reworks festival 2008

το reworks φέτος γίνεται 4 χρόνων και μας καλεί να ζήσουμε την Παρασκευή 19 και το Σάββατο 20 Σεπτέμβρη, άλλη μία οπτικο-ακουστική εμπειρία, με επίκεντρο την ηλεκτρονική μουσική και τη σύγχρονη τέχνη.






όλα ξεκίνησαν τον Οκτώβρη του 2005, στο Μύλο της Θεσσαλονίκης, όταν για μία μόνο μέρα η "ηλεκτρονική ομάδα" ΝΟΝ δοκίμασε να φέρει σε επαφή γύρω στους 30 μουσικούς και εικαστικούς καλλιτέχνες, ανακατεύοντας το πάθος της ηλεκτρονικής μουσικής με τη δύναμη της μοντέρνας τέχνης. το πείραμα πέτυχε.



μέχρι σήμερα έχουν συμμετάσχει περισσότεροι από 250 καλλιτέχνες, παρουσιάζοντας στο διψασμένο για τέχνη κοινό της Β Ελλάδας έναν εναλλακτικό δρόμο, και βάζοντας το reworks στη δεκάδα των καλύτερων φεστιβάλ του κόσμου!



κι αν σας κάνει εντύπωση η "περίεργη" ονομασία του φεστιβάλ, οι διοργανωτές τα εξηγούν όλα: " We believe that the Electronic culture is a part of our life. Some say that it simplifies the complexity of daily routine. For us it is simply a way of life, thus we strongly recommend you to rework your thoughts and let your mind be free to the challenge of this modern art festivity".















φέτος η έκθεση που θα φιλοξενείται στο reworks λέγεται digital romance, με θέματα:

" -Ψηφιακά μέσα που τολμούν να μιλούν τη γλώσσα των ρομαντικών
-Ρομαντικοί που τολμούν να αντιπαρατίθενται στη γλώσσα των ψηφίων
-Σύγχρονοι καλλιτέχνες που επιλέγουν να εκφράζουν τις ευαισθησίες τους σε μια εποχή που δυστυχώς αυτό μοιάζει με αδυναμία."

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

Deadendmind

Αποδέχτηκα να είμαι ένας από τους επίσημους authors του biographix γιατί όταν ενθουσιάζομαι με διάφορα θέλω και οι άλλοι να ενθουσιαστούν μαζί μου.

Σκοπευω να καταπλήξω τα πλήθη που συρρέουν καθημερινά στο biographix με πολλά και διάφορα! Θέματα υπάρχουν άφθονα: από μουσική και σινεμά, μέχρι χειροτεχνία και βιβλία και ό,τι άλλο μου γυαλίσει!

Την πίτσα την παραγγέλνω με πολλά λαχανικά! Δώστε μου όλα τα μανιτάρια και τις πιπεριές, προσθέστε και λίγο κρεμμύδι, λίγο καλαμπόκι... μμμ...

Πίνω τσάι και παίζω tetris!!!

Προτιμώ το Batman από το Superman γιατί είναι πιο dark - μακράν!

Ο άνθρωπος είναι εσύ κι εγώ.

Το biographix είναι η ελεύθερη διακίνηση αυτών που μας συναρπάζουν!


Εμένα θα με βρείτε:
Bookcrossing
Facebook
Blogspot
Livejournal
Flickr
Twitter
Lastfm

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

efou

Αποδέχτηκα να ειμαι ενας απο τους επίσημους authors του biographix γιατι μου υποσχέθηκαν πως κάθε μήνα θα έχουμε τακτική συνέλευση όπου θα τσιμπάμε διάφορα φαγώσιμα...

Σκοπευω να καταπλήξω τα πλήθη που συρρέουν καθημερινά στο biographix με τα υπέροχα και πρωτότυπα posts μου, αλλά κυρίως με την ακόρεστη όρεξή μου!

Την πίτσα την παραγγέλνω με μπέικον και μανιτάρια και ενίοτε με κρέμα γάλακτος. Α, επίσης με πιπεριές, τις οποίες μετά αφαιρώ επιμελώς...

και πίνω μπύρες, πίνω μπύρες...με προτίμηση στις πράσινες!

Παίζω ό,τι πέσει στα χέρια μου (με την καλή πάντα έννοια) και μάλιστα καίγομαι πάάάάρα πολύ!!!

Προτιμώ τον Ποπάυ από τον Batman και τον Superman γιατί έχει πιο ωραία μπράτσα!

Ο άνθρωπος ειναι αυτό που προέκυψε όταν οι πίθηκοι ανακάλυψαν την αποτρίχωση...

Το biographix ειναι o καθρέφτης της διαφορετικότητάς μας!


Εμένα θα με βρείτε:
bookcrossing
flixster
flickr

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

Είδη manga: Τα "κοριτσίστικα" (shoojo)

Yoku irashiaimashta! (Καλωσορίσατε!)
Σήμερα θα αναφερθώ λιγάκι στα shoojo (σόοτζο) manga!
Από τη μια, εδώ ανήκουν αυτά τα χαρουμενούλικα και γελαστούλικα manga με τις καλοσυνάτες, συχνά αφελείς ηρωΐδες που κυρίως ασχολούνται με τα σχολικά τους, τις φίλες τους και τα αγόρια. Το σχέδιο είναι συνήθως πολύ απλό, τα μάτια υπερβολικά τεράστια, οι μύτες και τα στόματα ανύπαρκτα, λουλούδια και κορδέλες σε κάθε μοτίβο, ατάκες όπως "Θα είμαστε φίλες για πάντα!" και συχνές αστείες καταστάσεις και μπλεξίματα.


Κάποιοι τίτλοι: Candy Candy, Jibun Jishin, Sailormoon.

Από την άλλη, εδώ ανήκουν και ορισμένα με βαθιά φιλοσοφικές αναζητήσεις, μαύρη μελαγχολία, τραγικούς χαρακτήρες, απελπισμένες αγάπες, καταχθόνια σχέδια εκδίκησης, τρομερές προδοσίες, όπου οι ήρωες περνούν από φωτιά και σίδερο (κάποτε κυριολεκτικά), αίματα, σκοτωμοί, βασανισμοί και απώλειες.Προσωπικά, σ'αυτή την κατηγορία θα πρότεινα ανεπιφύλακτα, για όσους αντέχουν, τα: Angel Sanctuary και Godchild της Kaori Yuki.




Κάποιοι από τους τίτλους που επίσης μου άρεσαν πολύ ως τώρα είναι: Pet Shop of Horrors, Vampire Game, The Tarot Cafe, Alichino, Demon Diary, που κυμαίνονται μεταξύ των δύο άκρων.
Γενικός κανόνας για επίδοξους αγοραστές: κοιτάξτε στο πίσω μέρος του manga - έχει προτεινόμενη ηλικία αναγνώστη και το είδος όπου κατατάσσεται ο εκάστοτε τίτλος (fantasy, horror κλπ).
Στο επόμενο post: τα "αγορίστικα" (shoonen). Dewa mata!

