3rd Photoday Stereosis

3rd Photoday Stereosis, originally uploaded by emmanouil papadopoulos.

Παιχνίδι: Παιδική υπόθεση ή παρεξηγημένη κατάσταση;
Κάποια στιγμή, στη ζωή κάθε ανθρώπου, έρχεται η στιγμή, που καλείται να ενηλικιωθεί. Σύμφωνα με το νόμο αυτό γίνεται στα 18 του χρόνια. Προσωπικά, πιστεύω ότι αυτή η στιγμή, δεν είναι συγκεκριμένη και δεν γίνεται καν αντιληπτή. Είναι μια φάση, που όταν τελειώνει, σε βρίσκει ενήλικο και αναρωτιέσαι τι έχει συμβεί. Σε κάθε άνθρωπο, συμβαίνει διαφορετικά και έχει και διαφορετικά αποτελέσματα. Έχουν προαποφασιστεί κάποιες συνθήκες ή κανόνες συμπεριφοράς, που οφείλει ένας ενήλικας να σέβεται. Το παιχνίδι για παράδειγμα, είναι μια λέξη απόλυτα συνυφασμένη με την παιδική μας ηλικία και δεν είναι απόλυτα αποδεκτό ως συμπεριφορά ενήλικου. Ως παιδιά μπορούμε να παίξουμε ποδόσφαιρο με την παρέα μας. Ως ενήλικες, μπορούμε να παρακολουθήσουμε επαγγελματίες, να παίζουν. Τυχαίο το παράδειγμα, αλλά αν το καλοσκεφτείτε, οι ρόλοι γενικά αλλάζουν.

Φωτογραφία: Η αποτύπωση του διαφορετικού ή έκφραση;
Σε κάθε στιγμή, που διαφέρει από την τυπική καθημερινότητα μας, θα βρεθεί κάποιος, που να θέλει, να έχει «αποδεικτικά» ή «αναμνηστικά» της ιδιαίτερης στιγμής. Θέλουμε να θυμόμαστε για πάντα ό,τι μας έβγαλε από την αδράνεια μας ή την ρουτίνα μας. Και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να το κάνουμε είναι η φωτογραφία. Σε κάθε εκδρομή, εορταστική εκδήλωση, έξοδο ή ειδικό γεγονός θα βρεθεί κάποιος να ευχηθεί, να είχε μια φωτογραφική μηχανή να το απαθανατίσει. Και αν είναι τυχερός, θα βρεθεί μια.

Όταν κάποιος φωτογραφίζει κάτι, χωρίς αυτό να αποτελεί μέρος μιας ιδιαίτερης στιγμής ή χωρίς να καταγράφει κάποιο γεγονός, η φωτογραφία, αποκτά αξία από μόνη της. Αν το αισθητικό αποτέλεσμα, μας ικανοποιεί συνηθίζουμε να την ονομάζουμε και καλλιτεχνική ή τέχνη. Ξεφεύγει από τις ανάγκες της καταγραφής και της ανάμνησης, οπότε και έχει άλλη χρήση.

Τι σχέση έχει η φωτογραφία με το παιχνίδι

Φαινομενικά καμία. Αλλά είναι τρόπος έκφρασης και δημιουργία και λογικά θα υπάρχει κάποιος τρόπος να συνδυαστούν. Μένω χρόνια σε αυτήν την πόλη και όσο και να προσπαθώ, δεν μπορώ να θυμηθώ, αξιόλογες προτάσεις, εκτός από κάποιους διαγωνισμούς, χωρίς ιδιαίτερη διάδραση, που είναι απαραίτητο συστατικό για το παιχνίδι. Μόνη μου ή με την παρέα μου, έχουμε βρει δημιουργικά θέματα να καταπιαστούμε. Προτάσεις από τρίτους, δεν έτυχε να έχουμε. Η πρόταση εδώ έρχεται από τη Stereosis, που έχω ζήσει από κοντά και ξέρω πως ό,τι και να προτείνει θα έχει εξαιρετική επιτυχία. Εξάλλου είναι η 3η χρονιά, που το διοργανώνει και οι δυο προηγούμενες, μπορούν να εγγυηθούν και με το παραπάνω.



