Η Κυριακή, είναι συνήθως, μια blogομέρα. Αν δεν κανονίσω κάτι, που θα με κάνει να φύγω από το σπίτι, θα περάσω πολλές ώρες, ψάχνοντας για ενδιαφέροντα blogs και ξαναδιαβάζοντας όσα δεν είχα αρκετό χρόνο, κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Θα προσπαθήσω λοιπόν, να κάνω μια λίστα των 5 καλύτερων, κάθε εβδομάδα.
Σήμερα, θα αυτοπεριοριστώ στα ελληνικά, γιατί έχω γράψει αρκετά για τα εκτός Ελλάδας, σε άλλα post. Δεν πρόκειται για top 5, με την έννοια της μεταξύ τους αξιολόγησης. Η σειρά παρουσίασης είναι τυχαία και είναι άδικο να τα συγκρίνω γιατί το καθένα έχει το δικό του, μοναδικό κάτι, που με έκανε να το ξεχωρίσω! Φυσικά, περιμένω προτάσεις!
Κάθε εβδομάδα και μερικές φορές, δυο φορές την εβδομάδα, κάποιος «ασθενής», ξαπλώνει στον καναπέ του, για θεραπεία και το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό. Εξαιρετική και πρωτότυπη ιδέα για τα ελληνικά δεδομένα και πολύ μεράκι. Επίσης, απολαμβάνω πολύ τα αιχμηρά (+) και (-) του.
Καθημερινά και ένα post, για όποιο θέμα, τον εμπνεύσει ή και κατά παραγγελία. Θαυμάζω την άνεση έκφρασης, ανεξάρτητα από το θέμα. Μπορεί να επικοινωνήσει οτιδήποτε, είτε είναι θυμωμένος, είτε είναι ερωτευμένος, είτε είναι λυπημένος, είτε είναι χαρούμενος, είτε θέλει να αστειευτεί, είτε θέλει να βρίσει. Είμαι μόνιμη αναγνώστρια εδώ και καιρό και δεν έχω αλλάξει γνώμη, ούτε σε ένα post.
Τουλάχιστον ένα post την ημέρα, για αμερικάνικες, κυρίως, σειρές. Εγώ δεν τα πάω καλά με την ελληνική τηλεόραση, πόσο μάλλον με την αμερικάνικη, αλλά το θεωρώ μια πολύ καλή πηγή πληροφόρησης, χωρίς περιττές πληροφορίες. Νομίζω ο μόνος λόγος, να αρχίσω να παρακολουθώ συστηματικά, μια σειρά, θα είναι μια πολύ καλή κριτική του blog.
Δεν ξέρω αν ξέρει τα πάντα για το δικό μου σπίτι (ελπίζω όχι… είμαι κάπως ακατάστατη) αλλά ξέρει πολλά για πάρα πολλά σπίτια. Και δεν μιλάω για το τι γίνεται, μέσα στα σπίτια, από τους νοικοκύρηδες τους. Δεν θα μπορούσα να διαβάζω ένα «κίτρινο» blog (δεν ξέρω πώς να πω ένα σκανδαλοθηρικό blog). Κάθε μέρα και ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την αρχιτεκτονική, τη διακόσμηση και ότι άλλο μπορεί να αφορά το σπίτι. Και όχι μόνο ιδιωτικές κατοικίες αλλά οτιδήποτε. Το διαβάζω, με πολύ προσοχή καθημερινά.
Νομίζω ότι είναι τελείως περιττές οι συστάσεις για αυτό το blog. Ξέρω-ξέρω… και τα άλλα τα ξέρατε. Αλλά να μην το αναφέρω; Κάνω copy-paste από το τελευταίο post:
Τα έχω λίγο χαμένα: τους τελευταίους μήνες έχω μαζέψει τόσο υλικό για το blog που όταν το βλέπω αποκαρδιώνομαι. Απλά δεν μπορώ να το κουμαντάρω – απ’ τη μία δε θέλω να ανεβάσω κάτι πρόχειρο, κι απ’ την άλλη θέλω να επεξεργαστώ όλα αυτά που έχω μαζέψει (αυτή άλλωστε είναι η χαρά κι η ανταμοιβή μου από όλο αυτό).Κι όσο βαριέμαι να στήσω τα ποστ τόσο γιγαντώνονται τα πιθανά θέματα και η κατάσταση αρχίζει να μου θυμίζει αυτό το τηλεφώνημα που σκοπεύεις να κάνεις σε κάποιον φίλο αλλά όσο το αργείς τόσο πιο δύσκολο γίνεται και ντρέπεσαι όλο και πιο πολύ και στο τέλος δεν παίρνεις ποτέ και λες κι από πάνω ‘εσύ κι ο γρύλος σου’. [Άσε που μόλις θυμήθηκα ότι είχα αρχίσει και εκείνη τη σειρά με τα 11 καλοκαιρινά βίντεο-κλιπ - τα 2/3 του καλοκαιριού πέρασαν κι εγώ είχα ξεχάσει και την ύπαρξή της ακόμα!] So be it.
Με άγγιξε βαθύτατα. Το blog, μπορείτε να το ανακαλύψετε και μόνοι! Και καλό διάβασμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου