31.10.08

Halloween!!!

Πάει κι ο Οκτώβριος και οι Αγγλοσάξονες γιορτάζουν τον ερχομό του Χειμώνα με το Halloween, που έχει Κέλτικες ρίζες.

 

To Halloween είναι συντόμευση του All Hallows' Even, που σημαίνει παραμονή της γιορτής των Αγίων Πάντων. Οι ρίζες του όμως πάνε ακόμα πιο πίσω, όταν οι Κέλτες γιόρταζαν το τέλος της περιόδου του θερισμού και την αρχή της προετοιμασίας για το Χειμώνα. Οι Κέλτες πίστευαν πως τη μέρα αυτή, τα όρια ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών και των νεκρών ήταν πιο αδύναμα. Τα πνεύματα μπορούσαν να κάνουν κακό στη σοδειά, την υγεία, και να φέρουν όλων των ειδών τα προβλήματα. Γι'αυτό γιόρταζαν με φωτιές και πανηγύρια και φορούσαν κοστούμια για να κατευνάσουν τους νεκρούς.

Αυτές οι ρίζες παραμένουν ζωντανές μέχρι και σήμερα, τα έθιμα του να φοράς κοστούμια, οι τρομακτικές ιστορίες, οι κολοκύθες, τα γλυκά... Κυρίως είναι γιορτή για παιδιά, που ντύνονται και πάνε από πόρτα σε πόρτα ζητώντας γλυκά. Trick or treat! Τα μαγαζιά γεμίζουν με κοστούμια, μάσκες, τρομακτικά διακοσμητικά, κολοκύθες παντού (ο κυριούλης που έχει μίνι μάρκετ κάτω από το σπίτι μου, γέμισε την βιτρίνα του με κολοκύθες που έχουν την τιμή γραμμένη πάνω τους με μαρκαδόρο). Φέτος ειδικά που πέφτει και Παρασκευή, θα πρέπει να γίνεται χαμός από πάρτυ. Στα σουπερμάρκετ κυκλοφορούν κουβάδες γεμάτοι γλυκά για να προμηθευτεί ο κάθε νοικοκύρης για να μην τον τρομάξουν τα διαολάκια που θα κυκλοφορούν. Δεν ξέρω αν θα μου χτυπήσουν κι εμένα την πόρτα, αλλά θα είμαι προετοιμασμένη!
Και μία συνταγή στο κλίμα της ημέρας: Spiced Bacon and Pumpkin Soup!



Happy Halloween!!!

Έχει περισσότερα εδώ...

27.10.08

When Happy Tree Friends Meet Walt Disney

Στη γκαλερί The Aquarium του Λονδίνου, από τις 10 του Οκτώβρη μέχρι και τις 8 Νοεμβρίου, οι jCauty&SON παρουσιάζουν την έκθεση "Splatter". Δε θα πω κάτι παραπάνω γι' αυτή, δείτε απλά τις φωτογραφίες και το video στο τέλος του post. Εκτός κι αν έχετε πρόβλημα με το αίμα! :-)

(Συνδημοσίευση με το Λογική της πλάκας...)


Υπέροχα; Σας φτιάχνουν το κέφι; Σας ανοίγουν τη διάθεση; Έεεεεετσι! Ορίστε και το video που έχουν φτιάξει:


Έχει περισσότερα εδώ...

Εκμάθηση τυφλού συστήματος πληκτρολόγησης

Με το προγραμματάκι αυτό έμαθα να πληκτρολογώ σε τυφλό σύστημα πριν 6-7 χρόνια.



Όχι ακριβώς τυφλό σύστημα, για να ομολογήσω την αλήθεια, δεν έφτασα μέχρι εκεί. Για να φτάσω θέλω ακόμα λίγη δουλειά, την οποία τότε βαρέθηκα να κάνω και σταμάτησα ακριβώς εκεί, στο 80-90% δηλαδή. Κανείς δεν είναι τέλειος... Πάντως, γράφω 3-4(!) φορές πιο γρήγορα απ' ότι πριν ασχοληθώ μ' αυτό και επίσης δε χρειάζεται να κοιτάω το πληκτρολόγιο. Κοιτάω όμως αυτά που γράφω στην οθόνη. Ένας σωστός τυφλός πληκτρολογητής δε χρειάζεται να το κάνει ούτε αυτό.

Το πρόγραμμα είναι η ενσάρκωση της απλότητας, command line, 26 kb όλό κι όλο, αλλά με σαφείς και πλήρεις οδηγίες. Προσωπικά, χρησιμοποίησα τη linux εκδοχή μάλιστα, γιατί τότε πρωτοκαιγόμουνα με το ζωάκι αυτό.


Αν θέλετε να ασχοληθείτε, μπορείτε να αφιερώσετε 10-20' κάθε μέρα επί 1-2 εβδομάδες για τις ασκήσεις κι ύστερα απλά να συνηθίσετε να το χρησιμοποιείτε αντί για το κλασικό σύστημα "δύο-δείκτες-προτεταμένοι-και-ψάχνω-απεγνωσμένα-με-το-μάτι-για-το-σωστό-πλήκτρο-κάθε-φορά". Στην αρχή είναι δύσκολο, όπως όλα, εμένα μάλιστα πονούσαν και τα χέρια μου μέχρι να βρω τη σωστή στάση. Γρήγορα όμως η διαφορά είναι εμφανής!

Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια επένδυση στον εαυτό μας, θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο για όλους όσους ο υπολογιστής είναι ένα όχι ασήμαντο κομμάτι της ζωής τους.