Τι είναι η Photoday
Είναι ένα παιχνίδι, που μπορούν να παίξουν, χωρίς ενοχές όλοι οι ενήλικες, που αγαπάνε τη φωτογραφία. Ξεκινάει το πρωί του Σαββάτου 9 Μαϊου και τελειώνει το βράδυ της Κυριακής 10 Μαϊου. Το πρωί του Σαββάτου μαζεύονται όλοι οι συμμετέχοντες, που έχουν φροντίσει να βρουν μια αναλογική φωτογραφική μηχανή (ξέρετε… αυτές που παίρνουν φιλμάκι), στη Stereosis και παίρνουν ένα φιλμάκι 12 στάσεων. Μαζί παίρνουν και τα 4 πρώτα θέματα τους. Έχουν 4 ώρες για να βρουν μια εικόνα για κάθε θέμα και μάλιστα στη σωστή σειρά. Επόμενη συνάντηση σε κάποιο άλλο σημείο, δίνονται τα 4 επόμενα θέματα και όλοι τρέχουν για καλύψουν και πάλι τα θέματα τους. Τελευταία συνάντηση και παράδοση των τελευταίων 4 θεμάτων. Και πάλι ο περιορισμός είναι 4 ώρες. Το βράδυ της ίδιας μέρας, κατάκοποι από το τρέξιμο και την αναζήτηση, παραδίδουν τα φιλμάκια τους για εμφάνιση, στους διοργανωτές. Ξέρω ότι κάποιοι, με πολύ όρεξη, δεν κλείνουν μάτι, για να εμφανιστούν όλα τα φιλμάκια των συμμετεχόντων και να εκτυπωθούν.

Την επόμενη μέρα (Κυριακή πλέον) στήνεται μια ιδιαίτερη έκθεση, που μοιάζει σαν ένα μεγάλο και ατελείωτο κολάζ από φωτογραφίες και οι συμμετέχοντες εμφανίζονται, για να ψηφίσουν. Την καλύτερη φωτογραφία ανά θέμα και την καλύτερη συμμετοχή. Δύσκολα τα πράγματα. Πέρσι, που οι συμμετοχές ξεπέρασαν τις 100, μας πήρε πάνω από ώρα να ψηφίσουμε. Παραδίδοντας τις ψήφους, κάποιοι αναλαμβάνουν το άχαρο ρόλο της άμεσης καταμέτρησης. Το ίδιο βράδυ, θα ανακοινωθούν οι νικητές ανά θέμα και ο μεγάλος νικητής. Δεν ξέρω ποια θα είναι τα βραβεία… Θα τα ανακαλύψετε μόνοι σας!



Θα πας;
Φυσικά. Και όχι μόνο θα πάω αλλά θα σας σύρω και όλους όσους μπορώ εκεί. Γιατί μπορεί να είναι απόλυτα εξαντλητικό και να μην μπορεί κάποιος να περπατήσει μετά από 12 ώρες τρεξίματος και αναζήτησης, αλλά η διαδικασία είναι απλά υπέροχη.

Εγώ δεν είμαι καλός φωτογράφος
Κι εγώ επίσης. Αλλά το θέμα δεν είναι η άρτια, τεχνικά και αισθητικά φωτογραφία, όσο η πρωτότυπη κάλυψη του θέματος. Μάλλον ούτε και αυτό είναι σημαντικό. Το σημαντικό είναι η δημιουργική διαδικασία εύρεσης της κατάλληλης εικόνας. Και ας μην είναι η τέλεια! Και όλοι, επαγγελματίες και μη «παίζουμε» με ίδιους όρους. 12 στάσεις και αναλογική μηχανή.

Ξεχάστε φανταστικά ακριβές φωτογραφικές, που ψήνουν και ελληνικό καφέ και κόβουν το λουκουμάκι σε σχήμα καρδούλας. Αυτές και οι επαγγελματίες, θα τις «παρκάρουν» στο σπίτι τους και θα έρθουν με ότι πιο παλιό και ότι πιο ίδιο για όλους μπορούν. Πέρσι γέλασα πολύ όταν άκουγα επαγγελματίες να παραδέχονται ότι δεν έβρισκαν αναλογική μηχανή στο σπίτι τους και για αυτό και δεν μπορούσαν να συμμετέχουν. Εσείς όλο και κάποιο κειμήλιο θα έχετε σε ξεχασμένο ντουλάπι. Ήρθε η ώρα του.

