Στην αρχαιότητα, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων σταματούσαν όλοι οι πόλεμοι, κηρυσσόταν η λεγόμενη «ολυμπιακή εκεχειρία». Ο θεσμός αυτός έπρεπε κανονικά να ισχύει μέχρι και σήμερα. Και όμως... ενώ ξεκινούσε η 29η Ολυμπιάδα στο Πεκίνο ξεκινούσε και ένας πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας που έμελλε να καταστρέψει χωριά και πόλεις και να δημιουργήσει ένα κλίμα αβεβαιότητας όχι μόνο στις εκεί περιοχές αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Οι λόγοι του πολέμου είναι πολλοί. Εξάλλου, η Μόσχα ποτέ δεν έβλεπε με καλό μάτι τις πρωτοβουλίες του νέου προέδρου της Γεωργίας ενώ η Οσετία και η Αμπχαζία επιχειρούν να δώσουν το δικό τους παρόν στο πλευρό της Ρωσίας. Από τη μεριά του ο πρόεδρος της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι υποσχέθηκε την επαναπροσάρτηση της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας καθώς υπολογίζει στις άριστες σχέσεις του με τον πρόεδρο Μπους. Η Μόσχα ωστόσο δεν θέλει να χάσει αυτές τις δύο περιοχές όχι λόγω κάποιας μοναδικής οικονομικής σημασίας. Περισσότερο πρόκειται για θέμα τιμής καθώς η Ρωσία έχει παραχωρήσει ήδη ακόμη και ρωσικά διαβατήρια στους κατοίκους των περιοχών. Τελικά τι διακυβεύεται πραγματικά; Είναι αλήθεια ότι η Υπερκαυκασία είναι μια περιοχή υπερπολύτιμη για τα τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων της Κασπίας θάλασσας. Ο αγωγός πετρελαίου Μπακού-Τσεϊχάν μεταφέρει μέσω της Γεωργίας το αζερικό πετρέλαιο στη Μεσόγειο, ενώ ένας σχεδιαζόμενος αγωγός φυσικού αερίου μπορεί να μειώσει την εξάρτηση των ευρωπαίων από το ρωσικό φυσικό αέριο. Βέβαια αυτό σημαίνει ότι αν συνεχιστεί η σύρραξη πιθανώς θα υπάρξουν ενεργειακά προβλήματα σε όλη την Ευρώπη.
Ο πόλεμος όπως είναι φυσικό αναστάτωσε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Άμεσα κλήθηκαν οι ηγέτες της ΕΕ για να αποφασίσουν τι θα κάνουν με τη σύρραξη. Επιπλέον, άμεσα μετέβη στη Γεωργία η υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις, η οποία ζήτησε την άμεση αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από τη Γεωργία. Ο πρόεδρος της Γεωργίας υπέγραψε τη συμφωνία και τώρα περιμένουν την αντίδραση της Ρωσίας. Βέβαια, είναι φυσικό ότι εκτός των άλλων έχουν διαταραχτεί και οι σχέσεις Ρωσίας-ΗΠΑ που ούτως ή άλλως δεν ήταν οι καλύτερες.
Οι συρράξεις πάντα προκαλούν ζητήματα πέρα του γεγονότος και είναι σίγουρο ότι το συγκεκριμένο θέμα θα έχει συνέχεια και εκτός συνόρων.
1 σχόλιο:
Θλιβερά όντως τα γεγονότα... Αυτό που ίσως δε γνωρίζουμε και το οποίο το πληροφορήθηκα από φίλους που μέχρι πρόσφατα ζούσαν σε Γεωργία και Ρωσία είναι ότι οι πληθυσμοί Οσσετίας και Αμπχαζίας επιζητούν την αυτονομία τους και όχι την ένωσή τους με τη Ρωσία -- αν και λόγω της Ρωσικής καταγωγής των περισσοτέρων νιώθουν εθνικά πιο κοντά στη Ρωσία παρά στη Γεωργία. Η Γεωργία με τη σειρά της θέλοντας να κρατήσει υπό τον έλεγχό της την Οσσετία (η οποία επίσημα ανήκει στα εδάφη της) έχει προβεί επανειλημμένα σε βίαιες πράξεις προκειμένου να καταπνίξει το αυτονομιστικό ήθος των ντόπιων.
Η σύρραξη αυτή ξέσπασε αρκετές ώρες αφότου Γεωργιανά τανκς επιτέθηκαν στην περιοχή της Οσσετίας σκοτώνοντας 2000 ντόπιους αμάχους... Από τη μεριά της η Αμερική ουσιαστικά επικρότησε τη σφαγή υποστηρίζοντας τη "νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της Γεωργίας" όπως ακριβώς το διατύπωσε, ενώ είναι γνωστές οι καλές σχέσεις που επιδιώκει η Ουάσινγκτον με τους Γεωργιανούς και η στήριξη-εξάρτηση που τους παρέχει προκειμένου να βρίσκεται όσο πιο κοντά στα ρωσικά πεπραγμένα γίνεται για τους γνωστούς λόγους...
Σε καμία περίπτωση δεν επικροτώ τη σφαγή τόσων αμάχων και τέτοιου είδους εθνικιστικές συρράξεις και "ειρηνευτικές δυνάμεις". Αλλά όσον αφορά τα δικά μου προσωπικά αισθήματα, οι Ρώσοι θα πρέπει να κάνουν πολλές και κατά πολύ χειρότερες κινήσεις για να κερδίσουν έστω και το μισό από το μίσος μου που έχουν κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια οι Αμερικάνοι...
Δημοσίευση σχολίου