Εκτός των άλλων, είναι και μια καλή εγκεφαλική άσκηση. Διαδικασίες σαν αυτή που σιγά-σιγά με την εξάσκηση γίνονται μηχανικές, δημιουργούν νέες συνάψεις στον εγκέφαλο, ασκώντας τον και κρατώντας τον σε φόρμα. Πιστέψτε με, κρατάει τα εγκεφαλικά επεισόδεια (ακόμα) πιο μακριά (-;

Να μην ξεχάσω: Δημιουργός του προγράμματος είναι ένας εκλεκτός συνάδελφος από το ΕΜΠ, καλή του ώρα.

Έχει περισσότερα εδώ...

24.10.08

Ένα 'Βατοπέδι' στην καρδιά της Θεσσαλονίκης

Χτες επισκέφτηκα για πρώτη φορά τους κήπους της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης.

Είναι ένα πολύ εντυπωσιακό οικόπεδο, με πανέμορφα και εξαιρετικά καλοδιατηρημένα κτίρια, με καταπράσινους κήπους τέλεια δομημένους. Το θέμα όμως είναι για ποιο λόγο βρέθηκα εγώ και κάποιοι ακόμη εκεί!



Χτες λοιπόν είχε νομαρχιακό συμβούλιο και μεταξύ των υπολοίπων θεμάτων θα γινόταν και μία παρουσίαση ενός οικολογικού ζητήματος που απασχολεί τους κατοίκους των 40 εκκλησιών και όχι μόνο. Πρόκειται για μία έκταση περίπου 5 στρεμμάτων, στις 40 Εκκλησιές, που κατά μεγάλο μέρος ήταν ρέμα το οποίο μπαζώθηκε και ένα μέρος του καταπατήθηκε. Ο χώρος συνολικά είχε χαρακτηριστεί από δεκαετίες ως χώρος πρασίνου, αλλά ο Δήμος Θεσσαλονίκης αδράνησε επί πολλά χρόνια και δεν αποζημίωσε τον ιδιοκτήτη για την απαλλοτρίωση.

Σήμερα ο συγκεκριμένος χώρος ετοιμάζεται για πολυκατοικίες, αφού ο ιδιοκτήτης κατάφερε να παρακαμφθεί (αδιαφανώς και με παράξενη ανοχή από τους «αρμοδίους» φορείς, υπηρεσίες Δήμου και Νομαρχίας) ο αρχικός σκοπός της παραχώρησης (δενδροφύτευση) και να το κάνει οικοδομικά τετράγωνα, πετυχαίνοντας δικαστική απόφαση αποχαρακτηρισμού, χωρίς παρουσία Δήμου (που δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο για να υπερασπιστεί ένα δημοτικό πάρκο) και περιοίκων (που φυσικά δεν ενημερώθηκαν από τον ιδιοκτήτη, αλλά παραδόξως ούτε και από τον Δήμο!). Διαβάστε περισσότερα από το Κείμενο της Επιτροπής Κατοίκων των 40 Εκκλησιών εδώ.

Στο σημείο αυτό να πω ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά από τη Green Attack Θεσσαλονίκης, που όλον αυτόν τον καιρό βρίσκονται δίπλα στους κατοίκους των 40 Εκκλησιών υποστηρίζοντας τον αγώνα τους ενεργά, ενημερώνοντας τον κόσμο, μαζεύοντας υπογραφές και όντας πάντα παρόντες σε κρίσιμα δημοτικά και νομαρχιακά συμβούλια.

Ας περάσουμε όμως στη συνέχεια...

Ήμασταν μαζεμένοι έξω από το κτίριο όπου συνεδρίαζε το συμβούλιο για αρκετή ώρα. Γύρω στα 20 άτομα με τα πλακάτ τους και τα φυλλαδιάκια τους. Δίπλα μας γύρω στα 20 άτομα από τους απολυμένους της Siemens, άλλη μια -ακόμη πιο- πονεμένη ιστορία. Ανάμεσα μας 4 άνθρωποι από την επιτροπή κατοίκων των 40 Εκκλησιών.

Σε κάποια φάση μας καλούν μέσα γιατί ήρθε η ώρα που ο εκπρόσωπος της επιτροπής κατοίκων -ο κύριος Χρήστος Ελευθεριάδης, αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Φυσικής του Α.Π.Θ.- θα εισηγηθεί για το θέμα μας. Πλάκα είχε-πρώτη φορά έμπαινα σε τέτοιο πράγμα. Κυριλέ χώρος, ένα τσούρμο επίσημοι νομαρχιακοί σύμβουλοι, εκείνη την ώρα μιλούσε μια κυρία κάτι σαν πρόεδρος (σχωρήστε με είμαι και λίγο άσχετη μ'αυτά), ή μάλλον φώναζε ψιλοϋστερικά για το θέμα της Siemens, κάποιοι άλλοι της απαντούσαν στον ίδιο τόνο, ψιλοχάβρα Ιουδαίων η κατάσταση. Κάτι όμως έλειπε από το όλo πανηγυράκι...

Ναι καλά μαντέψατε... ο αγαπητός μας νομάρχης έλειπε!! Αν και στην αρχή ξεγελάστηκα γιατί ενώ τον έβλεπα μπροστά μου, άκουγα τον κόσμο να φωνάζει "Που είναι ο νομάρχης (οεο)", μετά κατάλαβα ότι ήταν ο αδερφούλης του κι όχι ο ίδιος. Ο κόσμος από τη Siemens ρωτούσε που είναι ο κ. νομάρχης και γιατί λείπει, αλλά ευτυχώς η κυρία πρόεδρος είχε την απάντηση: "Ο κύριος νομάρχης δεν μπορούσε να παρευρεθεί γιατί είναι με κάτι Κινέζους" ...αυτολεξεί κυρίες και κύριοι, με το μικρόφωνο, ο κύριος νομάρχης *είναι με κάτι Κινέζους*... μάλιστα!



