Ένα 'Βατοπέδι' στην καρδιά της Θεσσαλονίκης

Χτες επισκέφτηκα για πρώτη φορά τους κήπους της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης.

Είναι ένα πολύ εντυπωσιακό οικόπεδο, με πανέμορφα και εξαιρετικά καλοδιατηρημένα κτίρια, με καταπράσινους κήπους τέλεια δομημένους. Το θέμα όμως είναι για ποιο λόγο βρέθηκα εγώ και κάποιοι ακόμη εκεί!

Χτες λοιπόν είχε νομαρχιακό συμβούλιο και μεταξύ των υπολοίπων θεμάτων θα γινόταν και μία παρουσίαση ενός οικολογικού ζητήματος που απασχολεί τους κατοίκους των 40 εκκλησιών και όχι μόνο. Πρόκειται για μία έκταση περίπου 5 στρεμμάτων, στις 40 Εκκλησιές, που κατά μεγάλο μέρος ήταν ρέμα το οποίο μπαζώθηκε και ένα μέρος του καταπατήθηκε. Ο χώρος συνολικά είχε χαρακτηριστεί από δεκαετίες ως χώρος πρασίνου, αλλά ο Δήμος Θεσσαλονίκης αδράνησε επί πολλά χρόνια και δεν αποζημίωσε τον ιδιοκτήτη για την απαλλοτρίωση.

Σήμερα ο συγκεκριμένος χώρος ετοιμάζεται για πολυκατοικίες, αφού ο ιδιοκτήτης κατάφερε να παρακαμφθεί (αδιαφανώς και με παράξενη ανοχή από τους «αρμοδίους» φορείς, υπηρεσίες Δήμου και Νομαρχίας) ο αρχικός σκοπός της παραχώρησης (δενδροφύτευση) και να το κάνει οικοδομικά τετράγωνα, πετυχαίνοντας δικαστική απόφαση αποχαρακτηρισμού, χωρίς παρουσία Δήμου (που δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο για να υπερασπιστεί ένα δημοτικό πάρκο) και περιοίκων (που φυσικά δεν ενημερώθηκαν από τον ιδιοκτήτη, αλλά παραδόξως ούτε και από τον Δήμο!). Διαβάστε περισσότερα από το Κείμενο της Επιτροπής Κατοίκων των 40 Εκκλησιών εδώ.

Στο σημείο αυτό να πω ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά από τη Green Attack Θεσσαλονίκης, που όλον αυτόν τον καιρό βρίσκονται δίπλα στους κατοίκους των 40 Εκκλησιών υποστηρίζοντας τον αγώνα τους ενεργά, ενημερώνοντας τον κόσμο, μαζεύοντας υπογραφές και όντας πάντα παρόντες σε κρίσιμα δημοτικά και νομαρχιακά συμβούλια.

Ας περάσουμε όμως στη συνέχεια...

Ήμασταν μαζεμένοι έξω από το κτίριο όπου συνεδρίαζε το συμβούλιο για αρκετή ώρα. Γύρω στα 20 άτομα με τα πλακάτ τους και τα φυλλαδιάκια τους. Δίπλα μας γύρω στα 20 άτομα από τους απολυμένους της Siemens, άλλη μια -ακόμη πιο- πονεμένη ιστορία. Ανάμεσα μας 4 άνθρωποι από την επιτροπή κατοίκων των 40 Εκκλησιών.

Σε κάποια φάση μας καλούν μέσα γιατί ήρθε η ώρα που ο εκπρόσωπος της επιτροπής κατοίκων -ο κύριος Χρήστος Ελευθεριάδης, αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Φυσικής του Α.Π.Θ.- θα εισηγηθεί για το θέμα μας. Πλάκα είχε-πρώτη φορά έμπαινα σε τέτοιο πράγμα. Κυριλέ χώρος, ένα τσούρμο επίσημοι νομαρχιακοί σύμβουλοι, εκείνη την ώρα μιλούσε μια κυρία κάτι σαν πρόεδρος (σχωρήστε με είμαι και λίγο άσχετη μ'αυτά), ή μάλλον φώναζε ψιλοϋστερικά για το θέμα της Siemens, κάποιοι άλλοι της απαντούσαν στον ίδιο τόνο, ψιλοχάβρα Ιουδαίων η κατάσταση. Κάτι όμως έλειπε από το όλo πανηγυράκι...

Ναι καλά μαντέψατε... ο αγαπητός μας νομάρχης έλειπε!! Αν και στην αρχή ξεγελάστηκα γιατί ενώ τον έβλεπα μπροστά μου, άκουγα τον κόσμο να φωνάζει "Που είναι ο νομάρχης (οεο)", μετά κατάλαβα ότι ήταν ο αδερφούλης του κι όχι ο ίδιος. Ο κόσμος από τη Siemens ρωτούσε που είναι ο κ. νομάρχης και γιατί λείπει, αλλά ευτυχώς η κυρία πρόεδρος είχε την απάντηση: "Ο κύριος νομάρχης δεν μπορούσε να παρευρεθεί γιατί είναι με κάτι Κινέζους" ...αυτολεξεί κυρίες και κύριοι, με το μικρόφωνο, ο κύριος νομάρχης *είναι με κάτι Κινέζους*... μάλιστα!



Η κυρία πρόεδρος δίνει λοιπόν το λόγο στον εκπρόσωπό μας για 3 λεπτά. Τα πρώτα 2 ο άνθρωπος προσπαθούσε να μιλήσει αλλά δεν τα κατάφερνε γιατί οι νομαρχιακοί σύμβουλοι τσακώνονταν μεταξύ τους για προηγούμενο θέμα. Όταν επιτέλους του δόθηκε η ευκαιρία, τα είπε πολύ όμορφα ο άνθρωπος. Με λίγα λόγια και καλά. Τελείωσε και η κυρία πρόεδρος κατευθείαν πήγε να περάσει στο επόμενο θέμα.

Τότε εμείς αρχίσαμε να φωνάζουμε μερικά συνθηματάκια, έτσι για το καλό. Δε θυμάμαι ακριβώς, αλλά πήγαινε κάπως έτσι "Πανίκα, Πανίκα άκου το καλά, το πράσινο θα μείνει με το τσαμπουκά!" (βέβαια ο Πανίκας δεν ήταν εκεί για να το ακούσει, αλλά έτερον εκάτερον!) και κάτι σχετικό με το να πάρει η νομαρχιακή επιτροπή πίσω την υπογραφή της από το συμβόλαιο αποχαρακτηρισμού του ελεύθερου χώρου.

Φυσικά η κυρία πρόεδρος εξοργίστηκε και μας εξήγησε 'πολιτισμένα' ότι αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει εδώ και τώρα και ότι αποτελεί δικαστικό ζήτημα, και ότι ο ρόλος του συμβουλίου αυτού είναι το να ακούει τα θέματα και να τα λαμβάνει υπόψιν... καταλάβατε... χ**ε ψηλά κι αγνάντευε!

Τέλος πάντων, κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η επίσκεψή μου στους νομαρχιακούς κήπους Θεσσαλονίκης. Τώρα μένει να δούμε αν θα έχει κάποιο αποτέλεσμα η διαμαρτυρία αυτή... εσείς τι λέτε, υπάρχει ελπίδα;