Τι πρέπει να κάνω;
Να δηλώσετε συμμετοχή (τηλεφωνικά στο 2310250223), να βρείτε μια αναλογική φωτογραφική μηχανή, να βάλετε άνετα παπούτσια και να μαζέψετε όλο το κουράγιο σας. Ο ενθουσιασμός έρχεται μετά!
Σας περιμένω όλους εκεί!

Edit: Όσο γραφόταν αυτό το κείμενο, στηνόταν η σελίδα της photoday.Έγκυρες πηγές με ενημέρωσαν ότι θα είναι σε πλήρη λειτουργία, πολύ σύντομα. Υπομονή! Είναι 4 φανταστικοί άνθρωποι, που παλεύουν να κάνουν ότι δεν θα κατάφερναν 20 ή 30. Περισσότερες πληροφορίες, μέχρι να "ανέβει" η σελίδα.

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

Φτιάχνοντας Δράκους και Τέτοια

Δεν το είχα προγραμματίσει. Μετά από την ανταλλαγή μερικών email όμως, σκέφτηκα: αφού θα επισκεφτώ που θα επισκεφτώ το Comicdom Con 2009, να μην παρακολουθήσω κι ένα εργαστήριο (workshop, αγγλιστί) να δω πώς είναι, να μάθω και κάτι; Έτσι λοιπόν, λίγο προτού συμπληρωθούν όλες οι θέσεις στα workshop, πρόλαβα και δήλωσα συμμετοχή στο «Ώστε σου αρέσει να φτιάχνεις δράκους και τέτοια;» που θα παρουσίαζε ο Γιάννης Ρουμπούλιας (εφεξής Γ.Ρ.).

Κυριακή 12/04/2009 λοιπόν, ταραταζούουουουμμμμ!! Όταν πλησίασε το μεσημέρι, ανέβηκα στον 4^ο όροφο, που τώρα είχε κόσμο (διότι πολύ νωρίτερα που είχα ανέβει μέχρι το κεφαλόσκαλο, το μόνο ίχνος από Comicdom Con ήταν κάποια σκίτσα στις προθήκες -άραγε έτσι λέγονται;- ενώ περίμενα μια τεράστια ταμπέλα, καμιά σαρανταριά μπαλόνια, ή έστω την αφίσα). Μπήκαμε μέσα στην αίθουσα για το εργαστήριο, παραλάβαμε στυλό και σημειωματάριο (εξώφυλλο Comicdom Con παρακαλώ!) όσοι (τυχεροί) δεν είχαμε προνοήσει, και ο Γ.Ρ. πήρε το λόγο.



Προσπαθώντας λοιπόν να συνοψίσω όσα θυμάμαι ύστερα από τόσο καιρό:

• Αναφερόμενος στις ιστορίες (του;), είπε πως προτιμά την κατηγορία sword and sorcery.


• Παρέθεσε μια λίστα ταινιών που τον επηρέασαν στην ενασχόλησή του με τους Δράκους και τα Τέτοια (επειδή είναι ορισμένες στιγμές που δεν με έλκουν οι λίστες, η μόνη ταινία που θυμάμαι αυτή τη στιγμή είναι ο Κόναν ο Βάρβαρος).


• Για τη δημιουργία Κόσμων και ηρώων, ανέφερε πως πολλά στοιχεία μπορούν να ληφθούν από τις ήδη υπάρχουσες μυθολογίες, όπως και από άλλα κόμικ (προσοχή όμως, άλλο αντιγράφω άσχημα, και άλλο δανείζομαι, ενσωματώνω ομαλά και εξελίσσω).


• Δεν πιστεύει πως χρειάζεται να έχει έναν ολοκληρωμένο Κόσμο στον οποίο θα λαμβάνει χώρα η δράση, αλλά ο Κόσμος θα μπορεί να αναπτύσσεται κατά τη δημιουργία της ιστορίας.


• Αντίθετα, προτιμά να έχει έναν όσο αρτιότερα δομημένο χαρακτήρα, αφού ο αναγνώστης μιας ιστορίας ταυτίζεται με τον ήρωα και όχι με τον Κόσμο.


• Ακριβώς επειδή πιστεύει στην εκ των προτέρων δόμηση των χαρακτήρων, θεωρεί πως οι χαρακτήρες πρέπει να εισέρχονται στην ιστορία διαθέτοντας μια ήδη σταθερή προσωπικότητα (κίνητρα, ιδεολογία, κ.ά.) με βάση την οποία θα δρουν και θα αντιδρούν, και όχι να πλάθονται εκείνη τη στιγμή από τα γεγονότα που συμβαίνουν στον Κόσμο.