Η κυρία πρόεδρος δίνει λοιπόν το λόγο στον εκπρόσωπό μας για 3 λεπτά. Τα πρώτα 2 ο άνθρωπος προσπαθούσε να μιλήσει αλλά δεν τα κατάφερνε γιατί οι νομαρχιακοί σύμβουλοι τσακώνονταν μεταξύ τους για προηγούμενο θέμα. Όταν επιτέλους του δόθηκε η ευκαιρία, τα είπε πολύ όμορφα ο άνθρωπος. Με λίγα λόγια και καλά. Τελείωσε και η κυρία πρόεδρος κατευθείαν πήγε να περάσει στο επόμενο θέμα.

Τότε εμείς αρχίσαμε να φωνάζουμε μερικά συνθηματάκια, έτσι για το καλό. Δε θυμάμαι ακριβώς, αλλά πήγαινε κάπως έτσι "Πανίκα, Πανίκα άκου το καλά, το πράσινο θα μείνει με το τσαμπουκά!" (βέβαια ο Πανίκας δεν ήταν εκεί για να το ακούσει, αλλά έτερον εκάτερον!) και κάτι σχετικό με το να πάρει η νομαρχιακή επιτροπή πίσω την υπογραφή της από το συμβόλαιο αποχαρακτηρισμού του ελεύθερου χώρου.

Φυσικά η κυρία πρόεδρος εξοργίστηκε και μας εξήγησε 'πολιτισμένα' ότι αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει εδώ και τώρα και ότι αποτελεί δικαστικό ζήτημα, και ότι ο ρόλος του συμβουλίου αυτού είναι το να ακούει τα θέματα και να τα λαμβάνει υπόψιν... καταλάβατε... χ**ε ψηλά κι αγνάντευε!

Τέλος πάντων, κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η επίσκεψή μου στους νομαρχιακούς κήπους Θεσσαλονίκης. Τώρα μένει να δούμε αν θα έχει κάποιο αποτέλεσμα η διαμαρτυρία αυτή... εσείς τι λέτε, υπάρχει ελπίδα;

Έχει περισσότερα εδώ...

23.10.08

Πανόραμα Design 2008

Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες γιορτές του design στην Ελλάδα! Όχι πως και οι υπόλοιπες δεν είναι εξίσου σημαντικές…






Στα Βραβεία ΕΒΓΕ, πηγαίνουμε για να πούμε μπράβο σε όλα εκείνα τα παιδιά, που βιοπορίζονται, διαμορφώνοντας την καθημερινή μας αισθητική.



Στο Παγκόσμιο Συνέδριο Τυπογραφίας και Οπτικής Επικοινωνίας, πηγαίνουμε για να συναντήσουμε από κοντά πολλούς Έλληνες και Ευρωπαίους σχεδιαστές και να συζητήσουμε μαζί τους, για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της τυπογραφίας.



Στο design walk, πηγαίνουμε, για να βρούμε τους δημιουργούς, στον χώρο τους και να ανακαλύψουμε, όσο μπορούμε, τον τρόπο, που σκέφτονται και δημιουργούν!



Στους κύκλους διαλέξεων της Ένωσης Γραφιστών Ελλάδος, πηγαίνουμε για να ενημερωθούμε, για όλους τους τομείς της γραφιστικής και της τυπογραφίας.



Αλλά στο Πανόραμα Design, μπορούμε να τα κάνουμε όλα αυτά μαζί! Άλλα λίγο περισσότερο και άλλα λιγότερο! Φέτος, ο διοργανωτής του συνεδρίου, το περιοδικό +design, κλείνει 10 χρόνια ζωής. Να μας ζήσει, λοιπόν, ένα από τα καλύτερα περιοδικά design, σε όλη την Ευρώπη!

Γιορτάζοντας αυτό το ορόσημο, μας υπόσχεται ένα "ενισχυμένο" πρόγραμμα που εκτείνεται σε 4 ημέρες:
- Σάββατο 22/11: Έξι evangelists (3 Έλληνες - 3 ξένους) για το πρώτο ελληνικό Adobe D-Day
- Κυριακή 23/11: ‘Εξι δημιουργούς από το χώρο του προϊοντικού σχεδιασμού που θα παρουσιάσουν το πρώτο Πανόραμα Product Design
- Σαββατοκύριακο 6-7 Δεκεμβρίου, το γνωστό, κλασσικό Πανόραμα Design με καταξιωμένους, αλλά και ανερχόμενους δημιουργούς από το χώρο της γραφιστικής, του branding, της διαφήμισης, του animation, του διαδικτυακού σχεδιασμού και της εικονογράφησης. Ονόματα από την Ελλάδα και το εξωτερικό...

Μπορείτε να βρείτε την ανακοίνωση του εκδότη μας, κ. Δημήτρη Φακίνου εδώ! Εμένα, πάλι θα με βρείτε, κάπου εκεί!

Έχει περισσότερα εδώ...

21.10.08

The Readers Of Homer

Όταν η Kathryn Holhwein, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια ετοιμαζόταν να βγει στη σύνταξη, έπαθε ταράκουλο. έχετε δει πως είναι μια γυναίκα κανα-δυο μήνες πριν συνταξιοδοτηθεί; είδε κανείς τη μάνα μου; τέρας!

φανταστείτε λίγο μια κυρία που σε όλη της τη ζωή ήταν σε επαφή με νέο κόσμο, κύκλους διανοούμενων κ ανθρώπους επιπέδου, να της πει κάποιος πως δε μπορεί πια να διδάξει λόγω ηλικίας.. κόλαση! η Kathryn έχασε τους φοιτητές (επί 40χρόνια οργάνωνε σεμινάρια για την "Ομηρική φαντασία"), την όρεξη κ τον ύπνο της.

ένα ξημέρωμα λοιπόν, γύρω στις 5 το πρωί, έκανε ένα διάλειμμα απο το κέντημα όταν της ήρθε η ιδέα: "ξενυχτάω που ξενυχτάω, δεν οργανώνω καμιά ολονυχτία Ομήρου να περάσει κ η ώρα;" κ ιδρύει τον Readers Of Homer, ένα σύλλογο γαμηστερότατο!

