Amsterdam

Ο γαλλομαθής μπαμπάς μου ακούει Brel. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα box set που έχει με CD, που αν είναι στη σειρά οι εικόνες στις ράχες τους σχηματίζουν το πρόσωπο του Brel. Σίγουρα έχω ακούσει το Amsterdam στο σπίτι. Αλλά το είχα ξεχάσει.
Την blogotheque την παρακολουθώ κυρίως για τα video και για να ξεσκονίζω τα γαλλικά μου. Την ανακάλυψα όταν είχαν κάνει μια σειρά take away shows (Concerts à Emporter) για το Flying Club Cup των Beirut.
Σήμερα στον reader εμφανίστηκε αυτό το post στα αγγλικά πρώτα και μετά στα γαλλικά. Και το δεύτερο video, το Amsterdam, με συνεπήρε. Δεν ήξερα την Amanda Palmer, το όνομα της μου έκανε κλικ γιατί θα βρίσκεται με τον Neil Gaiman στο Δουβλίνο για ένα event, κάτι που διάβασα στο journal του.
Η τύπισσα είναι γαμάτη, τραγουδάει στη μέση του δρόμου στη συνοικία Pigalle με σπασμένο πόδι, κάνει ολόκληρο performance με τη φωνή της κι ένα ακορντεόν...
Όλος αυτός ο μεγάλος και μπερδεμένος πρόλογος για να μοιραστώ αυτό το video που μου άρεσε πολύ, ελπίζω και σε σας!

Amanda Palmer - Amsterdam (A Take Away Show) from La Blogotheque on Vimeo

"And it was what you call a slap in the face, I think one must have been there to understand why, at the end, we all had tears in our eyes and were all awkwardly quiet, fearing we would break that immaterial ’something’ the song created. Brel is tricky but Palmer was there, in Amsterdam, for 5 minutes, with sailors, and whores, and the smell of beer."

Και οι στίχοι:

Dans le port d`Amsterdam
Y a des marins qui chantent
Les rêves qui les hantent
Au large d`Amsterdam

Dans le port d`Amsterdam
Y a des marins qui dorment
Comme des oriflammes
Le long des berges mornes

Dans le port d`Amsterdam
Y a des marins qui meurent
Pleins de bière et de drames
Aux premières lueurs

Mais dans le port d`Amsterdam
Y a des marins qui naissent
Dans la chaleur épaisse
Des langueurs océanes

Dans le port d`Amsterdam
Y a des marins qui mangent
Sur des nappes trop blanches
Des poissons ruisselants
Ils vous montrent des dents
A croquer la fortune
A décroisser la lune
A bouffer des haubans
Et ça sent la morue Jusque
dans le coeur des frites
Que leurs grosses mains invitent
A revenir en plus
Puis se lèvent en riant
Dans un bruit de tempête
Referment leur braguette
Et sortent en rotant

Dans le port d`Amsterdam
Y a des marins qui dansent
En se frottant la panse
Sur la panse des femmes
Et ils tournent et ils dansent
Comme des soleils crachés
Dans le son déchiré
D`un accordéon rance
Ils se tordent le cou
Pour mieux s`entendre rire
Jusqu`à ce que tout à coup
L`accordéon expire
Alors le geste grave
Alors le regard fier
Ils ramènent leur batave
Jusqu`en pleine lumière

Dans le port d`Amsterdam
Y a des marins qui boivent
Et qui boivent et reboivent
Et qui reboivent encore
Ils boivent à la santé
Des putains d`Amsterdam
De Hambourg ou d`ailleurs
Enfin ils boivent aux dames
Qui leur donnent leur joli corps
Qui leur donnent leur vertu
Pour une pièce en or
Et quand ils ont bien bu
Se plantent le nez au ciel
Se mouchent dans les étoiles
Et ils pissent comme je pleure
Sur les femmes infidèles
Dans le port d`Amsterdam
Dans le port d`Amsterdam

(Τους πήρα από δω, όπου υπάρχει και μετάφραση στα ελληνικά)

Et fin! :-)