Τι να μας πουν κι οι χρονομηχανές!

Έχουμε ακόμα δυο μήνες μπροστά μας, αλλά ήδη νιώθω το γνωστό πακέτο ερωτήσεων (σε οικονομική συσκευασία) να με πλησιάζει:

- Τέτοια στιγμή χθες, τι ώρα ήταν;
- Σήμερα ξημερώνει νωρίτερα ή αργότερα;
- ...και βραδιάζει αργότερα ή νωρίτερα;
- Πότε θα ξαναλλάξει η ώρα;

Ουφ! Κάθε φορά που αλλάζουμε από θερινή σε χειμερινή ώρα (και το αντίστροφο), πάντα οι ίδιες ερωτήσεις, πάντα οι ίδιες απορίες, πάντα οι ίδιες αγωνίες. Κι όλα αυτά για μία και μόνο ώρα· δηλαδή για εξήντα λεπτά· δηλαδή για τρεις χιλιάδες εξακόσια δευτερόλεπτα· δηλαδή -εντάξει, σταματάω.

Έτσι είναι όμως, μοιάζει μικρή αλλαγή η μετατόπιση κατά μία ώρα, αλλά διαταράσσει την καθημερινότητά μας, το πρόγραμμά μας· κι αν όχι στην πραγματικότητα, τότε σίγουρα στην προσπάθεια που κάνουμε να συγκρίνουμε (άραγε είναι αναγκαίο;) το χθες με το σήμερα. Πολύ θα ήθελα να 'ξερα ποια θα ήταν η αντίδραση αν μετατοπιζόταν όχι η ώρα αλλά το έτος· κι όχι μονάχα για μια χρονιά, αλλά για μια δεκαετία, ή και για έναν αιώνα!

- Ας δοκιμάσουμε! είπε ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Κωνσταντίνος, θα προσθέσω τριακόσια χρόνια στο ημερολόγιο. Αυτό σημαίνει να είσαι αυτοκράτορας!

Έπεσα για ύπνο και ήταν 2008, ξύπνησα και ήταν 2308. Ο ήλιος στη θέση του, καλό αυτό. Η πόλη στη θέση της, καλό κι αυτό. Το ψυγείο στη θέση του, πολύ καλό αυτό, πεινούσα σα λύκος! Άνοιξα το ψυγείο και -μπέρδεμα πρώτο: οι ημερομηνίες λήξης είχαν παρέλθει, ευτυχώς ήξερα τι είχε συμβεί και δεν έδωσα σημασία. Άνοιξα τον υπολογιστή, πήγα να σερφάρω στο Internet, είδα πως ο Firefox είχε φτάσει στην έκδοση 303, ο Opera στην έκδοση 309 και ο Internet Explorer στην έκδοση 8 Service Pack 300 -ανακουφίστηκα, οι αλλαγές δεν ήταν και τόσο μεγάλες τελικά.

- Είδες που σου τα 'λεγα; πετάχτηκε ο αυτοκράτορας. Αλλά εσύ συνέχεια δυσανασχετείς και δυσπιστείς. Ποιος τον άκουγε τώρα!

Η ημέρα συνεχιζόταν στο συνηθισμένο της ρυθμό, ο ήλιος πήγαινε να δύσει, αλλά ακόμα συναντούσα προβλήματα που δεν είχα αντιληφθεί από την αρχή, όπως: α) δεν έβρισκα το dvd «Ξέρω τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι», β) δεν μπορούσα να δοκιμάσω περσινά ξινά σταφύλια, γ) δεν μπορούσα να πω το ανέκδοτο με έναν Έλληνα, έναν Αιγύπτιο κι έναν Πέρση.

Τότε κατάλαβα πως η δυσκολία δεν βρισκόταν στην προσθήκη των τριακοσίων χρόνων, αλλά στην ανυπαρξία τριακοσίων χρόνων παρελθόντος. Παραήταν μεγάλο το κενό για να μπορέσουμε να ζήσουμε μαζί του. Α ρε αυτοκράτορα της δεκάρας (είχαν δεκάρες στο Βυζάντιο;), εγώ φταίω μετά που γκρινιάζω;

- Κάνω πως δεν άκουσα αυτό που είπες, διότι είμαι και αυτοκράτορας και ελέω Θεού και πορφυρογέννητος και μεγαλόψυχος, αλλά να ξέρεις πως είχα ήδη αντιληφθεί πριν από εσένα αυτή τη χμ... δυσλειτουργία, και γι' αυτό έχω ήδη διατάξει να εξαλειφθεί αυτό το κενό του παρελθόντος. 'Ντάξει, ευχαριστημένος τώρα; Ο αυτοκράτορας ακουγόταν κάπως εκνευρισμένος. Λοιπόν, κάτσε ήσυχα στο μέλλον σου, και παράτα με με τις απορίες σου! Μου γύρισε απότομα την πλάτη και τρύπωσε βιαστικά σ' ένα βιβλίο.