οι συναντήσεις τους είναι βραδινές κ γίνονται σε θέατρα, βιβλιοθήκες, ή στο ύπαιθρο. οι συμμετέχοντες διαβάζουν αποσπάσματα ραψωδιών της Ιλιάδας κ της Οδύσσειας, χωρίς περαιτέρω σχόλια κ συζητήσεις. μόνο μάχες, μίσος, πάθη, έρωτας, θεοί, βασιλείς, εξαιρετικό!

σήμερα ωστόσο, η συνάντηση θα είναι κάπως διαφορετική. πρώτον, γιατί θα είναι ολοήμερη, από τις 830 μέχρι τις 730 (σε λίγο τελειώνει δηλαδη). δεύτερον, γιατί δε διοργανώνεται στην Αμερική, μα στην Αίγυπτο, κ συγκεκριμένα στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας! η ανάγνωση γίνεται σε τρεις γλώσσες, ελληνικά, αραβικά κ αγγλικά.

κ για όλους εμάς που θα θέλαμε να είμασταν εκεί, η σούπερ γιαγιά οργανώνει κ άλλη μία τέτοια συνάντηση, φέτος το καλοκαίρι. λίγο πιο κοντά αυτή τη φορά, στη γεννέτηρα (μάλλον) του Ομήρου, τη Δασκαλόπετρα της Χίου.

πάμε;

Έχει περισσότερα εδώ...

15.10.08

Οι περιπέτειες μιας βιβλιοθήκης


Φωτογραφία από το Flickr του Σταύρου Μαρκόπουλου



Όλα άρχισαν όταν ο Δημήτριος Βικέλας επέλεξε να αφήσει την βιβλιοθήκη του στον Δήμο Ηρακλείου και όχι στη γενέτειρά του την Ερμούπολη, αλλά ούτε στην πόλη της καταγωγής του την Βέροια. Η προβολή του Ηρακλείου στις αρχές του 20ου αι. διεθνώς, λόγο των αρχαιολογικών ευρημάτων από τις ανασκαφές στην Κνωσό, Φαιστό, Αγ. Τριάδα και Γόρτυνα, πιθανότατα τον έκαναν να πάρει αυτή την απόφαση και η περιπέτεια αυτής της βιβλιοθήκης άρχισε...



Οι πρώτες κατοικίες του υπήρξαν ανήλια με μούχλα και υγρασία δωμάτια, ενώ ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός που προκηρύχτηκε παραμονές του πολέμου, έληξε άδοξα... Τα 10 σχέδια που κατατέθηκαν για επιλογή κάηκαν σφραγισμένα, όταν βομβαρδίστηκε το Δημαρχείο.

Ο πόλεμος βρίσκει την βιβλιοθήκη στο Δημοτικό Μέγαρο των Αχτάρικων, που το αναγνωστήριο της βιβλιοθήκης και το κάτω απ' αυτό υπόγειο έγιναν στην αρχή καταφύγιο και όταν στάλθηκαν τρόφιμα για βοήθεια από τον Ερυθρό Σταυρό το 1943, αποθηκευτικός χώρος. Στο αναγνωστήριο αποθήκευσαν τα τσουβάλια με τρόφιμα και από μια τρύπα που άνοιξαν στο τσιμεντένιο πάτωμα, έριχναν στο υπόγειο χύμα το σιτάρι.

Με τον συμμαχικό βομβαρδισμό μία από τις βόμβες γλίστρησε από τα τείχη και βρέθηκε στο χώρο του αναγνωστηρίου. Οι περίοικοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, περιμένοντας στην έκρηξή της, μέχρι που οι Γερμανοί, με την υπόσχεση της ελευθέριας του, έβαλαν ένα υπόδικο να την μεταφέρει έξω από το κτήριο.



Σήμερα η «Βικελαία δημοτική βιβλιοθήκη» έχει εμπλουτιστεί με πολλά βιβλία από δωρεές ατομικών βιβλιοθηκών (Γεωργίου Σεφέρη, Μάρκου Αυγέρη - Έλλης Αλεξίου και πολλών άλλων), εφημερίδες, περιοδικά, αρχεία και οπτικοακουστικό υλικό. Είναι υπεύθυνη για την διοργάνωση σπουδαίων εκθέσεων, εκδηλώσεων και για την έκδοση ιστορικού υλικού από τα βενετικά και τούρκικα αρχεία, αλλά και περιοδικών, λευκωμάτων, αρχαίων ελληνικών κειμένων λογοτεχνίας και ποίησης.
Αλλά η περιπέτεια της στέγασης συνεχίζετε...

Μετά το στατικό πρόβλημα του κτηρίου Αχτάρικα, η Βιβλιοθήκη μετακόμισε σε δύο διαφορετικά κτήρια και ο Δήμος Ηρακλείου σκέφτεται να συνεχιστεί η ενοικίαση τμημάτων του κτηρίου και μετά την συντήρηση του που υπολογίζεται να έχει ολοκληρωθεί το Μάρτιο του 2010, αντί να παραχωρηθεί εξ’ ολοκλήρου σ’ αυτήν.



Ας ελπίσουμε ότι αυτός ο θησαυρός ολόκληρος, θα βρει κάποια στιγμή το σπίτι που του αρμόζει.


Αναλυτικά η ιστορία της βιβλιοθήκης από τον τελευταίο έφορό της Ν. Γιανναδάκη ΕΔΩ
Διάφορες πληροφορίες για την βιβλιοθήκη (εκδόσεις, εκδηλώσεις κ.α.) στην ιστοσελίδα του δήμου ΕΔΩ
Η ιστοσελίδα της Βικελαίας δημοτικής βιβλιοθήκης
Το ψηφιακό αρχείο βιβλιοθήκης
ΕΔΩ
Αφιέρωμα της εφημερίδας Πατρίς ΕΔΩ
και ένα δωράκι... Περιήγηση στο Ηράκλειο



Έχει περισσότερα εδώ...

