είτε με το Reina Sofia. Πρόκειται για 3 διαφορετικά μουσεία, που το καθένα, έχει κάτι να προσφέρει στον επισκέπτη, ανεξάρτητα από τις προσωπικές του προτιμήσεις. Ακόμα και την πολύ συνηθισμένη σύγκριση του Prado με το Louvre, την βρίσκω άδικη. Το γεγονός, ότι κάποιο είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο, με περισσότερα ή λιγότερα εκθέματα, δεν μειώνει την αξία του.

Σαφώς, τα έργα στο Thyssen-Bornemisza, δεν είναι τα σημαντικότερα ή τα πιο γνωστά των καλλιτεχνών. Ναι, υπάρχει μια σαφή προτίμηση, στα έργα των ιμπρεσιονιστών, αλλά όχι μόνο. Θυμάμαι ότι μου είχε κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση η συλλογή του Kirchner και του Kandinsky. Ίσως και πάλι όχι τα σημαντικότερα, αλλά σημαντικά για εμένα.

Ένας από τους λόγους, που θεωρώ το Reina Sofia, ως το αγαπημένο μου (και όχι απαραίτητα το καλύτερο) είναι το γεγονός ότι η συνολική αισθητική του μουσείου, είναι πολύ κοντά, σε ότι εγώ προσωπικά, ορίζω μουσείο μοντέρνας τέχνης. Σωστή διαχείριση χώρου και φωτός, χρώματα πολύ φιλικά και information design απλό και απέριττο αλλά και πολύ κατατοπιστικό. Όσες φορές το επισκέφτηκα, ένιωσα πολύ άνετα, να παραμείνω ώρες, να χαζολογήσω δεξιά και αριστερά, να μην αγχωθώ να τα δω όλα, να ξαναπάω. Λίγο πολύ, όλα τα μουσεία στη Μαδρίτη, μου έδωσαν αυτή την αίσθηση. Του οικείου αλλά και του σοβαρού.

Το Thyssen-Bornemisza, δεν θα το χαρακτήριζα άθλιο. Μπορεί να μην ξαναπήγαινα. Πολλά μουσεία, όμως, είναι once in a lifetime. Δεν με πειράζει, που ίσως είναι μια προσπάθεια από τη γυναίκα του βαρώνου Thyssen, για να δείξει ότι δεν είναι τούβλο. Τα περισσότερα μουσεία και πινακοθήκες, υπάρχουν, εξαιτίας της ματαιοδοξίας του πλούτου. Την προτιμώ, πάντως από εκείνους, που κρατάνε έργα τέχνης, για την προσωπική τους συλλογή.

Τώρα να πω και εγώ για το δικό μου το χωριό (το ίδιο με του mmjrulez), ότι θα ήθελα μερικά «τούβλα», να έχουν δώσει στέγη στο Μουσείο Design! Το μόνο που με ανησυχεί, όπως εύλογα, επισημαίνει ο mmjrules, με το κειμενάκι από τη Wikipedia, είναι κατά πόσο οι χορηγοί ενός μουσείου, λειτουργούν και ως curators και ως καλλιτεχνικοί διευθυντές. Εκεί, μάλλον είναι λίγο ρίσκο.

Panigirtzou είπε...

Δυστυχώς, δε έχω πάει Μαδρίτη! αλλά το ποστ μ'άρεσε πολύ, ιδιαίτερα ενδιαφέρον! Μπράβο!

frufruka είπε...

Ήξερα για την αγάπη της Άννας για τη Μαδρίτη, αλλά βλέπω οτι είμαστε πολλοί τελικά! Και χαιρόμαι γιατί μοιραζόμαστε μια κοινή εμπειρία με τον κούνελο που έχει δεί την έκθεση ... (χάζευα κι εγώ με τις ώρες εκείνα τα κυλινδρικά που φωτίζονταν και περιστρέφονταν και είναι τα έργα του Friedlander). Άναψαν παθιασμένες συζητήσεις για τα 2 ή 3 Μουσεία και θέλω κι εγώ να διευκρινίσω, ότι δεν πρόσθεσα το Thyssen-Bornemisza γιατί αν και συνιστά την 3αδα των διάσημων μουσείων σε επίπεδο χώρας, δεν είναι στην 3αδα που είναι γνωστά και εκτός Ισπανίας, γι' αυτό και αναφέρθηκα μόνο στο PRADO και στο MNCARS. Μάλιστα το διάστημα που ήμουν Μαδρίτη στο Thyssen-Bornemisza είχε μια εξαιρετική έκθεση με το πολύπλευρο έργο του Miro (πινακες, κεραμικά, κατασκευές). Όσο για το Prado, ο μοναδικός λόγος που το επισκέφτηκα ήταν για τα έργα του EL GRECO. Προσωπικά ο Goya μου είναι ανυπόφορος, και η θεματολογία των υπόλοιπων έργων (βασιλείς, ευγενείς και εκκλησία) μου είναι ιδιαίτερα αδιάφορη. Αλλά έτισ μπαίνουμε στα δύσκολα μονοπάτια της αισθητικής (χμμμμμ).
Αυτό δε που μ' αρέσει σ' όλη τη συζήτηση είναι οι παθιασμένες απόψεις περί τέχνης και Μουσείων, ότι κι αν εκφράζουν.

bunnysuicides είπε...

εγώ για τον el greco πήγα ισπανία!
τον goya δεν τον είχα σε ιδιαίτερη εκτίμηση, μέχρι που είδα τους σκοτεινούς κ τρελάθηκα!
κατα τ' άλλα η θεματολογία του prado ήταν λίγο πολύ η ίδια κ μάλιστα με εξαίρεση τον el greco, οι πίνακες ήταν παρόμοιοι. πάντως θα ξαναπάω σίγουρα.

efou είπε...

πραγματικά πολύ ενδιαφέρον ποστ και οι φωτογραφίες φοβερές!
θέλω κι εγώ Μαδρίτη!!!

frufruka είπε...

Με τόσο κόσμο να παει και να' ρχεται Μαδρίτη, μου φαίνεται ότι θα έχουμε μόνιμη στήλη - ανταπόκριση από εκεί :)
@κουνελος: Ίσως να μην έδωσα πολύ προσοχή στο Goya, αλλά με 6.500 επισκέπτες κατα μέσο όρο στο Prado, δε βοηθάει και πολύ. Την επόμενη φορά
@efou: εύχομαι σύντομα να πραγματοποιηθεί το ταξίδι!

mafaldaQ είπε...

Μας βλέπω του χρόνου το καλοκαίρι με ανακοίνωση... το biographix πάει Ισπανία! Είναι πολλοί οι ενδιαφερόμενοι!