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

Moukelis

Αποδέχτηκα να είμαι ένας από τους επίσημους authors του biographix γιατί είναι πολύ πολύ σοβαρό και του χρειάζεται ένα γελοίο υποκείμενο σαν εμένα.


Σκοπεύω να καταπλήξω τα πλήθη που συρρέουν καθημερινά στο biographix με την αισιοδοξία μου και την ξεχωριστή μου ματιά(αλλά άμα βάζει ο zlatko πιπίνια, ποιος να κοιτάξει την αισιοδοξία μου...:@Ρ)

Την πίτσα την παραγγέλνω με σάλτσα ντομάτας, βασιλικό και τυράκι. Δεν τρώω μανιτάρια, πιπεριές και τα συναφή.

Πίνω τσάι (αγαπημένο μου το γιασεμί),ποτέ καφέ και ελάχιστο αλκοόλ.Ενίοτε,το αίμα αυτών που με εκνευρίζουν, σε μικρές, απολαυστικές γουλιές.

Προτιμώ τον Batman από τον Superman γιατί είναι πιο μυστηριώδης, του έχει κάνει ταινία ο Μπάρτον, και έχει γατίσιο αίσθημα, ενώ ο Superman δεν έχει ούτε ένα αμάξι της προκοπής και πρέπει να βολεύεται και με την ξενέρωτη τη Λόις.

Ο άνθρωπος είναι μια μηχανή θαυμάτων που της έχει σκουριάσει η μανιβέλα και σκαλώνει κάθε τρεις και λίγο(πςςςςςςς,να μην πω κι εγώ καμιά φιλοσοφία, να μη με περάσουν για χαζοχαρούμενο; )

Το biographix είναι ένα καινούριο ποδήλατο,στα χερούλια του οποίου όλοι κρεμάμε το χρωματιστό κορδελάκι μας.

Εμένα θα με βρείτε

Bookcrossing
Το φάντασμα του Πρίγκηπα Γελαστρόνι
Paw
Η Χώρα του Ποτέ

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

Μες στης πόλης το χαμάμ

Αν βρεθείτε στο νησί της Ρόδου, και θέλετε να νιώσετε την περιποίηση του χαρεμιού του σουλτάνου, επισκεφτείτε το χαμάμ στην Παλιά Πόλη. Περνώντας μέσα από μεσαιωνικές αψίδες και στενά σοκάκια, κατέληξα στην πλατεία Αρίωνος, γνωστή για τα bars και τα καφέ της. Απέναντι ακριβώς, δέσποζε το παλιό κτίριο του yeni hamam,των νέων λουτρών δηλαδή. Κατασκευασμένο το 1765,ανοίγει τις βαριές πόρτες του ακόμα και σήμερα στους επισκέπτες, για να τους τυλίξει με τους ατμούς της ηδυπάθειας και της ανατολίτικης χαλάρωσης.

Στον προθάλαμο, μπορείτε να πληρώσετε το ανάλογο ποσό εισόδου (5 ευρώ για το χαμάμ,15 για το πλήρες πρόγραμμα, με τρίψιμο και μασάζ) και να πάρετε το κυπελλάκι σας, το κλειδί του ντουλαπιού σας και πετσέτα αν δεν έχετε φέρει δική σας. Αφού γδυθείτε, περνάτε στον κύριο χώρο του χαμάμ, όπου η υπεύθυνη σας τοποθετεί στη δική σας γούβα, με το σκαμνάκι σας. Jean Léon Gérôme Bain dans le Harem

Καθώς το ζεστό νερό ανοίγει τους πόρους, τα παιχνιδίσματα του φωτός που μπαίνει από τα αστέρια του τρούλου, σε ταξιδεύουν σε μια άλλη εποχή. Στον ίδιο χώρο, αιώνες πριν, οι γυναίκες του χαρεμιού δεχόταν τις περιποιήσεις και τον καλλωπισμό για να είναι έτοιμες για τον σουλτάνο. Μέσα από τους ατμούς και το γρανιτένιο πάτωμα, ξετυλίγονται σαν μετάξι οι συνήθειες της ανατολής. Αφού το δέρμα είναι έτοιμο, η κοπέλα που είναι υπεύθυνη για το τρίψιμο και το μασάζ αναλαμβάνει δράση. Στην τσιγγάνα που με έτριψε, την Ευγενία, άρεσαν πολύ τα δαχτυλάκια του ποδιού μου, και της έκανε εντύπωση το λευκό του δέρματός μου. Μου εξήγησε ότι οι τουρκάλες πηγαίνουν στο χαμάμ δύο φορές την εβδομάδα, ακόμα και σήμερα. Το θεωρούν απαραίτητο για τη σωματική τους υγιεινή, και για να διατηρούν το δέρμα τους λευκό και νεανικό. Τρίβοντας με το ειδικό πανάκι, χωρίς σαπουνάδα γιατί κλείνει τους πόρους, αφαιρούνται τα νεκρά κύτταρα. Μετά το ξέπλυμα, ακολουθεί το μασάζ. Με επιδέξιες κινήσεις, σε βοηθά αποβάλεις όλο το στρες και τα νεύρα της ημέρας. Αφού τελειώσει το μασάζ κι από τις δύο πλευρές, το χαμάμ είναι στη διάθεσή σου για να λουστείς, ή απλά να χαλαρώσεις, για όσο θες. Όταν είσαι έτοιμη να βγεις, τυλίγεσαι με την πετσέτα σου και πηγαίνεις στον πάγκο σου για να ντυθείς και να στεγνώσεις.
Πρόκειται για μια πολύ όμορφη και χαλαρωτική εμπειρία, που θα σας γυρίσει πίσω στο χρόνο και θα σας χαλαρώσει. Μην ξεχάσετε να πάρετε μαζί σας αφρόλουτρο, σαμπουάν και πετσέτα. Τα Λουτρά λειτουργούν καθημερινά 10:00-17:00, ενώ τα Σάββατα 8:00-17:00.Λειτουργεί και ανδρικό χαμάμ δίπλα από το γυναικείο.Τις Τετάρτες και τα Σάββατα συνήθως έχουν περισσότερους επισκέπτες, καθώς αποτελούν αγαπημένη συνήθεια των ντόπιων. Ζevk almak!