13.10.08

Impressionism and Scotland

Κυριακή. Βαριέσαι. Έχεις διάβασμα. Θέλεις τη μαμά σου. Σε πιάνει απελπισία. Ξέρεις ότι κανονικά πρέπει να κάτσεις μέσα να διαβάσεις, αλλά δεν μπορείς. Έξω έχει καλό καιρό, λίγη συννεφιά, καλή θερμοκρασία. Σε φωνάζει για να βγεις και δεν θέλεις να χάσεις την ευκαιρία να δεις όλα αυτά τα έργα μαζεμένα.

Έτσι πήγα...



Στην έκθεση Impressionism and Scotland, στο National Gallery Complex.

Περπάτησα μέχρι εκεί, μια ωραιότατη βόλτα στο φθινοπωρινό απόγευμα του Εδιμβούργου. Φωτό έχω μόνο απ'έξω, μέσα δεν επίτρεπόταν και είχε και πολύ κόσμο.
Τα δύο κτήρια από το πλάι, καθώς περπατούσα προς αυτά

η καντίνα στο πλάι του κτηρίου. Βλέπετε το πανώ για την έκθεση ακριβώς από πάνω

Η Γκαλερί είναι επιβλητική, και απ'έξω, και από μέσα. Η έκθεση ήταν οργανωμένη και στημένη πολύ πετυχημένα, με σκοπό να δείξει τις επιρροές Σκωτζέζων καλλιτεχνών του 19ου και 20ου αιώνα από τους Γάλλους ιμπρεσιονιστές - κυρίως, αλλά όχι μόνο. Πανέμορφα έργα καλλιτεχνών του μεγέθους των Monet, Manet, Degas, Cézanne, Matisse, Renoir, Van Gogh, Gauguin, Whistler κ.α. παρέα με τους Σκωτζέζους Guthrie, Lavery (Glasgow Boys), Peploe, Cadell, Hunter, Fergusson (colourists), Henry, Crawhall, McTaggart κ.α.

Το έργο The Storm του William McTaggart, ήταν στην αρχή της έκθεσης



Η έκθεση ήταν στημένη σε έξι αίθουσες, με τοίχους βαμμένους σε διάφορες αποχρώσεις του γαλάζιου. Πήγαινε κανείς από τη μία αίθουσα στην άλλη θαυμάζοντας τα έργα και διαβάζοντας κειμενάκια για τον ιμπρεσιονισμό και τους επιχειρηματίες που αγαπούσαν την τέχνη και που βοήθησαν τους ιμπρεσιονιστές να γίνουν γνωστοί στη Σκωτία και να επηρεάσουν τους ομοεθνείς τους καλλιτέχνες.

Παρότι είχε πολύ κόσμο (το φαινόμενο του τρέξτε-να-προλάβουμε-τελειώνει-σήμερα-η-έκθεση) δεν υπήρχε συνωστισμός. Τα φιλότεχνα πλήθη κάθονταν αρκετά μακριά από τους πίνακες για να βλέπουν όλοι και είχαν υπομονή. Βοηθούσαν και οι ευρύχωρες αίθουσες. Στις πιο μικρές γινόταν λίγο της κακομοίρας, αλλά πάλι με υπομονή και λίγο αναμονή, βλέπαμε όλα τα έργα.

Nocturne: Blue and Gold - Old Battersea Bridge του James McNeill Whistler

Olive Trees (Les Oliviers) του Vincent Van Gogh

(Η έκθεση είχε πάρα πολλά έργα, τα παραπάνω είναι λιγοστά και μη αντιπροσωπευτικά, απλά μου άρεσαν πολύ και ήθελα να τα συμπεριλάβω στο post)
Έκανα κι ένα ιδιαίτερα εκτονωτικό shopping therapy στο μαγαζάκι. Κατά βάθος ήθελα να το σηκώσω όλο, αλλά δεν το σήκωνε η τσέπη μου δυστυχώς. Χάρηκα ιδιαίτερα που δεν βαρέθηκα και πήγα, ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία αυτή η έκθεση. Καμία σχέση με
αυτές που έχουμε συνηθίσει back home.

Bonus photos:
Princes Street Gardens και στο βάθος το Scott Monument από το προαύλιο της Πινακοθήκης.

Princes Street Gardens και στο βάθος North Bridge.

Υ.Γ. Όταν γύρισα ήθελα ακόμα τη μαμά μου (λιγουλάκι) αλλά μετά το ξεπέρασα. :-)

Έχει περισσότερα εδώ...

Ένα άδειο κουτί γεμάτο πολυτιμα πράγματα...



Καταλαβαίνω πως μπορεί να ακούγεται λίγο κουλός ή εστω οξύμωρος ο τίτλος αλλα ειναι ακριβής, πιστέψτε με. Ένας καλλιτέχνης, ο Franck de las Mercedes, έχει ξεκινησει μια προσπάθεια να στείλει όσα περισσότερα κουτιά μπορεί σε όλο τον κόσμο! Τα κουτιά, τα Priority Boxes, ειναι ζωγραφισμένα απο τον ίδιο, ενα προς ένα και στο χέρι, γι'αυτο και κάνουνε περίπου 8 εβδομάδες απο την ημερα που θα τα ζητησετε να έρθουνε. Ναι, μπορείτε να τα ζητήσετε και έρχονται τελείως δωρεάν όπου κι αν μένετε.


