Οδοιπορικό στις Άλπεις!

Όταν γύρισα από τις χριστουγεννιάτικες διακοπές μου με περίμενε μία έκπληξη από τους καθηγητές μου. Θέλανε λέει να με στείλουνε στις ελβετικές Άλπεις για ένα workshop του ερευνητικού προγράμματος που συμμετέχω. Και αυτό επειδή αυτοί βαριόντουσαν να πάνε…χώσιμο τρελό, λέει!

Εγώ βέβαια, επειδή είμαι και καινούρια σε αυτά τα πράγματα, όχι απλά δεν το θεώρησα χώσιμο, αλλά κατενθουσιάστηκα με την ιδέα!! Ετοιμάστηκα λοιπόν σιγά σιγά, εισητήρια, ξενοδοχεία, συνάλλαγμα, poster, χοντρά ρουχαλάκια και…..φύγαμε! αμ δεεεε! Στην Ελλάδα ζεις, φιλενάδα! Τίποτα δεν είναι τόσο απλό!

Την προηγούμενη μέρα της προγραμματισμένης πτήσης μου και 5 η ώρα το απόγευμα, μου τηλεφωνεί η ταξιδιωτική πράκτορας για να μου πει πως η Swiss έχει ακυρώσει την πτήση, λόγω επικείμενης 24ωρης απεργίας των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας (στην Ελλάδα φυσικά). Μετά από ώριμη σκέψη, αποφασίζω να πάω έστω και με καθυστέρηση μίας ημέρας. Αυτό ίσως να μη σας φαίνεται σπουδαίο, αλλά σκεφτείτε ότι το συνολικό ταξίδι είχε διάρκεια 3 ημερών. Τέλος πάντων, τελικά πήγα! 4 αεροπορικές πτήσεις, 4 διαδρομές με τρένο και 2 με τελεφερίκ, κι όλα αυτά σε 2 ημέρες-για την επιστήμη ρε γαμώτο!!

Στην πτήση από Μόναχο για Γενεύη, πήρα την πρώτη γεύση από τις επιβλητικές Άλπεις! Από κάτω μας υπήρχε ένα παχύ και πουπουλένιο στρώμα από σύννεφα και σε όλη τη διαδρομή χάζευα, ώσπου ξαφνικά ξεμύτισε η πρώτη χιονισμένη βουνοκορφή! Σε λίγα λεπτά, φαινόταν μια ολόκληρη οροσειρά! Με έπιασε ένα δέος, εντυπωσιάστηκα και μετά διασχίσαμε το συννεφένιο στρώμα και προσγειωθήκαμε!



Η διαδρομή από τη Γενεύη προς το Riederalp, όπου γινόταν το workshop, ήταν απλά υπέροχη. Κατά την πρώτη ώρα ακολουθούσαμε τις όχθες της τεράστιας αυτής λίμνης(δεν έχω ξαναδεί τόσο μεγάλη, πραγματικά σα θάλασσα!). Και μετά η διαδρομή συνεχίζει μέσα στις Άλπεις! Βουνά, δέντρα, χιόνια, απίστευτα τοπία! Όταν φτάσαμε στο Mörel αναρωτιόμουν, πόσο πιο ψηλά θα ανέβω, κι όμως είχε κι άλλο μέχρι τα 1.900 μέτρα! Ακολουθούσε άλλη μια όμορφη διαδρομή, αυτή τη φορά με τελεφερίκ!



Το Riederalp είναι ένα ski resort στις ελβετικές Άλπεις, όπου απαγορεύονται τα αυτοκίνητα! Το τοπίο είναι πραγματικά πολύ όμορφο, αλλά αν κάποιος δεν κάνει σκι (όπως η γράφουσα), μάλλον θα βαρεθεί αν κάτσει πολλές μέρες! Εγώ βέβαια δεν είχα αυτή την πολυτέλεια. Τη μία ολόκληρη μέρα που είχα στις Άλπεις, και στις 5 κενές από το workshop ώρες, αποφασίσαμε με τους ελάχιστους συναδέλφους που δεν ήθελαν να κάνουν σκι, να πάρουμε το τελεφερίκ και να ανέβουμε ακόμη πιο ψηλά, στα 2.227 μέτρα, όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει το μεγαλύτερο παγετώνα των Άλπεων εν ονόματι Aletsch glacier!



Και τώρα το καθημερινό μάθημα γεωλογίας, μια ευγενική προσφορά από την παγκοσμίου φήμης μετεωρολόγο-κλιματολόγο efou. Οι παγετώνες αποτελούν τη μεγαλύτερη αποβάθρα γλυκού νερού στον πλανήτη μας και τη δεύτερη μεγαλύτερη, μετά τους ωκεανούς, σε νερό συνολικά. Πρόκειται για τεράστιες μάζες πάγου, που αποτελούνται από συμπυκνωμένα στρώματα χιονιού, οι οποίες κινούνται με αργούς ρυθμούς, λόγω της βαρύτητας και της μεγάλης πίεσης που τους ασκείται από τη μάζα τους. Οι παγετώνες σχηματίζονται στις περιοχές του «αιώνιου χιονιού», δηλαδή είτε στους πόλους, είτε σε περιοχές με μεγάλο υψόμετρο. Ο παγετώνας Aletsch ανήκει φυσικά στη δεύτερη κατηγορία. Παρακάτω βλέπετε μία φωτογραφία του παγετώνα, όπως τον είδα εγώ, χειμώνα δηλαδή, που δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα από τις γύρω χιονισμένες περιοχές, ενώ στη δεύτερη φωτογραφία βλέπετε πως φαίνεται την άνοιξη ή το καλοκαίρι.

Το τι ακολούθησε μετά θα προτιμούσα να το ξεχάσω, καθώς ως αθλητικοί τύποι αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο χωριό με τα πόδια και όχι με το τελεφερίκ, αλλά δεν ξέραμε ότι μας περίμεναν 4km διαδρομής μέσα στο χιόνι και από περιοχές με κλίση ιδιαίτερης δυσκολίας χωρίς σκι...Να τονίσω βέβαια, ότι το μονοπάτι που ακολουθήσαμε ήταν για περπάτημα, αλλά τι να σου κάνει...ακολουθεί ενδεικτική φωτογραφία της πρώτης κατηφόρας που κατέβηκα καθιστή :-Ρ



Συμπερασματικά, ήταν μία μοναδική εμπειρία, χάρηκα πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία να τη ζήσω, αλλά δε θα την επαναλάμβανα κάτω από τις ίδιες συνθήκες!