Προβληματισμοί για ένα θεατρικό

Το καλοκαίρι για τους λεγόμενους θεατρόφιλους είναι συνώνυμο με τα διάφορα Φεστιβάλ ανοιχτού θεάτρου που φιλοξενούν παραστάσεις διαφόρων ειδών, κυρίως αρχαίου δράματος. Κάτοικοι της περιφέρειας έχουν την ευκαιρία να δουν μεγάλα ονόματα και καλές παραστάσεις χωρίς να μετακινηθούν ιδιαίτερα.
Σε μια τέτοια παράσταση βρέθηκα την περασμένη βδομάδα. Παρακολούθησα την Ελένη του Ευριπίδη στο αμφιθέατρο των Νέων Μουδανιών σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αθερίδη. Οι ηθοποιοί γνωστοί: Σμαράγδα Καρύδη, Γιώργος Καπουτζίδης, Γιάννης Βούρος και φυσικά ο Θοδωρής Αθερίδης. Πριν ξεκινήσει η παράσταση προβληματιζόμουν εξαιτίας των πρωταγωνιστών. Και αυτό επειδή πολλές φορές τυχαίνει να βλέπουμε ηθοποιούς στην τηλεόραση και να είναι άριστοι στη δουλειά τους και να τους βλέπουμε και στο θέατρο και να μην αξίζουν τόσο. Ανησυχούσα λοιπόν για το πόσο τηλεοπτικό θα βγει τελικά το έργο και αν θα μπορέσουν οι συγκεκριμένοι ηθοποιοί που έγιναν ευρύτερα γνωστοί να αποδώσουν σωστά το κείμενο του μεγάλου τραγωδού. Ευτυχώς, από τα πρώτα λεπτά οι προβληματισμοί και οι ανησυχίες μου εξανεμίστηκαν. Οι ηθοποιοί ήταν πολύ καλοί. Είχαν συλλάβει το νόημα του έργου και είχαν οικειοποιηθεί πλήρως τους ρόλους τους. Βέβαια η σκηνοθεσία επικεντρωνόταν κυρίως στο κωμικό στοιχείο της τραγωδίας. Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται ωστόσο ισχύει καθώς η Ελένη έχει χαρακτηριστεί ως «φάρσα» από τους μελετητές για το λόγο ότι δεν ακολουθεί τις παραδοσιακές δομές της τραγωδίας και επιπλέον, έχει happy end! Για να επανέλθω οι δεκάδες θεατές παρακολουθήσαμε ένα έργο άρτιο, με καλή σκηνοθεσία, που δεν κούραζε και κυρίως με ηθοποιούς που ήξεραν τη δουλειά τους. Δεν είδαμε τη «Ντάλια» ή το «Σπύρο» του «Παρά Πέντε», ηθοποιούς δηλαδή που είχαν μείνει προσκολλημένοι σε μια παλιά τους επιτυχία. Είδαμε την Ελένη, μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα που κατά τον Ευριπίδη, απέχει κατά πολύ από τη femme fatale που τη θέλει ο μύθος. Είδαμε ακόμη τη Θεονόη, τη μάντισσα, την οποία ξέχασα να αναφέρω την υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία ο Γιώργος Καπουτζίδης, που για άλλη μια φορά ανέδειξε το κωμικό του στοιχείο!

Πραγματικά είναι μια παράσταση που αξίζει να τη δείτε, αν την πετύχετε στην περιοδεία της. Δεν θα πάει χαμένο το βράδυ σας. Από τη δικιά μου βραδιά ένα μόνο με ξένισε: ο τόσος πολύς κόσμος που ήταν δυσανάλογος με τη χωρητικότητα του θεάτρου και αναγκαζόταν να κάθεται στους διαδρόμους. Αλλά σε τέτοιες διοργανώσεις πάντα βλέπουμε αυτά τα φαινόμενα...

Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Το έργο αρχίζει με την αποκάλυψη ότι η ωραία Ελένη δεν πήγε ποτέ στην Τροία με τον Πάρη. Αντίθετα, αυτό που ήταν στην Τροία ήταν ένα είδωλο. Την ίδια για να γλιτώσει από τον Τρώα ο Ερμής την έστειλε στην Αίγυπτο, στο βασιλιά Πρωτέα. Μέχρι το θάνατο του την πρόσεχε αλλά μετά την κυνηγούσε για να την παντρευτεί ο γιος του Πρωτέα Θεοκλήμενος. Στην Αίγυπτο τη βρίσκει ο Μενέλαος που παράδερνε 7 χρόνια στις θάλασσες μετά τον Τρωικό Πόλεμο. Με κόλπα και τη βοήθεια της αδερφής του Θεοκλήμενου Θεονόη καταφέρνουν και ξεφεύγουν από την Αίγυπτο και επιστρέφουν στη Σπάρτη.