Αρκεί να πάτε εδώ, να δείτε λεπτομέρειες και φωτογραφιες και να ζητήσετε στο email που δίνει στην σελίδα ενα τέτοιο κουτί! Σε 8 εβδομάδες πανω κάτω, θα έρθει ένα ζωγραφισμένο κουτι-έργο τέχνης στο σπίτι σας! Καθε κουτί έχει άλλο αυτοκόλλητο επάνω του το οποίο λέει τι "περιέχει": ειρήνη, ηρεμία, αγάπη κλπ. Όταν έρθει το κουτί, το μόνο που έχετε να κάνετε ειναι να το βγάλετε μια φωτογραφία όπως εσεις θέλετε (μπορειτε να φαινεστε εσεις, η γιαγια σας, ο σκυλος σας, κανεις ή όλοι απ'ολους αυτους), αρκεί να φαίνεται καθαρά το κουτι και να στειλετε την φωτογραφια στο site του.


Επάνω ειναι ο χάρτης με τις χώρες στις οποίες έχει στείλει μεχρι τώρα. Εγω περίμενα ακριβως 8 εβδομάδες για το κουτί που βλέπετε κάτω στην φωτογραφία (και που έστειλα στην σελίδα του), ειναι ενα τετράγωνο κουτί των 15 περίπου εκατοστών και έκανε τον ταχυδρόμο να αναρωτιέται για πολλή ώρα τι μπορεί να είναι και την μανα μου να σκέφτεται δυσοίωνα που έχω μπλέξει. Δοκιμαστε το, ειναι πάνεμορφο και βοηθάτε εναν καλλιτέχνη έτσι! Α, ειναι και δωρεάν, τελειως λεμε!

Έχει περισσότερα εδώ...

12.10.08

Η επίσημη παρουσίαση!

Αποδέχτηκα, να είμαι, ένας από τους επίσημους authors του biographix, γιατί είναι και οι φίλοι μου εκεί.

Σκοπεύω, να καταπλήξω τα πλήθη, που συρρέουν, καθημερινά, στο biographix, με τις εκπληκτικες τρελα ενδιαφερουσες όλο σημασια δημοσιεύσεις μου (και μετά ξύπνησα).

Την πίτσα, την παραγγέλνω με απ’όλα,και λίγο ακόμα από πάνω.

Πίνω ___ναι λοιπόν,πίνω________ και παίζω ___ενίοτε με την υπομονή των άλλων.____-.

Προτιμώ τον batman, από τον superman, γιατί έτσι ντύθηκε ο γιός μου τις Απόκριες χαχαχα

Ο άνθρωπος, είναι ον που προσαρμόζεται,φευ,εύκολα.

Το biographix, είναι ιδέα της Μαφαλντούλας,οπότε,υποκλίνομαι.

Εμένα θα με βρείτε:Gmail kihli2008@gmail.com
Bookcrossing kihli
Facebook Christina Kihli

Έχει περισσότερα εδώ...

11.10.08

O Banksy ανοιγει pet shop!

Εδώ και μερικές ημέρες, οι Νεοϋορκέζοι προσπερνούσαν εργάτες που έχτιζαν ένα νέο pet shop.Εντοπίζοντας κάτι που φαινόταν να είναι λεοπάρδαλη και έναν πίθηκο στη βιτρίνα της 7ης Λεωφόρου, κάποιοι έκαναν πορεία διαμαρτυρίας για να παραπονεθούν σχετικά με το μικρό χώρο στον οποίο ήταν περιορισμένα τα άγρια αυτά ζώα. Αλλά χτες, το Village Pet Store and Charcoal Grill αποκαλύφθηκε ότι είναι το τελευταίο έργο του «καλλιτέχνη του δρόμου»,Banksy, γεμάτο με αληθοφανή πλάσματα που μάλιστα κινούνταν μέσα στο μαγαζί ώστε να μπερδέψουν τους περαστικούς.


Το pet shop είναι ανοιχτό κάθε μέρα μέχρι τα μεσάνυχτα έως και τις 31 Οκτωβρίου, και παρόλο που οι πελάτες δεν μπορούν να αγοράσουν τα προϊόντα του, μπορούν να περιπλανηθούν στην έκθεση, που είναι η πρώτη του Banksy στη Νέα Υόρκη.


Τα έργα περιλαμβάνουν δύο ψαροκροκέτες να επιπλέουν σε μια γυάλα, κουνέλια-ρομπότ που φορούν κολιέ με πέρλες, ένα ζευγάρι φτερούγες κοτόπουλου που φαίνονται να πίνουν κέτσαπ, χοτ ντογκ να απολαμβάνουν τη ζεστασιά των λαμπτήρων θέρμανσης, και μια κάμερα να προσέχει τα μικρά της. Ένας μεσήλικας άντρας που προσελήφθη από τον Banksy τοποθέτησε την πινακίδα “Open for Business” στο πεζοδρόμιο χτες για να σηματοδοτήσει τα «εγκαίνια».

Ο καλλιτέχνης από το Bristol εξήγησε γραπτώς την «δημιουργία» της επιχείρησής του, λέγοντας ότι «οι Νεοϋορκέζοι δεν ενδιαφέρονται για την τέχνη, αλλά ενδιαφέρονται για τα κατοικίδια. Οπότε, εξέθεσα αυτά.»


Προσέθεσε ότι υπάρχει και μια σοβαρότερη, φιλοσοφική πτυχή του έργου του, λέγοντας «Ήθελα να δημιουργήσω έργα που θα προβλημάτιζαν σχετικά με τη σχέση μας με τα ζώα και την βιοηθική της βιομηχανικής εκτροφής, αλλά κατέληξα με φτερούγες κοτόπουλου που τραγουδάνε.»

