Ιστορική μέρα - Αντίλογος

Αφού σβήσουν τα φώτα, πάψουν οι τυμπανοκρουσίες και ξεμεθύσουν οι τρελλαμένοι οπαδοί των νικητών, θα «κτυπήσει» η πραγματικότητα σαν σκωτσέζικο ντους.

Ένας άνθρωπος μέτριος, αναμφισβήτητα χαρισματικός, ανησυχητικά άπειρος, άνευ ορίων αγαπητός και λαοπρόβλητος από τους νέους, το ίδιο έντονα μισητός από τους γηραιοτέρους του αντιπάλους, φιλόδοξος και δυναμικός με τεράστια αποθέματα ενέργειας, σεμνός και ταπεινός την ίδια στιγμή...αναλαμβάνει τη χειρότερη δουλειά του πλανήτη, στη χειρότερη χρονική στιγμή, με τους χειρότερους παγκοσμίως όρους στη σύμβαση εργασίας του. Εργασιακό περιβάλλον; Σε τραγική κατάσταση λόγω έλλειψης ρευστού. Το χρέος της χώρας του ανέρχεται αυτή τη στιγμή σε 10 τρις δολλάρια, ο προκάτοχός του μόλις έδωσε τα τελευταία υπέρογκα ποσά για να ξεσκατώσει τους Ντάλτονς της Γουόλ Στριτ, το σύστημα κοινωνικής πολιτικής και πρόνοιας της ενδοχώρας έχει καταρρεύσει σε μια μαύρη τρύπα, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη τελεί υπό ομηρία τύπου Γκουαντάναμο από μια χούφτα εταιριών ιδιωτικών συμφερόντων, η εκπαίδευση βρίσκεται στο χαμηλότερο δυνατό σημείο όλων των εποχών με τη χώρα να «πιάνει» πάτο σε συγκριτικές λίστες παγκοσμίως επί σειρά ετών, με τον αναλφαβητισμό να καλπάζει σε ανεμοδαρμένα ύψη, ενώ υπάρχουν ανοιχτά μέτωπα πολέμου σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και η χώρα αιμορραγεί θανάσιμα κυρίως σε δολλάρια αλλά και σε ανθρώπινες ζωές.

Στο εσωτερικό που διαβιεί μακριά από τα φώτα του CNN και του Fox News κοχλάζει το μίσος αιώνων και ο ρατσισμός αναλφάβητων κοκκινολαίμηδων που πνίγουν τη φτώχεια και την επίκτητη μιζέρια τους σε κουτάκια ξεθυμασμένης μπύρας, έπειτα από σαββατιάτικη έξοδο με το λασπωμένο 4χ4 στο τοπικό μπαρ, χορεύοντας με την καλή τους από το γυμνάσιο τετράγωνο χορό. Στο 95% του πληθυσμού υποσχέθηκε μειώσεις στους φόρους και πλήρη φτηνή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, λες και μπορεί να τα βάλει με τις εταιρίες-κολοσσούς AstraZeneca, Bristol-Meyers Squibb, Johnson & Johnson και Warwick Pharmaceuticals που ήταν στην πιάτσα πολύ καιρό πριν και θα εξακολουθήσουν να είναι πολύ καιρό μετά. Σε 16 μήνες θα αποσύρει όλα τα στρατεύματα από το Ιράκ, έτσι, επειδή γουστάρει, λες και θα περάσει ο λόγος του ενάντια στην Blackwater και την Halliburton, στα αδιανόητα συμφέροντα των νεο-συντηρητικών του πατρός Bush, που εδραιώθηκαν πάνω στα όνειρα των πιτσιρικιών του αμερικάνικου ονείρου, γιγαντώθηκαν με το χυμένο αίμα τους και σιδερόδεσαν τα φτερά της υπόλοιπης ανθρωπότητας με το αιματοκύλισμά της. Θα ηγηθεί σταυροφορίας για την οικολογική αναγέννηση του πλανήτη, λες και φυσώντας θα διαλύσει το διοξείδιο του άνθρακα, και θα πείσει τους πάγους να μην λειώσουν γιατί τους χρειαζόμαστε, και χαμογελώντας αστραφτερά θα κλείσει τις τρύπες του όζοντος, και θα ανοίξει τα χέρια του διάπλατα πλημμυρίζοντας τον κόσμο από σιτάρι, καλαμπόκι, αλεύρι και νερό, σε μια προσπάθεια να εξορκίσει, χωρίς αμφιβολία με καλή θέληση, την πείνα και τη δίψα των κατατρεγμένων αυτού του κόσμου.

Ο Μαύρος Μεσσίας του «έχω ένα όνειρο» θα δημιουργήσει δουλειές εκ του μη όντως, θα καταπολεμήσει την Τρομοφοβία του πλανήτη με τρελλά επιστημονικά μέσα, θα διαιωνίσει τον πόλεμο στο Αφγανιστάν (ε κάπου πρέπει να υπάρχουν εστίες για να δοκιμάζονται τα νέα υπερόπλα), και θα δωρίσει ένα κουτάβι στα κορίτσια του αφού κάνει έρωτα με τη Μισέλ. Έχει να δουλέψει υπερωρίες απλήρωτες...

Στα 46 του χρόνια ήρθε να κάνει τη διαφορά. Σεμνός και ταπεινός.

Εμένα, τότε, γιατί ολοένα και μεγαλώνει το αίσθημα ότι κάτι δεν πάει καλά;