Σημείωση₁:
Στο συγκεκριμένο workshop, ο Γ.Ρ. χρησιμοποίησε ως παράδειγμα το νέο ήρωα που έχει σχεδιάσει, ο οποίος είναι ένας βάρβαρος μεν, μάγειρας δε. Ως βάρβαρος έχει τα μπράτσα που λιώνουν πέτρες (εντάξει, μάλλον υπερβάλω), και ως μάγειρας έχει λίγο στομαχάκι. Επίσης, έχει μαλλί καρφάκι και συνεχόμενο φαβοριτομουστάκι (ειδικά αυτό δεν είναι μπλιαχ;;)! Αν δεν τον συναντήσουμε σε κάποιο εστιατόριο, κατά πάσα πιθανότητα θα τον συναντήσουμε στο επόμενο κόμικ που θα κυκλοφορήσει ο Γ.Ρ.

Συνεχίζουμε:

• Ένας ήρωας έχει κάθε δικαίωμα σε μια ιστορία να αλλάζει ρούχα (εντάξει, εξαρτάται από τον ήρωα και την ιστορία), αλλιώς όλοι οι ήρωες θα πρέπει να ζωγραφίζονται με βρωμερά μυγάκια τριγύρω τους.


• Για την εμφάνιση ενός χαρακτήρα, είναι θετικό να έχει προηγηθεί έρευνα σχετικά με τα ενδυματολογικά στοιχεία που θα τον χαρακτηρίζουν.


• Παρά το θετικό της ενδυματολογικής ορθότητας ενός χαρακτήρα, συχνά είναι θεμιτή η παραβίαση των κανόνων, λ.χ. με αναχρονιστικά στοιχεία (π.χ. ο βάρβαρος μάγειρας φοράει και γυαλιά· τώρα αν αυτό είναι επιτυχημένη παραβίαση κανόνων, θα σας το πω όταν/αν διαβάσω την ιστορία).


• Όταν γράφονται τα λόγια σε μια ιστορία, καλό είναι κάποιος να τα διαβάζει και «φωναχτά» για να τα ελέγξει ακούγοντάς τα, αφού όταν κάποιος θα διαβάζει στο κόμικ τα λόγια, θα είναι σα να τα ακούει μέσα του.


• Επίσης, τα λόγια που έχουν αποδοθεί στους χαρακτήρες είναι ταιριαστά; Μπορούν πράγματι να σταθούν σε έναν τέτοιο χαρακτήρα (π.χ. θα έλεγε αυτά τα λόγια ο προς έλεγχο χαρακτήρας αν ήταν χαρακτήρας σε RPG;), ή θα έμοιαζαν εντελώς άσχετα και ξεκομμένα;


• Η λεκτική εξήγηση ορισμένων πραγμάτων μπορεί (ή επιβάλλεται) να παραλείπεται, και να αντικαθίσταται από οπτική εξήγηση/παρουσίαση, δίνοντας περισσότερο χώρο/χρόνο στην εικόνα τού κόμικ (π.χ. ο βαρβαρομάγειρας χρησιμοποιεί ως όπλο ένα τεράστιο σφυρί που μεταφέρει στην πλάτη του, σε έναν ειδικό μηχανισμό που έχει φτιάξει. Ο μηχανισμός αυτός δεν εξηγείται λεκτικά στο κόμικ, αλλά ο αναγνώστης καταλαβαίνει τη χρησιμότητά του και τον τρόπο λειτουργίας του από τα καρέ στα οποία εμφανίζεται. Ο Γ.Ρ. ανέφερε πως τον μηχανισμό αυτόν όχι μόνο τον σχεδίασε, αλλά τον έφτιαξε κιόλας για να τον δοκιμάσει).

Αυτάαααα... Δεν ξέρω πώς φαίνονται γραπτώς τα παραπάνω, αλλά η παρακολούθηση ενός workshop τόσο ζωντανού όπως αποδείχτηκε το συγκεκριμένο, ήταν πραγματικά μια πολύ ωραία εμπειρία. Ελπίζω να το θυμάμαι μέχρι του χρόνου και να μην το αφήσω τελευταία στιγμή!