Όσο για τις αντιδράσεις του κοινού; Η έκθεση είναι ορατή μέρα και νύχτα μέσα από τη μεγάλη πρόσοψη του καταστήματος, και δημιούργησε ανησυχία στους ντόπιους. Ο Banksy είπε ότι «είχαμε παράπονα από ανθρώπους που δεν τους αρέσει να βλέπουν δύο χοτ ντογκ να συνευρίσκονται καθώς πηγαίνουν στη δουλειά. Αλλά δεν είναι λιγότερο αφύσικο από τη διαδικασία παρασκευής λουκάνικου.»


Πηγή και φωτογραφίες: The Independent

Έχει περισσότερα εδώ...

The Daily Show


(Uploaded in Flickr by The Zeppelin)
 
Σίγουρα όλο και κάπου θα έχετε πετύχει κάποιο βιντεάκι από την εκπομπή που θέλω να σας παρουσιάσω σήμερα. Για κάντε όμως το άλμα για να πούμε περισσότερα...

Το The Daily Show, με παρουσιαστή τον Jon Stewart, είναι μια σατιρική ημίωρη εκπομπή που παίζει στο καλωδιακό Comedy Central (το κανάλι στο οποίο παίζει και το γνωστό South Park) κάθε μέρα από Δευτέρα μέχρι Πέμπτη.

Η θεματολογία του είναι καταρχάς πολιτική, αλλά και για τα ΜΜΕ της Αμερικής. Ο παρουσιαστής από το 1999, Jon Stewart, χαίρει πια μεγάλης εκτίμησης από την κοινή γνώμη των ΗΠΑ. Έχει παρουσιάσει την απονομή των Oscar το 2006 και φέτος, έχει πάρει Emmy και Peabody για το Daily Show.

Φυσικά, από τις εκπομπές του περνάνε όλοι οι σημαντικοί άνθρωποι της πολιτικής, της τέχνης και της δημοσιογραφίας. Ενδεικτικά, την Τετάρτη που μας πέρασε, guest ήταν η Michelle Obama, ενώ την Πέμπτη ο Robert De Niro.

Ακόμη, υπάρχουν και μερικοί correspondents που αναλόγως την περίσταση βγαίνουν για ρεπορτάζ και αναφέρουν πίσω στην εκπομπή. Ένας από αυτούς ήταν μέχρι και το 2005 ο Stephen Colbert, ο οποίος έχει τώρα το δικό του show ακριβώς μετά τον Jon Stewart.

Το The Colbert Report έχει το ίδιο φορμά με το The Daily Show, όμως εκεί ο Colbert υποδύεται έναν κολλημένο Ρεπουμπλικάνο, καρικατούρα των πολιτικών προγραμμάτων που στηρίζονται στην προσωπικότητα των παρουσιαστών-pundits τους. Πολύ γέλιο...

Η μικρή, λοιπόν, διάρκεια της εκπομπής (22 λεπτά περίπου τα καθαρά χωρίς διαφημίσεις), δεν αφήνουν τον παρουσιαστή να κουράσει. Βίντεο, εξελίξεις στην καμπάνια των υποψηφίων για την Προεδρία (Indecision 2008 όπως το ονομάζει), οι μίνι συνεντεύξεις των καλεσμένων και έξω από την πόρτα. Το αποτέλεσμα; Μικρές και δεμένες εκπομπές, με μια απολύτως πετυχημένη σάτιρα.

Παρότι έχει δεχτεί κριτικές για υπερβολικά φιλελεύθερο show, ο Jon Stewart και το Daily Show έχει αποδειχτεί καλύτερο "δελτίο ειδήσεων" από ότι τα κανονικά δελτία. Στο site της εκπομπής, λέει:
If you're tired of the stodginess of the evening newscasts and you can't bear to sit through the spinmeisters and shills on the 24-hour cable news network, don't miss The Daily Show with Jon Stewart, the nightly half-hour series unburdened by objectivity, journalistic integrity or even accuracy.
Για μένα, είναι ο καλύτερος τρόπος να παρακολουθώ τι συμβαίνει εκεί, μερικές μέρες πριν τις Αμερικανικές εκλογές στις 4 Νοεμβρίου. Τι πιο ωραίο από την καλή σάτιρα; Παρακάτω, θα δείτε μια μικρή περίληψη της τελευταίας βδομάδας μέσα σε 4 λεπτά. Όμως για να καταλάβετε για τι μιλάμε, ψάξτε την εκπομπή στο Youtube και δείτε ένα από τα επεισόδιά της. 22 λεπτά δεν είναι τίποτα...


Έχει περισσότερα εδώ...

10.10.08

Κατά συνθήκη ψεύδη

Δε θα δοθεί παράταση στη συλλογή των δηλώσεων για το Κτηματολόγιο, δήλωσε ο αρμόδιος υπουργός, κύριος Γιώργος Σουφλιάς.


Βγαίνουν όμως οι συμβολαιογράφοι και λένε: "Βρε κουμπάρε: Από τις 17 Ιουνίου που άρχισε η συλλογή μέχρι και σήμερα έχουν δηλωθεί μόνο το 50% περίπου των συνολικών δικαιωμάτων."

Αν θυμάστε την απλή μεθόδου των τριών, την οποία μάθαμε κάποτε στο δημοτικό, εξάλλου:

4 μήνες*    -> 50% των δικαιωμάτων
1/2 μήνας** -> x%  των δικαιωμάτων

* μέσα Ιουνίου - μέσα Οκτωβρίου
** μέσα Οκτωβρίου - τέλος Οκτωβρίου

Παρόλο που τα ποσά προφανώς δεν είναι ακριβώς ανάλογα, ούτε και οι ημερομηνίες απόλυτα ακριβείς, γνωρίζουμε ότι τα Κτηματολογικά γραφεία δουλεύουν σχεδόν φουλ. Πόσο πιο γρήγορα να πάνε;

Ε, δεν είναι δυνατόν, απλά δε μπορεί το x να είναι 50. Θα είναι κάπου στο 6.25 μας λέει η ρημάδα η αναλογία. Μπορεί να ζοριστούμε και να το κάνουμε 8, μπορεί να ξεσκιστούμε να το κάνουμε 10, αλλά 50 απλά δεν παίζει να γίνει.

