Σκεφτειτε για ενα λεπτό την αποβαση στην Νορμανδία, την μεγαλυτερη, πολυεθνικη στρατιωτικη επιχειρηση οχι μονο του Β' Π.Π. αλλα ολου του αιώνα μάλλον. Οσο μακαβριο και δυσάρεστο κι αν ειναι ενα τετοιο γεγονος, ειναι μια τελεια ευκαιρια για εναν φωτορεπόρτερ. Σκεφτειτε λοιπον να ειστε ο μονος φωτορεπόρτερ που επιτράπηκε να παει σ'αυτη την επικινδυνη αποβαση, σ'αυτη την στιγμη που θα χαραχθει στην παγκοσμια Ιστορια! Σκεφτειτε αφου εχετε τραβηξει καμια δεκαρια φιλμακια κι αφου εχετε ρισκαρει την ζωη σας την ίδια ,να γυρνάτε στο Λονδινο, στο πρακτορειο ειδησεων στο οποιο δουλευετε και να δινετε τα φιλμακια για εμφάνιση στον υπευθυνο για την εμφανιση των φιλμ υπάλληλο. Προφανως αυτα τα φιλμ ειναι απο τα πιο σημαντικα στην παγκόσμια ιστορια του Φωτορεπορταζ. Ο "θρυλος" λοιπον αυτος θελει τον υπάλληλο που ανελαβε να εμφανισει τα φιλμακια να εχει ενθουσιαστει τοσο πολυ που απο τον πολυ ζήλο να κάψει και να καταστρέψει τα φιλμς κατα την διαδικασια του στεγνωματος! Γλιτωσαν περιπου 7 καρέ (ενα απ'αυτα) , τα οποια αν και ελαχιστο μερος, εγιναν διασημα! Η ιστορια αυτη αφορα τον μεγαλυτερο πιθανον φωτορεπορτερ του 20ου αιώνα, τον Robert Capa, τον άνθρωπο που τράβηξε μια απο τις πιο αμφιλεγόμενες φωτογραφιες του προηγουμενου αιώνα και που ειπε την περιφημη φράση "αν η φωτογραφια δεν ειναι αρκετα καλη τοτε δεν εισαι αρκετά κοντα". Μπορει αυτη η ιστορια για τις φωτογραφιες της D-Day να ειναι μυθος για καποιους αλλα το ιδιο ητανε και η περιφημη βαλίτσα του με τα χαμενα αρνητικα απο τον Ισπανικο Εμφυλιο, την οποια λεγοτανε οτι ειχε χάσει στο Μεξικο λιγο πριν φυγει για την Ευρωπη. Ολα αυτα μεχρι και λιγο καιρο πριν...(να ευχαριστησω κι εγω με την σειρα μου την mafalda για την προσκληση σ'αυτο το συλλογικο και υπεροχο μπλογκ-project)














Σήμερα στο
Στο
Και μετά ανακάλυψα την 