Σημείωση₂: Προφανώς τα παραπάνω αποτελούν μια (σίγουρα) υποκειμενική, (πιθανότατα) ελλειπή, και (αναπόφευκτα) παραμορφωμένη παρουσίαση του workshop, αλλά είναι όσα μπορώ να θυμηθώ (και με τη μικρή βοήθεια των σημειώσεων-ορνιθοσκαλισμάτων-κρυπτογραφημάτων που είχα κρατήσει). Για την πλήρη παρουσίαση, μπορείτε να ανατρέξετε στο βίντεο στο οποίο καταγράφηκε το workshop (δεν ξέρω αν διατίθεται, απλά το αναφέρω για όσους ίσως ενδιαφέρονται).

Από δω κι από κει...

• Όντας άσχετος, πρώτη φορά άκουγα το Sword and Sorcery.
• Η σελίδα που ανέφερε τα περί του συγκεκριμένου workshop.
• Ύστερα από ένα τέτοιο workshop, δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε στον Γ.Ρ. «βίον ανθόσπαρτον!»
• Τι δουλειά έχει ο Γ.Ρ. στην Nostalgeek Films;
• Περί του Γιάννη Ρουμπούλια.
• Η σελίδα της Comicdom και του Comicdom Con.

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

Greatest Kitsch 2009 - To κιτς σήμερα

Πριν από πολύ καιρό, η Παράλλαξη, έκανε έναν φωτογραφικό διαγωνισμό. Τότε ο Anemos, είχε κάνει κάλεσμα να συμμετέχουν και τα blogs στον διαγωνισμό και είχα ενθουσιαστεί με την ιδέα.

Αν και το kitsch δεν λείπει από τη Θεσσαλονίκη, αμέλησα και δεν φωτογράφησα κάτι της προκοπής. Μια extravaganza kitsch, ρε παιδί μου, σαν όλες αυτές που συναντάμε καθημερινά. Ευτυχώς, δεν αμέλησαν και οι υπόλοιποι και έτσι από σήμερα (επίσημα εγκαίνια 29 Απριλίου) και μέχρι τις 10 Μαΐου, θα μπορούμε να δούμε την έκθεση, στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, στην Αποθήκη Β1 στο Λιμάνι. Θα είναι ανοιχτά καθημερινά (εκτός από τις επίσημες αργίες φαντάζομαι) από τις 9:00 έως τις 21:00! Το παρακάτω κείμενο είναι το σχετικό δελτίο τύπου της Παράλλαξης, για να μπείτε λίγο στο πνεύμα και επιπλέον πληροφορίες, μπορείτε να βρείτε και εδώ(καθώς και κάποια ενδεικτικά παραδείγματα, για να σας ανοίξει η όρεξη).Ααα και για να μην το ξεχάσω... Υπάρχει και fb group! Πόσο KITSCH είναι η Θεσσαλονίκη μας;




Που ξεκινάει και που σταματάει το κιτς σήμερα; Ποιοι βάζουν τα όρια και τι μπορεί να χωρέσει ο ορισμός αυτής της λέξης; Το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης σε μια συνεργασία με το δωρεάν διανεμόμενο περιοδικό «Παράλλαξη» δίνει βήμα στις απαντήσεις του κοινού. Απαντήσεις, όπως αυτές προέκυψαν μέσα από τις συμμετοχές του ομώνυμου διαγωνισμού φωτογραφίας που διοργάνωσε το περιοδικό.



Πιο συγκεκριμένα, τo Kitsch σήμερα και η παρουσία του στη ζωή μας αποτέλεσε την πρόκληση για ένα φωτογραφικό διαγωνισμό που οργάνωσε η «Παράλλαξη» καλώντας τους αναγνώστες της να φωτογραφίσουν ό,τι πληγώνει την αισθητική τους. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας πάνω στην κακογουστιά εντοπίστηκαν παντού: Στους δρόμους, τις βιτρίνες, τα κτίρια, τις εκκλησίες, ακόμη και μέσα στο ίδιο μας το καθιστικό. Η «Παράλλαξη» επιλέγει τις 100 καλύτερες εικόνες και τις εκθέτει σε συνεργασία με το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης. Αυτό τον εξωφρενικό και ταυτόχρονα αντιπροσωπευτικό καθρέφτη της ελληνική πραγματικότητας του σήμερα έρχονται να συμπληρώσουν τα αντικείμενα από τις συλλογές κιτς των Χρήστου Καλού και Κλειούς Τανταλίδου, τα οποία θα εκτεθούν επίσης στον χώρο.