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

κούνελος

Αποδέχτηκα, να είμαι, ένας από τους επίσημους authors του biographix, γιατί είναι μεγάλη γκομενοπαγίδα. ήδη το mail μου έχει κατακλειστεί από μηνύματα ατόμων που θέλουν να με γνωρίσουν από κοντά. ευτυχώς, διότι η εναλλακτική επιλογή ήταν να μπω σε reality, πράγμα δύσκολο, αφού το μόνο μου ταλέντο είναι το ότι μπορώ να σηκώνω *και* το δεξί, *και* το αριστερό φρύδι (όχι ταυτόχρονα).

Σκοπεύω, να καταπλήξω τα πλήθη, που συρρέουν, καθημερινά, στο biographix, με το απίστευτο μπρίο και ταπεραμέντο μου, την αξιοαγαποσύνη και την κουλτούρα μου, τα οποία είναι κάτι παραπάνω από εμφανή σε κάθε μου ποστ.

Την πίτσα, την παραγγέλνω με παρέα. όχι σαν υλικά, εννοώ όταν είμαι εγώ με παρέα! και παραγγέλνω ή χωριάτικη, ή πικάντικη, ή με 4 τυριά (+μπέικον). εδώ να σημειώσω πως η φωτιά ανακαλύφθηκε απ' τον άνθρωπο στη διάρκεια της τελευταίας περιόδου των παγετώνων. τα φαγητά τρώγονται ζεστά. η πίτσα, τρώγεται ζεστή. τέλος.

Πίνω campari σκέτο (κλασικό πλέον), μα το καλοκαίρι προτιμώ mojito, μπύρα, ή absolute πορτοκάλι και θέλω να παίζω τουμπε(ρ)λέκι, τύμπανα, ταμ-ταμ, κρουστά γενικότερα!

Προτιμώ τον Batman και τον Wolverine, από τον Superman, γιατί είναι μάγκες, κακοί και αντικοινωνικοί, και δεν φαίνονται τα σώβρακά τους.

Ο άνθρωπος, είναι απάνθρωπος.

Το biographix, είναι μια πολύχρωμη κόλλα ζωγραφικής, ή αλλιώς, τρεις λαλούν και δυο χορεύουν!


Εμένα θα με βρείτε:

- gmail
- bunny suicides
- bookcrossing

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

Shantel

(Uploaded in Flickr by Revista Wego)

Ο Shantel (πραγματικό όνομα Stefan Hantel) είναι ένας DJ και παραγωγός από τη Γερμανία. Και τι προτείνει; Μια μουσική χωρίς όρια, εκτάσεις και συγκεκριμένες μορφές.

Το κάψιμό του ξεκίνησε όταν βρέθηκε στην Bukovina, στα βορειοανατολικά Καρπάθια, σε μια περιοχή που μοιράζονται η Ρουμανία και η Ουκρανία. Εκεί, στους τόπους από όπου καταγόταν η μητέρα του, η μουσική των τσιγγάνων είναι το κυρίαρχο άκουσμα και αυτό πότισε το DJλίκι του Shantel...

Οι Fanfare Ciocărlia, ο Boban Marković και αρκετοί άλλοι καλλιτέχνες επηρέασαν και ενέπνευσαν τον Shantel και οι ηλεκτρονικά επεξεργασμένοι Βαλκανικοί ήχοι, έγιναν κυρίαρχο μέρος της μουσικής του.

Ο κόσμος γούσταρε, οι βραδιές που έπαιζε σαν DJ, που τις ονόμασε Bukovina Club ως τιμή στην περιοχή, είχαν μεγάλη επιτυχία και κυκλοφόρησε δύο συλλογές με το ίδιο όνομα. Πήρε γι' αυτές, το Award for World Music (τον οποίο θεσμό ανακάλυψα γράφοντας αυτό και θα τον ξεψαχνίσω μέχρι τέλους) του BBC Radio 3 το 2006, στην κατηγορία "Club Global".

Στην πιο πρόσφατη δουλειά του, το Disko Partizani, όπως και στα προηγούμενα δύο cd, συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς μουσικούς από τη γειτονιά μας αλλά και από ολόκληρο τον κόσμο. Φυσικά, μπαίνουν και ελληνικά τραγούδια στο παιχνίδι! Ακούστε το "Θα σπάσω κούπες", το "Φύγε κι άσε με", το "Εγώ είμαι προσφυγάκι" και τον "Μανώλη".

Να πω ακόμα πως έγραψε το soundtrack της τελευταίας ταινίας του Τούρκου Fatih Akin, The Edge Of Heaven, που προβλήθηκε το Γενάρη στη χώρα μας, αλλά και στο περσινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Φυσικά, ο Shantel έχει έρθει και στην Ελλάδα για συναυλίες. Ενδεικτικά, να πω για τις Γιορτές της Γης το καλοκαίρι του 2007 στην Βλάστη Κοζάνης και φέτος τον Απρίλη σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, στα πλαίσια του Gaia Festival. Ελπίζω πως την επόμενη φορά δε θα τον χάσω.

Η μουσική του Shantel είναι ένα πάρτι ανόμοιο με οτιδήποτε έχετε ακούσει μέχρι τώρα. Το techno συναντά την παράδοση, το μπουζούκι και το ακορντεόν κινούνται στους δρόμους του hip-hop και της reggae και τα χάλκινα συνυπάρχουν μαζί με όλα αυτά, συνολικά μια μίξη που δε θα σας αφήσει αδιάφορους. Εκτός από τα παραπάνω, αξίζει να ακούσετε το Disko Partizani, το Tu Romnie (των Fanfare Ciocărlia), το Siki, Siki Baba (των Kočani Orkestar), το Bucovina, το remix του Iag Bari (και πάλι των Fanfare Ciocărlia) και το Disko Boy. Αν και δεν υπάρχει κάποιο τραγούδι που να μην αξίζει το χρόνο σας, σας το υπόσχομαι.

Πάντως, εμένα αυτό το τελευταίο πολύ μου αρέσει. Biographix... πάμε για χορό!

More: Site, MySpace, Last.fm, Youtube

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

Stoxasths

Αποδέχτηκα να ειμαι ενας απο τους επίσημους authors του biographix γιατι μου άρεσε η ιδέα ενος πολυσυλλεκτικου blog με αισθητικο και καλλιτεχνικο προσανατολισμό μεσα στην αποξενωμενη και αλλοτριωτικη κοινωνια του υπερκαταναλωτισμού, καπιταλισμού και του ζαμανφου. Ανατριχιασατε;


Σκοπευω να καταπλήξω τα πλήθη που συρρέουν καθημερινά στο biographix με πόστ για την Φωτογραφία, την Τέχνη, την απούσα ή μη αισθητικη στην Ελλάδα και πράγματα που απλα μου τραβανε την προσοχη

Την πίτσα την παραγγέλνω με απ'ολα: μανιταρια, μπεικον, πιπεριες, φρεσκια ντοματα, φετα κλπ. Αναναδες, αντσουγιες και αυγα απλα δεν υπάρχουνε οσον αφορα την πίτσα. Ουγκ!

