Συνήθως πρωτοπηγαίνει κανείς σε τέτοια μέρη στην παιδική ή πρωτοεφηβική ηλικία. Οι κακές παρέες είναι που κατά κανόνα σε ...διαφθείρουν και σε μαθαίνουν τις κακές συνήθειες (-: Στην περίπτωση του γράφοντα, δεν ξέρω πως έγινε και δε θυμάμαι τον εαυτό μου πελάτη σε ένα τέτοιο μέρος. Όσο κι αν στίβω το μυαλό μου. Είναι που κι οι παρέες μου ποτέ δεν πολυπήγαιναν σε τέτοια μαγαζιά...
Σήμερα το απόγευμα, καθώς σεργιάνιζα και το είδα, μου κατέβηκαν κάποιες περίεργες σκέψεις. Αν και ξέρω πως είναι, δεν είναι λίγο βλακεία να μην έχω δοκιμάσει; Όπως και να το κάνουμε, άλλο πράγμα η προσωπική άποψη.
Ομολογώ ότι στην αρχή το προσπέρασα και συνέχισα την πορεία μου. Ίσως και να ντράπηκα λίγο. Όχι ότι έχει νόημα στην ηλικία μου. Δε βλέπω να έχει νόημα σε καμιά ηλικία δηλαδή... Σιγά καλέ, γιατί να είναι ντροπή; Δεν είναι δικαίωμα του καθενός να (απο)ζητάει την ηδονή να γευτεί ...τρυφερή σάρκα;
Στην πρόσοψη, έντονα χρώματα με το κόκκινο και το κίτρινο να κυριαρχούν. Πάντα με έλκυαν τα έντονα χρώματα. Ίσως ενδόμυχα να πιστεύω ότι δεν έχω ζήσει όσο έντονα θα ήθελα, γι' αυτό.
Μπαίνοντας μέσα, και νιώθοντας λίγη (φυσιολογική) αμηχανία, παρατήρησα το "μενού" και τις τιμές αναρτημένα στον τοίχο. Πολύ έξυπνο αυτό σαν ιδέα! Αντί να κουράζεσαι να λες, "θέλω αυτό...", μπορείς απλά να το δείξεις. Και πολύ χρήσιμο αν δεν ξέρεις και τόσο καλά τη γλώσσα, πράγμα που οπωσδήποτε θα συμβαίνει με κάποιους πελάτες.
Η κάπως ευτραφής κυρία με καλησπέρισε ευγενικά και περίμενε να διαλέξω. Μελέτησα λίγο, αλλά κατά βάθος ήξερα τι θέλω πολύ πριν ανοίξω την πόρτα για να μπω...
Ναι, ήξερα πολύ καλά τι θα έπαιρνα. Το είχα δει εκατοντάδες φορές σε διαφημίσεις, το είχα ακούσει στο ραδιόφωνο, το είχα δει ακόμα σε ταινίες. Και δεν το είχα φάει ποτέ. Μιλάω φυσικά για το περίφημο Big Mac!
(Τι πράγμα; Μα προφανώς και για McDonald's λέμε τόση ώρα! Δε φαντάζομαι να σκεφτήκατε τίποτα άλλο... Α, να χαθείτε παλιόπαιδα, ένας Θεός ξέρει τι μπορεί να βάλατε στο διεστραμμένο σας μυαλό...)
Για να μην τα πολυλογούμε, νωρίτερα σήμερα, στις 11/08/2009 σ' αυτό το κατάστημα έφαγα το πρώτο Big Mac της ζωής μου! Και μία μεσαία μερίδα πατάτες για συνοδευτικό (-:
Η πρώτη εντύπωση ήταν ότι τελικά δεν είναι και τόσο ...big. Στο μενού στον τοίχο φαινόταν μάλλον μεγαλύτερο. Τα 4 ευρώ και 90 ίσως να είναι πολλά ίσως και να μην είναι.
Το κατανάλωσα μασώντας αργά για να νιώσω την κάθε μπουκιά, όπως και τις πατάτες. Η γεύση ήταν γενικά καλή, χωρίς να με ξετρελαίνει κιόλας. Τα σχόλια από την προσωπική γευσιγνωσία είναι πέρα από το σκοπό αυτής της ανάρτησης. Θα πω μόνο ότι ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία που δεν υπήρχε λόγος να μην την έχω ζήσει μια φορά, έτσι για να έχω να λέω βρε αδερφέ (-:
Ας μην ξεχνάμε ότι οι εξαιρέσεις είναι για επιβεβαιώνουν τους κανόνες (-;
Έχει περισσότερα εδώ...
Αυτό ήταν όλο! Κλείστε το...