Ποια είναι η πιο εξωφρενικά κιτς εικόνα απ’ όλες αυτές με τις οποίες θα έρθει αντιμέτωπο το κοινό στην έκθεση; Το ίδιο καλείται να ψηφίσει και να βραβεύσει τις πέντε από αυτές.

Ανατρέχοντας στις απαρχές του κιτς, η διευθύντρια του Κ.Σ.Τ.Θ, Συραγώ Τσιάρα εξηγεί: «Το κιτς ως πολιτισμικό φαινόμενο αναδύεται στη βιομηχανική δύση παράλληλα με την τέχνη της πρωτοπορίας. Σύμφωνα με τον Αμερικανό ιστορικό του μοντερνισμού, Clement Greenberg, ο γερμανικής καταγωγής όρος Kitsch που προέρχεται ενδεχομένως από το ρήμα verkitschen (φτηναίνω) αναφέρεται σε πολλαπλές εκφάνσεις της μαζικής κουλτούρας όπως η τέχνη των χρωμολιθογραφιών, τα εικονογραφημένα λαϊκά αναγνώσματα, η ελαφρολαϊκή μουσική, τα κινούμενα σχέδια, οι χολιγουντιανές ταινίες, οι εμπορικές διαφημίσεις και συνδέεται με την εισαγωγή της καθολικής εγγραματοσύνης». Η ίδια διευκρινίζει: «Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της μαζικής εξάπλωσης του κιτς στις αστικές κοινωνίες του 20ού αιώνα; Η διεισδυτική ανάλυση του Γκρίνμπεργκ παραμένει χρήσιμη και σήμερα:

• Το κιτς είναι μηχανικό και λειτουργεί με συνταγές.
• Το κιτς είναι η κατ’ εξουσιοδότηση εμπειρία και η πλαστή αίσθηση.
• Το κιτς αλλάζει σύμφωνα με τον συρμό αλλά παραμένει πάντοτε το ίδιο.
• Το κιτς είναι η επιτομή όλων όσα είναι κίβδηλα στη σύγχρονη ζωή»

Ο Μίλαν Κούντερα, εξάλλου στο βιβλίο του «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι», αναφέρει: «…το κιτς αποκλείει από το οπτικό του πεδίο, όλα όσα ουσιαστικά απαράδεκτα αποκλείει η ανθρώπινη φύση…αναφέρεται σε εικόνες - κλειδιά, βαθιά αγκυροβολημένες στη μνήμη των ανθρώπων. Το κιτς είναι το αισθητικό ιδεώδες όλων των πολιτικών, όλων των κομμάτων και όλων των πολιτικών κινημάτων. Ό,τι παρενοχλεί το κιτς εξοστρακίζεται από τη ζωή: κάθε εκδήλωση ατομικισμού, κάθε σκεπτικισμός…ο αντίπαλος του ολοκληρωτικού κιτς είναι ο άνθρωπος που θέτει ερωτήσεις…όποια και αν είναι η περιφρόνηση που μας εμπνέει, το κιτς είναι μέρος της ανθρώπινης μοίρας».

Επιμέλεια έκθεσης: Δόμνα Γούναρη, Συραγώ Τσιάρα

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

υπάρχει Benetton μετά τον Oliviero Toscani;

το 2000 η Benetton "απέλυσε" τον -για 18 χρόνια- εγκέφαλο της διαφημιστικής της καμπάνιας Oliviero Toscani, κόβοντας μία ακόμα ίνα που συνέδεε τον κόσμο της μόδας, μ΄αυτό των ανθρώπων.

η πρώτη διαφημιστική καμπάνια που ανέλαβε ο φωτογράφος Toscani, ήταν μιας σειράς τζιν, στις αρχές του '70. αφού έπεισε τον επιχειρηματία να ονομάσει τη σειρά Jesus, χρησιμοποίησε για μοντέλο την τότε κοπέλα του, ή μάλλον τα... οπίσθια της κ έκανε τη γνωστή φράση του Χριστού "όποιος μ' αγαπάει, ας με ακολουθήσει", διαφημιστικό σλόγκαν. ήταν η πρώτη του δουλειά που δημιούργησε τεράστιο σκάνδαλο. θα ακολουθούσαν δεκάδες άλλες.