Πίνω venti, non fat, light on ice Tazo chai απο τα Starbucks οπου λιωνω καθε μερα και παιζω Puzzle Bubble και Tetris. Μιλαμε για καψιμο!

Προτιμω τον Batman απο τον Superman γιατι εχει τα καλυτερα αυτοκινητα (Batmobil και Tumbler), καταπληκτικη σπηλια-κρυψωνα, ειναι ανθρώπινος, χωρις τρελες ικανοτητες αλλα τα καταφερνει αψογα, εχει μια τελεια utility belt και τον γουσταρε η Μισελ Φαιφερ...

Ο άνθρωπος ειναι εξοπλισμενος με ατελειωτες δυνατοτητες, ικανος για το καλυτερο και το χειροτερο. Παντα.

Το biographix ειναι ενα μωσαϊκο ανθρώπων, επιλογων, ταξιδιων στο Διαδικτυο και αποψεων για το "τι διαμορφωνει την αισθητικη μας"

Εμένα θα με βρείτε

Bookcrossing
Στοχασμοι
Ο φωτογραφικος μου εαυτος
Το graffiti στην Λάρισα
Flickr
Facebook
MyShutterspace
E-artists

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

Τι να μας πουν κι οι χρονομηχανές!

Έχουμε ακόμα δυο μήνες μπροστά μας, αλλά ήδη νιώθω το γνωστό πακέτο ερωτήσεων (σε οικονομική συσκευασία) να με πλησιάζει:

- Τέτοια στιγμή χθες, τι ώρα ήταν;
- Σήμερα ξημερώνει νωρίτερα ή αργότερα;
- ...και βραδιάζει αργότερα ή νωρίτερα;
- Πότε θα ξαναλλάξει η ώρα;

Ουφ! Κάθε φορά που αλλάζουμε από θερινή σε χειμερινή ώρα (και το αντίστροφο), πάντα οι ίδιες ερωτήσεις, πάντα οι ίδιες απορίες, πάντα οι ίδιες αγωνίες. Κι όλα αυτά για μία και μόνο ώρα· δηλαδή για εξήντα λεπτά· δηλαδή για τρεις χιλιάδες εξακόσια δευτερόλεπτα· δηλαδή -εντάξει, σταματάω.

Έτσι είναι όμως, μοιάζει μικρή αλλαγή η μετατόπιση κατά μία ώρα, αλλά διαταράσσει την καθημερινότητά μας, το πρόγραμμά μας· κι αν όχι στην πραγματικότητα, τότε σίγουρα στην προσπάθεια που κάνουμε να συγκρίνουμε (άραγε είναι αναγκαίο;) το χθες με το σήμερα. Πολύ θα ήθελα να 'ξερα ποια θα ήταν η αντίδραση αν μετατοπιζόταν όχι η ώρα αλλά το έτος· κι όχι μονάχα για μια χρονιά, αλλά για μια δεκαετία, ή και για έναν αιώνα!

- Ας δοκιμάσουμε! είπε ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Κωνσταντίνος, θα προσθέσω τριακόσια χρόνια στο ημερολόγιο. Αυτό σημαίνει να είσαι αυτοκράτορας!

Έπεσα για ύπνο και ήταν 2008, ξύπνησα και ήταν 2308. Ο ήλιος στη θέση του, καλό αυτό. Η πόλη στη θέση της, καλό κι αυτό. Το ψυγείο στη θέση του, πολύ καλό αυτό, πεινούσα σα λύκος! Άνοιξα το ψυγείο και -μπέρδεμα πρώτο: οι ημερομηνίες λήξης είχαν παρέλθει, ευτυχώς ήξερα τι είχε συμβεί και δεν έδωσα σημασία. Άνοιξα τον υπολογιστή, πήγα να σερφάρω στο Internet, είδα πως ο Firefox είχε φτάσει στην έκδοση 303, ο Opera στην έκδοση 309 και ο Internet Explorer στην έκδοση 8 Service Pack 300 -ανακουφίστηκα, οι αλλαγές δεν ήταν και τόσο μεγάλες τελικά.

- Είδες που σου τα 'λεγα; πετάχτηκε ο αυτοκράτορας. Αλλά εσύ συνέχεια δυσανασχετείς και δυσπιστείς. Ποιος τον άκουγε τώρα!

Η ημέρα συνεχιζόταν στο συνηθισμένο της ρυθμό, ο ήλιος πήγαινε να δύσει, αλλά ακόμα συναντούσα προβλήματα που δεν είχα αντιληφθεί από την αρχή, όπως: α) δεν έβρισκα το dvd «Ξέρω τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι», β) δεν μπορούσα να δοκιμάσω περσινά ξινά σταφύλια, γ) δεν μπορούσα να πω το ανέκδοτο με έναν Έλληνα, έναν Αιγύπτιο κι έναν Πέρση.

Τότε κατάλαβα πως η δυσκολία δεν βρισκόταν στην προσθήκη των τριακοσίων χρόνων, αλλά στην ανυπαρξία τριακοσίων χρόνων παρελθόντος. Παραήταν μεγάλο το κενό για να μπορέσουμε να ζήσουμε μαζί του. Α ρε αυτοκράτορα της δεκάρας (είχαν δεκάρες στο Βυζάντιο;), εγώ φταίω μετά που γκρινιάζω;

- Κάνω πως δεν άκουσα αυτό που είπες, διότι είμαι και αυτοκράτορας και ελέω Θεού και πορφυρογέννητος και μεγαλόψυχος, αλλά να ξέρεις πως είχα ήδη αντιληφθεί πριν από εσένα αυτή τη χμ... δυσλειτουργία, και γι' αυτό έχω ήδη διατάξει να εξαλειφθεί αυτό το κενό του παρελθόντος. 'Ντάξει, ευχαριστημένος τώρα; Ο αυτοκράτορας ακουγόταν κάπως εκνευρισμένος. Λοιπόν, κάτσε ήσυχα στο μέλλον σου, και παράτα με με τις απορίες σου! Μου γύρισε απότομα την πλάτη και τρύπωσε βιαστικά σ' ένα βιβλίο.

Απέμεινα να κοιτάζω χαμένος. Πώς θα «εξαλειφθεί» το κενό του παρελθόντος; Πόσο καιρό θα χρειαστεί; Σίγουρα βρίσκομαι στο μέλλον μου; Τελικά τι έκανα πέρυσι το καλοκαίρι; Τα ερωτήματα ήταν τόσο σοβαρά και μη επιδεχόμενα καθυστέρηση, που αποφάσισα να διακινδυνεύσω και να ακολουθήσω τον αυτοκράτορα.

