Όϊ, όϊ, εκείνα τα ντολμαδάκια της μαμάς παραήταν καυτά... Ούτε και ξέρω πως τα κατάφερε, δεν είναι του spicy. Φαίνεται όμως πως εδώ έπεσε είτε λίγο παραπάνω πιπέρι ή καμιά άλλη πιο καυτερή ποικιλία.
Και αυτό το κατάλαβα κυρίως όταν έφτασα στο κάτω μέρος του ταπερακίου, γιατί προφανώς το καρύκευμα είχε "κάτσει" κάτω. Φωτιά στα μπατζ...., εεε στη γλώσσα μας!
Α, δε μπορώ τα ύπουλα πράγματα. Τρως (κατι που φαίνεται σαν) ένα ωραίο φαγάκι και ξαφνικά συνειδητοποιείς σιγά-σιγά ότι το στόμα σου βγάζει φλόγες...
Τι κάνουμε τώρα, λοιπόν; Πίνουμε 4 λίτρα νερό; Μμμ, μάλλον όχι. Χαλάει και τη χώνεψη, εξάλλου.
Κάπου είχα διαβάσει παλιά ότι όταν φας κάτι καυτό και σε καίει και σου αλλάζει τα φώτα, αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να φας κάτι άλλο, κατά προτίμηση τροφή με άμυλο. Και να μασήσεις καλά, ώστε η γλώσσα να εκκρίνει σάλιο για να ξεπλύνει τις πικάντικες ουσίες που έχουν κολλήσει πάνω της. (Δε στάθηκα ικανός να βρω σχετικές παραπομπές, θα με συγχωρέσετε, ελπίζω (-:)
Και ώ του θαύματος, πριν από λίγο το είδα να δουλεύει. Μια ακόμα φέτα ψωμάκι και λίγη υπομονή. Μια χαρά! Ούτε ίχνος καψίματος πια στη γλώσσα.
Φυλάξτε αυτά τα μικρά μυστικά ...επιβίωσης, κάποια μέρα μπορεί να σας σώσουν τη ζωή. (Ε, όχι ότι υπερβάλλω... (-;)
6 σχόλια:
ευχαριστούμε zero! προφανώς αυτή την περίοδο διαβάζεις το Βιβλίο των Μικρών Εξερευνητών ε; :Ρ
αα στα καυτερά κ τα γαλακτομικά(γιαούρτι, γάλα κτλπ.) κάνουν δουλειά! δοκιμασμένο στα ινδικά :)!
Τρελαίνομαι για καυτερά! Τι γάλατα και ψωμιά μου λέτε; Burn baby burn! ;P
Breaking news - Αναθεώρηση:
Μερικοί - μερικοί απαράδεκτοι τύποι, αντί να ανοίξουν τα στραβά τους, τείνουν να κατηγορούν τη μανούλα τους {ότι πιο ιερό υπάρχει δηλαδή}, η οποία φερ' ειπείν τυχαίνει να έχει πάνω από 60 φορές περισσότερη εμπειρία στην κουζίνα από αυτούς (30+ χρόνια αντί μισού).
Πηγαίνουν λοιπόν στη λαϊκή και παίρνουν πιπεριές για τη σαλάτα τους. Και ούτε καν σκέφτονται ότι εκείνο το πράσινο κέρατο μπορεί να είναι καυτερό, ούτε ρωτάνε...
Για την ιστορία, σήμερα το μεσημέρι παρατήρησα στη γλώσσα μου το αυτό φαινόμενο, έχοντας φάει φακή χθεσινής μαγειρικής (όχι της μαμάς). Σε αναζήτηση (de-bugging q-:) λοιπόν, του κοινού παρονομαστή του σφάλματος, έγιναν επιτέλους οι δέουσες νοητικές συνδέσεις και θυμήθηκα ότι στη σαλάτα χθες και σήμερα έβαλα εκείνο το πράσινο κέρατο (κοινώς, γ@μώ το κέρατό μου (((-;)
Όταν μετακόμισα, σε δικό μου σπίτι και έμεινα επιτέλους μόνη, δεν είχα ιδέα από μαγειρική. Και το σοβαρότερο πρόβλημα, ήταν ο ανεφοδιασμός με τα απαραίτητα υλικά, γιατί συνταγές και οδηγίες, μπορεί εύκολα να βρει κάποιος!
Πάω λοιπόν, κυρία, στο Καπάνι, με λίστα με όλα τα απαραίτητα για να μαγειρέψω! Πάω σε έναν μπάγκο, λέω «Ένα κιλό πορτοκάλια». Όλα καλά! Πάω σε έναν άλλο μπάγκο, λέω «Ένα κιλό ντομάτες», όλα καλά! Αρχίζω να ξεθαρρεύω! Ψωνίζω 2-3 ακόμα και βλέπω στη λίστα άνηθο και μαϊντανό! Πάω σε έναν παππούλη, που πουλούσε πράσινα και έλεγαν σε ταμπελάκια, τις λέξεις που έψαχνα και λέω: «Ένα κιλό μαϊντανό και ένα κιλό άνηθο». Με κοιτάει πολύ σοβαρός και ρίχνει μια ματιά πίσω μου. Αρχίζω να διαισθάνομαι ότι κάτι δεν κάνω σωστά και ξανακοιτάω τα ταμπελάκια… Οπότε μου λέει ο παππούλης «Εγώ ρε κοπελιά, να σου βάλω ένα κιλό από το καθένα! Εσύ την καρότσα, που την έχεις παρκάρει, για να τα φορτώσεις;». Υπομονή!
λΟλ!
Δημοσίευση σχολίου