το πρώτο θύμα του HIV, ως Ιησούς

το 1982 ο Luciano Benetton, πρόεδρος της γνωστής πολυεθνικής εταιρίας ρουχισμού, θα τον προσλάβει ως υπεύθυνο της διαφημιστικής της καμπάνιας. η συνεργασία θα κρατήσει 18 ολόκληρα χρόνια κ θα είναι η πλέον πετυχημένη του είδους. ανέβασε τη Benetton σε περίοπτη θέση στη βιομηχανία της μόδας, κ τουλάχιστον στην Ευρώπη, οι πωλήσεις ακολουθούσαν ανοδική πορεία. όχι όμως κ για την Αμερική, όπου τα τελευταία χρόνια, η Benetton έχανε 10-15 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο. τα θέματα που επέλεγε ο Toscani ήταν δυσκολοχώνευτα για το ευαίσθητο στομάχι των Αμερικανών καταναλωτών.


λέγεται πως στην πρώτη φωτογράφηση για τη Benetton, ο Toscani είχε καλέσει μοντέλα από διάφορες φυλές. ένας υπάλληλος των Ηνωμένων Εθνών που πέρασε να την παρακολουθήσει, αναφώνησε: "είναι φανταστικό! εδώ μέσα βρίσκονται τα Hνωμένα Χρώματα!" δημιουργώντας άθελα του το νέο σλόγκαν της εταιρίας: United Colors of Benetton.

ρούχα νεκρού Βόσνιου πολεμιστή - Γιουγκοσλαβικός εμφύλιος

τα θέματα που καταπιάνονταν ο Toscani, ήταν κοινωνικά και πολιτικά, οι φωτογραφίες πολλές φορές δεν ήταν δικές του, και ποτέ δεν "εστίαζαν" στα προιόντα της εταιρίας. πολλές διαφημίσεις σόκαραν το κοινό, ακροδεξιά, Μπερλουσκόνι, ομοφοβικοί, μαφία, πνέαν τα μέναια κατά της Benetton, η Καθολική εκκλησία θα 'δινε τα πάντα για μια μόνο μέρα παλινόρθωσης της Ιεράς Εξέτασης, μα ποτέ, δεν αναφέρθηκε κάποια προσπάθεια "λογοκρισίας" του Toscani. εκτός από μία, την τελευταία.

τρεις ανθρώπινες φυλές - τρεις ίδιες καρδιές. η φωτογράφιση έγινε με καρδιές χοίρων

στην τελευταία καμπάνια, χρησιμοποίησε πορτραίτα θανατοποινητών της Αμερικής, αν κ η Benetton τον "συμβούλευσε" να μη το κάνει. οι αμερικανική κοινή γνώμη εξοργίστηκε, οι πωλήσεις στην Αμερική συνέχισαν να πέφτουν, έγιναν μηνύσεις από συγγενείς, πολλές εταιρίες διέκοψαν τη συνεργασία με τη Benetton, και πρώτη η εταιρία-κολοσσός στην Αμερική, Sears. ήταν το τέλος της συνεργασίας Benetton-Toscani. Κάποιοι λένε πως η απόλυση του, ήταν άλλο ένα διαφημιστικό κόλπο. πολύ πιθανό.

θαλασσοπούλι πεθαίνει σε πετρελαιοκυλίδα

αφού ολοκλήρωσε μερικές καμπάνιες με θέματα όπως η ανορεξία κ η οστεοπόρωση, και συνεργάστηκε με άλλες γνωστές εταιρίες, αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Τοσκάνη, παράγωντας ελαιόλαδο κ εκτρέφοντας άλογα. παράλληλα δημιούργησε ένα ερευνητικό κέντρο σχετικό με τις νέες μεθόδους επικοινωνίας. το 2006 προσπάθησε ανεπιτυχώς να εκλεγεί γερουσιαστής, με το αριστερό κόμμα Rosa nel Pugno.

απ' τη νέα καμπάνια της Benetton

η Benetton έχει πλέον κρατήσει μόνο το σλογκαν United Colors. Η στροφή στις διαφημίσεις της είναι 180 μοιρών, και η άποψη, δηλαδή ο λόγος που οι περισσότεροι τη γνώρισαν, δεν υπάρχει πια σ' αυτές.



περισσότερες καμπάνιες απ' τις "καλές" εποχές, εδώ

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...