Πλησίασα στη βιβλιοθήκη, πήρα το βιβλίο, άνοιξα το εξώφυλλο, πήδηξα μέσα, κι έτσι άρχισαν όλα...

Τίτλος: Κυνηγός του χρόνου
Συγγραφέας: Κάτριν Λάνγκε
Μετάφραση: Μαρία Σδρόλια
Εκδόσεις: Κέδρος, 2007
Σελίδες: 557
ISBN: 978-960-04-3464-4

Ρενς, 1000 μ.Χ. Η αυτοκράτειρα Θεοφανώ βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο. Χωρίς να το θέλει, έμαθε τον αληθινό λόγο της ημερολογιακής Μεταρρύθμισης του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου. Ένα μυστικό που τώρα καλούνται να φυλάξουν η ηγουμένη Αλεξάνδρα και η κηδεμονευομένη της Σοφία. Οι δύο γυναίκες μπαίνουν στο στόχαστρο ενός επικίνδυνου βυζαντινού μυστικού στρατού με εξουσία ζωής και θανάτου, των σιλεντιάριων. Θα καταφέρουν άραγε να βρουν πρώτες το εξαφανισμένο χειρόγραφο ενός αστρονόμου της αρχαιότητας που, απ' ό,τι φαίνεται, αποκαλύπτει την αλήθεια;

Αρχικά η μόνη ένσταση, για να μη μείνει για το τέλος: Κατά τη διάρκεια της περιπλάνησης των «προσώπων του δράματος», οι παγίδες που στήνονται από τους αντιπάλους είναι αμέτρητες. Πιο επικίνδυνη όμως είναι η παγίδα στην οποία φαίνεται να γλιστράει η ίδια η συγγραφέας όταν, επηρεασμένη καθώς φαίνεται από

Το σιχαμερό αξίωμα της συμπαντικής συνωμοσίας:

Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, τότε ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις.

οδηγείται στο να φλερτάρει με

Το σιχαμερό αξίωμα της συμπαντικής συνωμοσίας για βιβλία:

Όταν είσαι ο καλός ήρωας ενός βιβλίου και θέλεις κάτι πάρα πολύ, τότε ο συγγραφέας θα κάνει τ' αδύνατα δυνατά για να το αποκτήσεις.

με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση ορισμένων σκηνών.

Κατά τα λοιπά, η συγγραφέας έχει φτιάξει μια ιστορία που κυλάει με πολύ όμορφο ρυθμό και δεν κουράζει. Η πλοκή αναπτύσσεται με βασικό άξονα την αναζήτηση του επικίνδυνου μυστικού και την επίλυση του μυστηρίου, γεμάτη δολοπλοκίες και κυνηγητό. Ταυτόχρονα ξετυλίγεται και μια αισθηματική ιστορία που, αν και παραμένει σε δεύτερο πλάνο, έχει το ρόλο της στην υπόθεση· μια στιγμή δημιουργείται η αίσθηση πως η ιστορία κλίνει υπερβολικά προς την αισθηματική πλευρά, αλλά ευτυχώς είναι ένας κίνδυνος που απομακρύνεται αμέσως. Η περιγραφή των χώρων στους οποίους εκτυλίσσεται η υπόθεση είναι τέτοια ώστε να δημιουργούνται οι κατάλληλες εικόνες χωρίς ανούσιες λεπτομέρειες. Πέρα από το μυστικό και τα πέριξ αυτού, είναι ενδιαφέρουσα η αναφορά σε τεχνολογικά / επιστημονικά θέματα της εποχής καθώς και η σχέση μεταξύ επιστήμης και εκκλησίας (ειδικά όταν αυτή η σχέση δεν είναι σταθερή αλλά μεταβάλλεται ανάλογα με την προέλευση του θέματος προς εξέταση).

Αν σας αρέσει η περιπλάνηση σε παρελθόντες χρόνους και τόπους, το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί ευχάριστο ανάγνωσμα.

Από δω κι από κει...

• Κρικωτή σφαίρα: Όχι υδρόγειος, αλλά ουράνια σφαίρα.
• Θερινή ώρα: Αξίζει;
• Περί ημερολογίων: Τα παιδία παίζει και μαθαίνει και ξαναπαίζει!
• Ρενς: να μην ξέρουμε περί τίνος πρόκειται;
• Εξώφυλλο βιβλίου: Paolo Uccello: «Clock with Heads of Prophets», στο οποίο ξαφνιάστηκα που είδα το 4 ως «IIII» και όχι ως «IV», γεγονός που οδήγησε αρχικά εδώ και στη συνέχεια εκεί.
• Σύστημα αρίθμησης θέσης: Ευτυχώς, αλλιώς ακόμα θα γράφαμε και θα γράφαμε και θα γράφαμε.

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

Evi

Αποδέχτηκα να είμαι ένας από τους επίσημους authors του biographix, γιατί θεώρησα πολύ τιμητικό το γεγονός ότι ένας από τους δύο admins του Biographix έκρινε ότι εγώ ως Εύη μπορώ να προσφέρω σε αυτό το τόσο αξιόλογο ιστολόγιο και με προσκάλεσε. Η φιγούρα και το γλείψιμο πάνω απ’ όλα. Πάντα.

Σκοπεύω, να καταπλήξω τα πλήθη που συρρέουν καθημερινά στο biographix με ξαφνικά ποστ από εκεί που δεν το περιμένει κανείς κι ενώ όλοι θα έχουν αρχίσει να με θεωρούν κυβερνικά νεκρή. Η κλασσική μουσική είναι η ειδικότητά μου, αλλά ας μην αυτοπεριορίζομαι…

Την πίτσα την παραγγέλνω με βαριά καρδιά. Πρέπει να κάνω δίαιτα.

Πίνω τσάι και αφεψήματα παντός τύπου + 4,5lt νερό ημερησίως και παίζω τάβλι. Συνήθως νικάει το τσάι. (Ε;!)

Προτιμώ τον Superman από τον Batman, γιατί είναι μέγας μασκαράς! Δεν περιμένει τα δύσκολα για να… βάλει τα καλά του, και στα εύκολα ντύνεται μια χαρά Μαρία η Άσχημη! Είδε ο γύφτος τη γενιά του ένα πράμα…

Ο άνθρωπος είναι εξίσου ικανός να δημιουργήσει την ωραιότερη τέχνη και να την καταστρέψει δίχως δεύτερη σκέψη αμέσως μετά για ένα ματσάκι μωβ και κίτρινα.

Το biographix είναι ένα παζλ από ιδέες, εμπειρίες κι ομορφιές.