Απέμεινα να κοιτάζω χαμένος. Πώς θα «εξαλειφθεί» το κενό του παρελθόντος; Πόσο καιρό θα χρειαστεί; Σίγουρα βρίσκομαι στο μέλλον μου; Τελικά τι έκανα πέρυσι το καλοκαίρι; Τα ερωτήματα ήταν τόσο σοβαρά και μη επιδεχόμενα καθυστέρηση, που αποφάσισα να διακινδυνεύσω και να ακολουθήσω τον αυτοκράτορα.

Πλησίασα στη βιβλιοθήκη, πήρα το βιβλίο, άνοιξα το εξώφυλλο, πήδηξα μέσα, κι έτσι άρχισαν όλα...

Τίτλος: Κυνηγός του χρόνου
Συγγραφέας: Κάτριν Λάνγκε
Μετάφραση: Μαρία Σδρόλια
Εκδόσεις: Κέδρος, 2007
Σελίδες: 557
ISBN: 978-960-04-3464-4

Ρενς, 1000 μ.Χ. Η αυτοκράτειρα Θεοφανώ βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο. Χωρίς να το θέλει, έμαθε τον αληθινό λόγο της ημερολογιακής Μεταρρύθμισης του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου. Ένα μυστικό που τώρα καλούνται να φυλάξουν η ηγουμένη Αλεξάνδρα και η κηδεμονευομένη της Σοφία. Οι δύο γυναίκες μπαίνουν στο στόχαστρο ενός επικίνδυνου βυζαντινού μυστικού στρατού με εξουσία ζωής και θανάτου, των σιλεντιάριων. Θα καταφέρουν άραγε να βρουν πρώτες το εξαφανισμένο χειρόγραφο ενός αστρονόμου της αρχαιότητας που, απ' ό,τι φαίνεται, αποκαλύπτει την αλήθεια;

Αρχικά η μόνη ένσταση, για να μη μείνει για το τέλος: Κατά τη διάρκεια της περιπλάνησης των «προσώπων του δράματος», οι παγίδες που στήνονται από τους αντιπάλους είναι αμέτρητες. Πιο επικίνδυνη όμως είναι η παγίδα στην οποία φαίνεται να γλιστράει η ίδια η συγγραφέας όταν, επηρεασμένη καθώς φαίνεται από

Το σιχαμερό αξίωμα της συμπαντικής συνωμοσίας:

Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, τότε ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις.

οδηγείται στο να φλερτάρει με

Το σιχαμερό αξίωμα της συμπαντικής συνωμοσίας για βιβλία:

Όταν είσαι ο καλός ήρωας ενός βιβλίου και θέλεις κάτι πάρα πολύ, τότε ο συγγραφέας θα κάνει τ' αδύνατα δυνατά για να το αποκτήσεις.

με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση ορισμένων σκηνών.

Κατά τα λοιπά, η συγγραφέας έχει φτιάξει μια ιστορία που κυλάει με πολύ όμορφο ρυθμό και δεν κουράζει. Η πλοκή αναπτύσσεται με βασικό άξονα την αναζήτηση του επικίνδυνου μυστικού και την επίλυση του μυστηρίου, γεμάτη δολοπλοκίες και κυνηγητό. Ταυτόχρονα ξετυλίγεται και μια αισθηματική ιστορία που, αν και παραμένει σε δεύτερο πλάνο, έχει το ρόλο της στην υπόθεση· μια στιγμή δημιουργείται η αίσθηση πως η ιστορία κλίνει υπερβολικά προς την αισθηματική πλευρά, αλλά ευτυχώς είναι ένας κίνδυνος που απομακρύνεται αμέσως. Η περιγραφή των χώρων στους οποίους εκτυλίσσεται η υπόθεση είναι τέτοια ώστε να δημιουργούνται οι κατάλληλες εικόνες χωρίς ανούσιες λεπτομέρειες. Πέρα από το μυστικό και τα πέριξ αυτού, είναι ενδιαφέρουσα η αναφορά σε τεχνολογικά / επιστημονικά θέματα της εποχής καθώς και η σχέση μεταξύ επιστήμης και εκκλησίας (ειδικά όταν αυτή η σχέση δεν είναι σταθερή αλλά μεταβάλλεται ανάλογα με την προέλευση του θέματος προς εξέταση).

Αν σας αρέσει η περιπλάνηση σε παρελθόντες χρόνους και τόπους, το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί ευχάριστο ανάγνωσμα.

Από δω κι από κει...

• Κρικωτή σφαίρα: Όχι υδρόγειος, αλλά ουράνια σφαίρα.
• Θερινή ώρα: Αξίζει;
• Περί ημερολογίων: Τα παιδία παίζει και μαθαίνει και ξαναπαίζει!
• Ρενς: να μην ξέρουμε περί τίνος πρόκειται;
• Εξώφυλλο βιβλίου: Paolo Uccello: «Clock with Heads of Prophets», στο οποίο ξαφνιάστηκα που είδα το 4 ως «IIII» και όχι ως «IV», γεγονός που οδήγησε αρχικά εδώ και στη συνέχεια εκεί.
• Σύστημα αρίθμησης θέσης: Ευτυχώς, αλλιώς ακόμα θα γράφαμε και θα γράφαμε και θα γράφαμε.