Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Υπάρχει ένα θαρραλέο παλικάρι στη γειτονική μας χώρα, που λέγεται Roberto Saviano. Το 2006, στα 26 του χρόνια, έγραψε το βιβλίο Gomorra, ο τίτλος του οποίου αποτελεί λογοπαίγνιο των λέξεων Camorra-η μαφία της Νάπολης και της ευρύτερης περιοχής της Καμπάνια- και Γόμορρα.Το γιατί έδωσε αυτόν τον τίτλο όλοι μπορούμε να το φανταστούμε.
(πηγή:http://www.irinamihalcut.com/blog/wp-content/
gomorrah_by_robertosaviano.jpg)
gomorrah_by_robertosaviano.jpg)
Ο Saviano εργαζόταν ως δημοσιογράφος στην περιοχή της Καμπάνια. Εκεί είχε την τύχη ή την ατυχία να συναναστραφεί με το "Σύστημα", όπως καλείται στην περιοχή η Καμόρρα. Μετά από προσωπικά βιώματα και εκτεταμένη έρευνα αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο πάνω στο θέμα. Και δεν έγραψε απλά ένα βιβλίο, έγραψε ένα αριστούργημα που απειλεί να κοστίσει την ίδια του τη ζωή. Στο βιβλίο αποκαλύπτει μέσα από μαρτυρίες αναμεμιγμένων ανθρώπων το πως ακριβώς λειτουργεί το Σύστημα, δίνοντας ονόματα, μέρη και καταστάσεις. Φυσικά, λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του βιβλίου ο συγγραφέας άρχισε να λαμβάνει απειλητικά μυνήματα από την Καμόρρα. Πλέον, 2 χρόνια μετά, κυκλοφορεί-όσο κυκλοφορεί-με μόνιμη συνοδεία αστυνομικών. Μάλιστα, μετανοημένο μέλος μιας ισχυρής φαμίλιας της Καμόρρα δήλωσε ότι υπήρχε "συμβόλαιο θανάτου" σύμφωνα με το οποίο η μαφία θα έβγαζε το Saviano από τη μέση μέχρι τα φετινά Χριστούγεννα. Πρόσφατα ο συγγραφέας δήλωσε ότι έχει σκοπό να φύγει από τη χώρα για να μπορέσει να ξαναστήσει τη ζωή του 'ελεύθερος'.
Δυστυχώς, δεν μπορώ να γράψω κάτι παραπάνω για το βιβλίο γιατί δεν το έχω διαβάσει ακόμη. Χτες όμως είδα την ταινία Gomorra του Matteo Garrone, που βασίστηκε στο βιβλίο. Για την ακρίβεια, στην ταινία παρουσιάζονται μερικές μόνο από τις ιστορίες-μαρτυρίες του βιβλίου.
Η ταινία είναι αρκετά ωμή και καταφέρνει να σοκάρει χωρίς να συγκινεί λόγω της ντοκυμαντερίστικης μορφής της. Ιστορίες νέων αντρών που προσπαθούν να επιβιώσουν μες στη σκληρή πραγματικότητα. Ιστορίες ανθρώπων ικανών που πληρώνονται με ψίχουλα και δεν μπορούν να διδάξουν την τέχνη τους γιατί το Σύστημα τους δένει τα χέρια. Ιστορίες μικρών παιδιών, που πριν καλά καλά μπουν στην εφηβεία πρέπει να διαλέξουν στρατόπεδο και να πάρουν το "βάφτισμα του πυρός" από τη μία ή την άλλη πλευρά. Ιστορίες ανθρώπων που ήρθαν, είδαν και απήλθαν, οι μόνες ελπιδοφόρες. Η πιο τραγική όμως ιστορία είναι αυτή με τις επιχειρήσεις ταφής τοξικών αποβλήτων. Πρόκειται για μια πραγματικότητα την οποία ζουν χιλιάδες αγρότες του ιταλικού νότου, οι οποίοι αναγκάζονται να πουλήσουν τη γη τους στην Καμόρρα για να θαφτούν εκεί τόνοι και τόνοι τοξικών αποβλήτων. Αποτέλεσμα: τεράστια αύξηση των ποσοστών θανάτων από διάφορα είδη καρκίνου, γη νεκρή και μολυσμένη με επιπτώσεις στην αγροτική παραγωγή και τα υπόγεια ύδατα, εργάτες καμμένοι από παράπλευρες απώλειες.