Εμένα θα με βρείτε:
- Windows Live Spaces
- Gmail
- Windows Live Mail
- Bookcrossing
- Facebook
- Blogger
- Προσεχώς και στο Δαφνί –>
--> Ελπίζω να σας βρω και εγώ!

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

ZlatkoGR

Αποδέχτηκα, να είμαι, ένας από τους επίσημους admins του biographix, γιατί γουστάρω τη φάση. Ήθελα ένα ομαδικό εδώ και καιρό. Και φυσικά για το admin κομμάτι, Respect My Authoritaaah!

Σκοπεύω, να καταπλήξω τα πλήθη, που συρρέουν, καθημερινά, στο biographix, με γυμνές φωτογραφίες δίμετρων καλλονών! Το υπόσχομαι!

Την πίτσα, την παραγγέλνω με αγώνες Champions League. Και coca-cola. Και αν είναι και χωρίς μανιτάρια και πιπεριά, ακόμη καλύτερα. Αλλά δεν αντέχω να λέμε θα φάμε πίτσα και να παίρνει ο άλλος κλάμπ σάντουιτς. Ε, όχι ρε φίλε! Και ποιός τη θέλει ζεσταμένη το επόμενο πρωί, αφού όλος ο κόσμος το ξέρει πως η πίτσα κρύα παίζει να είναι και καλύτερη. Κι αυτή η φάση με τη γεμιστή με Φιλαδέλφεια ζύμη της Pizza Hut είναι καλή. Anyway, τι λέγαμε;

Πίνω Aguardiente και παίζω Lacrosse! Σε κάποια ερώτηση θα πρέπει να βγάλω μια εκκεντρικίλα, σε αυτήν έκατσε, τι να κάνουμε...

Προτιμώ τον Batman, από τον Superman, γιατί ας το παραδεχτούμε όλοι, είναι ένα ξενέρωμα ο Superman. Και εντάξει, Lex Luthor ή Joker; General Zod ή Penguin; Bizarro ή Catwoman;

Ο άνθρωπος, είναι πολλά πράγματα. Σιγά μην κάθομαι να γράφω τώρα. Άμα είναι, θα κάνω post!

Το biographix, είναι τα δεκάδες κομματάκια του κόσμου που μας ενώνουν αλλά δεν το ξέρουμε.

Εμένα θα με βρείτε:
- Gmail
- Reader's Shared Items
- MSN
- Bookcrossing
- Facebook
- Blog
- Flixster
- Flickr
- Last.fm
- Delicious
- Twitter
- YouTube
- Vimeo
- Socialthing!
- Profilactic
- FriendFeed

Ελπίζω να σας βρω και εγώ!

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

Ο έλεγχος των ονείρων σας και το Αγκίστρι

Ένα τεμπέλικο μεσημέρι που σέρφαρα στο δίκτυο έπεσα σε ένα ιστολόγιο -που όσο κι αν προσπαθώ δεν μπόρεσα να εντοπίσω τώρα- με τη φωτογραφία μιας πινακίδας που έγραφε:

ΠΡΟΣΟΧΗ

ΕΙΣΕΡΧΕΣΤΕ ΣΕ ΠΕΡΙΟΧΗ ΥΨΙΣΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

ΕΛΕΓΧΕΤΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ



Το ιστολόγιο ανέφερε πως η πινακίδα βρισκόταν στο Αγκίστρι. Πού ακριβώς όμως, δεν έλεγε.

Διαβάζοντας την πινακίδα, στην αρχή γέλασα. Πάντα όμως τα γραπτά ασκούν επάνω μου μια δύναμη. Αυτή η παράξενη προειδοποίηση είχε ιδιαίτερη επίδραση επάνω μου, ηλεκτρική θα έλεγα.

Τι να σημαίνει; Ποια ενέργεια; Ποιος έφτιαξε την πινακίδα; Άφησα ελεύθερο το νου μου να φαντάζεσαι μαγνητικά πεδία, φανταστικά πλάσματα να κρύβονται πίσω από δέντρα, και κάτι μαγικό να περιμένει στο τέρμα. Για μέρες μου είχε καρφωθεί στο μυαλό η ιδέα ότι αυτή η πινακίδα με προκαλούσε να ψάξω να τη βρω.

Δεν ήθελε και πολύ, και πήγα, ή μάλλον πήγαμε:

δεν δυσκολεύτηκα να πείσω τον simon να πάμε και να πάρει τη φωτογραφική του μηχανή στις περιηγήσεις, αν και αρχικά δεν του αποκάλυψα πως ήθελα να περπατήσω κάθε μονοπάτι του νησιού, αρκεί να βρω αυτή την πινακίδα. Κι έτσι πήγαμε ...

Μερικά δέντρα φαίνονταν να την κρύβουν...

Σε κάθε στροφή νόμιζα πως θα τη δω...




Την είδαμε ξαφνικά μπροστά μας, στην αρχή ενός μονοπατιού.
Οι πιο ηλεκτρισμένες εμπειρίες βρίσκονταν όμως στο δρόμο για το ψάξιμο....

Εκεί, στο τέρμα του μονοπατιού, λίγο πριν φτάσουμε στη θάλασσα, ξαπλώσαμε κάτω από ένα δέντρο να ξεκουραστούμε και σιγά σιγά έκλεισαν από την κούραση τα μάτια μου.

Αν έλεγξα τα όνειρά μου; δεν θυμάμαι πια...

Πού ακριβώς είναι τελικά η πινακίδα; Δε θέλω να σας πω...

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

Σας γράφουμε! (καθημερινά)

Σήμερα, έφτασε στα χέρια μου, το πολυπόθητο header του biographix, από την πολλά, υποσχόμενη σχεδιάστρια και author του biographix, Sophie! Αγχωμένη, όπως πάντα, έστειλε το αρχείο για σχολιασμό και ήταν όπως ακριβώς το είχα φανταστεί! Έτοιμο, για «κρέμασμα» εκεί, που του έπρεπε! Σοφάκι, συγχαρητήρια! Περισσότερα από κοντά!

Από την στιγμή, που έχουμε και επίσημο header, ήρθε η ώρα, για «επίσημες» παρουσιάσεις! Ξεκινάω με την δική μου και γρήγορα καταφτάνει και του ZlatkoGr, του συν-admin του biographix! Καλώ, λοιπόν, όλους τους authors, να ακολουθήσουν! Και καλή («επίσημη») αρχή μας!

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

Mafalda

Αποδέχτηκα, να είμαι, ένας από τους επίσημους admins του biographix, γιατί είχα βαρεθεί, να ακούω τον παρακάτω διάλογο:
ZlatkoGr: Ρε σεις… Τι λέτε; Κάνουμε ένα ομαδικό blog;
Mafalda: Ναι ρε… Τι θέμα θα έχει;
ZlatkoGr: Να μωρέ… ότι νάναι…
Shiroi Taka: Να γράφουμε για τα comics!
Mafalda: Να γράφουμε για τη φωτογραφία!
Efou: Να γράφουμε για το φαγητό!
ZlatkoGr: Όχι ρε σεις… Να είναι ότι νάναι! Όπως εμείς!


Σκοπεύω, να καταπλήξω τα πλήθη, που συρρέουν, καθημερινά, στο biographix, με πολύ συχνό posting. Μπορεί, να μου πήρατε (δείγμα σχιζοφρενής προσωπικότητας… το σταμάτησε μόνη της και κατηγορεί τους υπόλοιπους) το spam, αλλά, όχι και το posting! Προτιμώ το design και τη φωτογραφία βέβαια!

Την πίτσα, την παραγγέλνω με πολλά πράγματα… Όσο περισσότερα, τόσο καλύτερα… όπως το biographix!

Πίνω coca-cola light και παίζω Palermo! Άμα αποποινικοποιηθεί το χασίσι και το μπαρμπούτι, θα κάνω edit στο post!

Προτιμώ τον batman, από τον superman, γιατί έχει καλύτερη ρόδα, καλύτερο κορίτσι και δεν φοβάται μια πέτρα… Αλλά, και στιλιστικά, είναι καλύτερος!

Ο άνθρωπος, είναι η πιο κουραστική δημιουργία του θεού. Αφού τον έκανε, θεσμοθέτησε και το ρεπό!

Το biographix, είναι ένας ακόμα τρόπος, να περνάμε καλά και να αξιοποιούμε το internet, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο!

Εμένα θα με βρείτε:
Gmail
Reader's shared items
Msn
Bookcrossing
Facebook
Blog
Flickr
Photobucket
Last Fm
Delicious
Twitter
YouTube
Vimeo
Ελπίζω να σας βρω και εγώ!

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

SOULS & MACHINES

Φέτος το καλοκαίρι βρέθηκα στη Μαδρίτη, για την πρώτη επίσκεψη στην πρωτεύουσα και την τρίτη στην καταπληκτική αυτή χώρα. Ενθουσιάστηκα! Από την αρχιτεκτονική, τους Μαδριλένους, τη ζωή, αλλά και τη γενναία δόση Τέχνης που πήρα.

Ξεκινώντας από τα γνωστά, στη Μαδρίτη βρίσκονται δυο παγκόσμιας φήμης Μουσεία το Museo de PRADO και το Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía (MNCARS).

Το δικό μου αστεράκι απονέμεται στο MNCARS. Εκεί λοιπόν πέρα από την διάσημη Guernica του Πικάσο, ανακάλυψα τον Ισπανό Chillida, αλλά πραγματικά ενθουσιάστηκα με την έκθεση που φιλοξενείται στην νέα πτέρυγα του Μουσείου με θέμα Souls & Machines. Η επιμέλεια της έκθεσης εξαιρετική, τα έργα πρωτοποριακά. Επικρατεί χαμηλός φωτισμός και lo-fi ήχος, ενώ ένας διάδρομος, που διαμορφώνεται από ημικυκλικά διαχωριστικά, μας οδηγεί στις αίθουσες - ξέφωτα με τις εγκαταστάσεις των δημιουργών. Στο πάτωμα, εδώ κι εκεί, τεράστιες μαξιλάρες (περίπου 2 Χ1,5μ) σε προκαλούν να "χαθείς" στην παρατήρηση των έργων.

Ξεκινώ με τον Daniel Rozin, που καταπιάνεται με δια-δραστικές κατασκευές που ανταποκρίνονται στην παρουσία του θεατή. Έτσι συμμετέχω κι εγώ ενεργά και δημιουργικά στην λειτουργία των έργων. Μ’ αρέσει αυτό. Τα έργα: Weave mirror, Trash mirror, circles mirror, δηλαδή σκουπίδια μαζεμένα από τους δρόμους της Νέας Υόρκης, αλλά και εκτυπώσεις και μεταλλικές κατασκευές σχηματίζουν «καθρέφτες» που με τη βοήθεια της τεχνολογίας (video σε πραγματικό χρόνο και κατάλληλο software) μετατρέπουν την κίνηση του θεατή, την κίνηση μου, σε είδωλο στον καθρέφτη. Το όλο συνοδεύεται από ελαφρύ θρόισμα σε κάθε μεταβολή της κίνησης.

Η Sachiko Kodama, φτιάχνει δυναμικά γλυπτά από υγρό σίδηρο (ferrofluids). Η τεχνική που χρησιμοποιεί δεν έχει προηγούμενο στις πρακτικές της σύγχρονης τέχνης, τα «γλυπτά» της είναι μαγικά! Η είσοδος στο χώρο της εγκατάστασης με προειδοποιεί για την ύπαρξη μαγνητικού πεδίου. Αυτό σε συνδυασμό με ειδικό software για τον έλεγχο της δύναμης του πεδίου, δημιουργεί την αντίδραση του υγρού σιδήρου, σε ελεγχόμενες συνθήκες, και την δημιουργία οργανικών μεταλλασσόμενων μορφών και επιφανειών. Τα έργα: Protrude flow, Breathing Chaos, Morpho Towers.

Τελευταίο και καλλίτερο άφησα τον Paul Friedlander που τα έργα του πραγματικά τα ερωτεύτηκα. Κυρίες και κύριοι το «Αίνιγμα των φωτεινών περιδινήσεων, της κυματικής λειτουργία του φωτός, της αφηρημένης κοσμολογίας»! Ο Friedlander έχει ξοδέψει πάνω από δυο δεκαετίες έρευνας στη προσπάθεια του να μετατρέψει το φως σε ένα εύπλαστο κι ευέλικτο υλικό ικανό να παίρνει διαφορετική φόρμα και όγκο. Ιδού λοιπόν τα κινητικά φωτογλυπτά του μαθηματικού που στράφηκε στις τέχνες.

Αν τύχει να βρεθείτε στη Μαδρίτη το Σεπτέμβριο, μη χάσετε την έκθεση, αλλά αν πετύχετε αυτούς τους «τύπους» κάπου αλλού στον κόσμο, ΕΧΕΤΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ!

Υ.Γ. Οι φωτογραφίες από τα Μουσεία είναι της υποφαινόμενης, ενώ των έργων είναι από την έκδοση του Μουσείου για την έκθεση Souls & Machines, με υπότιτλο Digital art and new media.

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

Αυτός που έμαθε σε μια καρέκλα να περπατάει

Το όνομά του Arthur Ganson και τα δημιουργήματά του ένα πάντρεμα τέχνης, ψυχής και μηχανής.