*****end of potential spoilers*****
Σύμφωνα με το συγγραφέα και τον σκηνοθέτη, όταν άρχισαν τα γυρίσματα της ταινίας, υπήρξαν προβλήματα με τους ανθρώπους της Καμόρρα, καθώς ήθελαν να εγκρίνουν πρώτα τις διάφορες σκηνές και να ασκήσουν βέτο σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά τελικά υπερίσχυσε η αυταρέσκειά τους σχετικά με το γεγονός ότι γυριζόταν μία ταινία πάνω στη δικιά τους πραγματικότητα! Μάλιστα, κάποιοι από τους ηθοποιούς, και κυρίως τα παιδιά, είναι άνθρωποι από το Σύστημα που παίζουν πάνω κάτω τους εαυτούς τους!!
Πριν κλείσω θα ήθελα να αναφέρω λίγα πράγματα σχετικά με την Καμόρρα που θα βοηθήσουν στην κατανόησή της ταινίας. Η Καμόρρα σε αντίθεση με την Cosa Nostra, τη μαφία της Σικελίας , έχει μια λιγότερο πυραμιδοειδή μορφή. Αποτελείται από περισσότερους μικρούς πυρήνες, ή φαμίλιες, οι οποίοι πολλές φορές συγκρούονται μεταξύ τους. Το γεγονός αυτό καθιστά την Κομόρρα λιγότερο επιρρεπή σε περιπτώσεις σύλληψης αρχηγών της από την αστυνομία.
Το 2004-5 δύο από τις σημαντικότερες φαμίλιες της Καμόρρα άνοιξαν μεταξύ τους μία ιδιαίτερα αιματηρή βεντέτα, η οποία έμεινε γνωστή ως η βεντέτα της Σκάμπια , που είναι προάστιο της Νάπολης, με τραγικό απολογισμό περισσότερα από 100 θύματα. Από τότε και μέχρι σήμερα η κατάσταση παραμένει έκρυθμη και τα θύματα εξακολουθούν να ξεπερνούν τα 100 ανά έτος. Αυτός είναι και ο "πόλεμος" που αναφέρεται συχνά στην ταινία και η Σκάμπια είναι η περιοχή όπου διαδραματίζονται οι περισσότερες ιστορίες.
Για την ιστορία να πω ότι η ταινία Gomorra κέρδισε το Grand Prix του φεστιβάλ των Καννών και είναι η επίσημη συμμετοχή της Ιταλίας στην κατηγορία ξένης ταινίας των Όσκαρ. Κατά τη γνώμη μου αξίζει πραγματικά τη νίκη, αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι θα την πάρει, μιας και είναι ακετά δύσκολη ταινία, ίσως όμως η τεράστια απήχηση που έχει σε όλο τον κόσμο να λειτουργήσει υπέρ της...ίδωμεν...
Κλείνοντας πάρτε και το τραγουδάκι Pensa που έχει γραφτεί για ανθρώπους σαν το Saviano που έχουν τα κότσια να ρισκάρουν την ίδια τους τη ζωή καταγγέλλοντας τη μαφία, αλλά και για ανθρώπους που έχουν τα κότσια και τη θέληση να ξεφύγουν από τη ζωή αυτή...
3 σχόλια:
έχω καλλήσει με το τραγούδι, το άκουσα πάνω από 20φορές!
πολύ ωραίο ποστ, θέλω να δω την ταινία, άραγες θα τη δούμε στο φεστιβάλ (οκ, δε διάβασα το πρόγραμμα ακόμα)?
efou, δεν πήρες τη συνέντευξη που λέγαμε απ΄την κυρά λίτσα..!
αυτό το τραγούδι είχε κερδίσει το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη πέρυσι στο Σαν Ρέμο. Οι Ιταλοί, βέβαια, το θεωρούν πολύ φτιαγμένο για να κερδίσει και το σνομπάρουν και είναι αλήθεια πως το θέμα είναι πιασιάρικο, αλλά εμένα μου αρέσει πολύ!
το Gomorra δυστυχώς δεν παίζεται στο φεστιβάλ, μάλλον επειδή αυτό τον καιρό παίζεται στους κινηματογράφους...
όσο για την κυρα Λίτσα, την προσκαλώ επίσημα από εδώ να γράψει στο blog της ή ως comment εδώ την εμπειρία της με το Matteo Garrone!
Πάρα πολύ ενδιαφέρον! Εννοείται οτι τα διάβασα όλα τα spoilers και ναι θέλω να την δω!
Δημοσίευση σχολίου