Κατασκευάσματα από έναν άλλο κόσμο, όπου φύλλα αγκινάρας και κόκαλα κοτόπουλου περπατάνε, καρέκλες μινιατούρες χοροπηδάνε, αυτοκαταστρέφονται και σχισμένα χαρτιά πετάνε σαν πουλιά.
Παιχνιδιάρικα, ονειρικά, ποιητικά, τρομακτικά… ίσως, αλλά κυρίως πανέμορφα.

Machine with Cat Whiskers

Μια μικρή παρουσίαση των μηχανισμών του θα βρείτε ΕΔΩ, κάποιοι άλλοι βρίσκονται ΕΔΩ και αν θέλετε να ακούστε τον ίδιο να μιλάει για την δουλειά του δείτε ΕΔΩ.

Το "Wishing bone" πρωταγωνιστεί σε ταινία, που πληροφορίες μπορείτε να δείτε ΕΔΩ.

Υ.Γ. Καλώς σας βρήκα :)

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

Manga: Comics από την Ιαπωνία

Αυτή τη λέξη χρησιμοποίησε ο Ιάπωνας καλλιτέχνης Katsushika Hokusai (1760-1849) για να περιγράψει τα σκίτσα με τις χαλαρές γραμμές που δημιουργούσε. Αν αυτός υπήρξε ο πρόδρομος του σύγχρονου manga, πατέρας του θεωρείται ο Osamu Tezuka (1928-1989), ο οποίος είναι αυτός που έθεσε τους βασικούς κανόνες όπου στηρίζονται οι mangaka (σχεδιαστές των manga) σήμερα.

Τα manga είναι τόσο διαφορετικά από τα Δυτικά comics που, πολλές φορές, ξενίζουν. Είναι ασπρόμαυρα, μεγέθους pocket, (τα αυθεντικά) διαβάζονται από δεξιά προς τα αριστερά και από πάνω προς κάτω, αρχίζοντας από το "τέλος" του βιβλίου, όπως είναι η Ιαπωνική γραφή. Οι ήρωές τους πολλές φορές έχουν ανδρόγυνη μορφή, με πελώρια μάτια, στυλιζαρισμένα ρούχα και περίεργα χτενίσματα.

Όσοι όμως αγαπήσουν και αφοσιωθούν στο manga ανταμείβονται με καταπληκτικές ιστορίες, συγκλονιστικούς χαρακτήρες, πολλή δράση και απίστευτο γέλιο

ενώ η θεματολογία τους κυμαίνεται από αρχαίους μύθους μέχρι φουτουριστικά σενάρια και από το αθώα παιδικό ως το τρομαχτικά σκοτεινό.

Περισσότερα σε επόμενα posts! Dewa mata! (Τα λέμε!)

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

Ματιές στο μέλλον – petitinvention

Περνάω πολλές ώρες στον παγκόσμιο ιστό. Έχω το πρόσχημα της επαγγελματικής διαστροφής, αλλά στην πραγματικότητα το κάνω επειδή μου αρέσει. Τα όμορφα και λειτουργικά website με ενθουσιάζουν. Δεν χορταίνω να χαζεύω εμπνεύσεις, να μελετάω μεθόδους και να θαυμάζω δημιουργίες.

Σήμερα διαβάζοντας το περίφημο Smashing magazine ανακάλυψα τον Mac Funamizu, έναν ιάπωνα web/graphic designer που μοιράζεται μαζί μας τις ιδέες του για εφαρμογές της τεχνολογίας στην καθημερινότητα - ευφάνταστα γκάτζετ που θα ήθελε να δει να βγαίνουν στην αγορά. Μάλιστα δεν αρκείται στα λόγια, αλλά σχεδιάζει και τη μορφή τους – αφήνοντας τις τεχνικές λεπτομέρειες για άλλους ☺.

Στο Smashing magazine πρόβαλλαν το Looking Glass, ένα είδος φορητού υπολογιστή με μορφή γυαλιού, που κοιτάζοντας μέσα του οποιοδήποτε αντικείμενο θα μπορούμε μέσω web (σύνδεση με μηχανές αναζήτησης, εγκυκλοπαίδειες, Google maps κ.λπ.) να πάρουμε περισσότερες πληροφορίες γι αυτό. Οι εφαρμογές που προτείνει για τη συσκευή είναι ανεξάντλητες: κοιτάζοντας τον ουρανό να παίρνουμε πρόγνωση καιρού, κοιτάζοντας τροφές να βλέπουμε τα διαιτητικά στοιχεία τους, στρέφοντάς το προς τα αστέρια να μας δείχνει τον αντίστοιχο χάρτη του ουρανού και τις ονομασίες των αστερισμών κι ένα σωρό άλλα. Πραγματικά εντυπωσιακό. Πάρτε μια ιδέα.

Βρίσκω πως οι συσκευές που φτιάχνει είναι πανέμορφες! Οι φίλοι των Mac θα ανακαλύψουν ένα σωρό προσθήκες για τον αγαπημένη τους υπολογιστή, όπως η External Touch Screen – εξωτερική οθόνη αφής που μπορεί να λειτουργήσει και ως κορνίζα για ψηφιακές φωτογραφίες ή ταινίες, ως πληκτρολόγιο ή ακόμα και ως κάλυμμα για το macbook σας.

Επειδή στην προκειμένη περίπτωση τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, εξερευνήστε τα όλα μόνοι σας στο σάιτ του: http://petitinvention.wordpress.com

Y.Γ. Ευχαριστώ κι εγώ mafalda για την πρόσκληση. Πολλά και πολύ ενδιαφέροντα τα θέματα του blog. Έχω κολλήσει από καιρό!

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...

Στον κήπο του Ζεν

Με την είσοδο του Flash στην εργαλειοθήκη των σχεδιαστών, πολλοί έχουν παραμελήσει τη χρησιμότητα και τη δύναμη του CSS (Cascading Style Sheets) στο σχεδιασμό ιστοσελίδων, εκτός από τα blogs όπου το CSS συνεχίζει να προοδεύει.

Lily Pond, Rose Thorogood, Australia

Το CSS Zen Garden αναδεικνύει τις δυνατότητες του CSS δείχνοντας την ίδια ακριβώς ιστοσελίδα με διαφορετικό CSS και μερικά διαφορετικά γραφικά (banners, tiles, κτλ.).

Retro Theater από τον Eric Rogé, France όπου το site κυλάει στην οθόνη του κινηματογράφου σαν τίτλοι ταινίας

Leggo My Ego, Jon Tan, United Kingdom

Μέχρις στιγμή υπάρχουν 210 σχέδια ανεβασμένα και μπορεί οποιοσδήποτε να κατεβάσει τον κώδικα της σελίδας και ένα δείγμα CSS για να δημιουργήσει την δική του εκδοχή.

Έχει περισσότερα εδώ...

Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...