Συμπέρασμα: Όλοι γνωρίζουμε ότι θα δοθεί παράταση. Και πρώτος-πρώτος ο υπουργός.

Απλά δε μπορείς να βγεις να πεις στον Έλληνα επίσημα αυτό το πράγμα, γιατί απλούστατα αυτό θα πυροδοτήσει τη γνωστή μας ελληνική αδράνεια. Και αντί να πάει η συλλογή μέχρι λίγο μετά τα Χριστούγεννα, ζήσε Μάη μου (θυμηθήτε με όμως του χρόνου την άνοιξη...)

Χώρια που η Κτηματολόγιο Α.Ε. περιμένει και κάτι επιδοτήσεις από Ευρωπαική Ένωση, τις οποίες ελπίζει να πάρει, αλλά πρέπει να έχουμε επιδείξει σχετικό έργο μέχρι κάποια χρονική στιγμή για να τις πάρει. (Ααα, σημειώστε ότι τις παλιότερες απλά τις έφαγε.)

Άρα κύριε υπουργέ μου, βγές στο μικρόφωνό σου, και κούνα την καλογυμνασμένη ξύλινη γλωσσούλα σου. Αυτή δεν είναι η δουλειά σου, άλλωστε; Και εσύ που τα παίρνεις για να την κάνεις, πες ότι καλά κάνεις. Εμείς που τα δίνουμε όμως;

Έχει περισσότερα εδώ...

8.10.08

Καλύτερα να μασάς...

Όϊ, όϊ, εκείνα τα ντολμαδάκια της μαμάς παραήταν καυτά... Ούτε και ξέρω πως τα κατάφερε, δεν είναι του spicy. Φαίνεται όμως πως εδώ έπεσε είτε λίγο παραπάνω πιπέρι ή καμιά άλλη πιο καυτερή ποικιλία.


Και αυτό το κατάλαβα κυρίως όταν έφτασα στο κάτω μέρος του ταπερακίου, γιατί προφανώς το καρύκευμα είχε "κάτσει" κάτω. Φωτιά στα μπατζ...., εεε στη γλώσσα μας!

Α, δε μπορώ τα ύπουλα πράγματα. Τρως (κατι που φαίνεται σαν)  ένα ωραίο φαγάκι και ξαφνικά συνειδητοποιείς σιγά-σιγά ότι το στόμα σου βγάζει φλόγες...

Τι κάνουμε τώρα, λοιπόν; Πίνουμε 4 λίτρα νερό; Μμμ, μάλλον όχι. Χαλάει και τη χώνεψη, εξάλλου.

Κάπου είχα διαβάσει παλιά ότι όταν φας κάτι καυτό και σε καίει και σου αλλάζει τα φώτα, αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να φας κάτι άλλο, κατά προτίμηση τροφή με άμυλο. Και να μασήσεις καλά, ώστε η γλώσσα να εκκρίνει σάλιο για να ξεπλύνει τις πικάντικες ουσίες που έχουν κολλήσει πάνω της. (Δε στάθηκα ικανός να βρω σχετικές παραπομπές, θα με συγχωρέσετε, ελπίζω (-:)

Και ώ του θαύματος, πριν από λίγο το είδα να δουλεύει. Μια ακόμα φέτα ψωμάκι και λίγη υπομονή. Μια χαρά! Ούτε ίχνος καψίματος πια στη γλώσσα.


Φυλάξτε αυτά τα μικρά μυστικά ...επιβίωσης, κάποια μέρα μπορεί να σας σώσουν τη ζωή. (Ε, όχι ότι υπερβάλλω... (-;)

Έχει περισσότερα εδώ...

7.10.08

Πώς συνδέονται οι πειρατές με την άνοδο της θερμοκρασίας και τα μακαρόνια με τη δημιουργία του κόσμου… ή αλλιώς ξεχάστε όσα ξέρατε!

Ο καθένας από εμάς έχει στο μυαλό του μια κοσμοθεωρία. Άλλος ενστερνίζεται την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου, άλλος τη θεολογική άποψη, και πολλοί καλοί αμερικάνοι χριστιανοί τη Θεωρία της Ευφυούς Δημιουργίας–κάτι σαν επιστημονικά τεκμηριωμένη χριστιανική κοσμολογία(!).

Αυτή η τελευταία θεωρία ώθησε ένα νεαρό φυσικό εν ονόματι Bobby Henderson να μιλήσει για την πραγματική ΑΛΗΘΕΙΑ, η οποία του αποκαλύφθηκε σε όραμα! Και ποια είναι αυτή; Μα φυσικά η σατυρική θρησκεία (ας μου επιτραπεί ο όρος) του Flying Spaghetti Monster! Και οι πιστοί της; Μα φυσικά οι Pastafarians! Σύμφωνα, λοιπόν, με την πρωτοποριακή αυτή θρησκεία, ο κόσμος δημιουργήθηκε από ένα αόρατο ιπτάμενο μακαρονοτέρας, μετά από ένα γερό μεθύσι με μπύρα, η οποία ρέει άφθονη από το Μεγάλο Ηφαίστειο του Παραδείσου. Ο Παράδεισος, εκτός από τα ηφαίστεια μπύρας, αποτελείται και από ένα εργοστάσιο που παράγει στρίπερς. Στην Κόλαση το τοπίο είναι παρόμοιο, αλλά από τα ηφαίστεια ρέει χαλασμένη μπύρα και οι στρίπερς έχουν αφροδίσια νοσήματα.

(Πηγή: http://en.wikipedia.org/wiki/Flying_spaghetti_monster)

Σύμφωνα με τις γραφές, οι Πειρατές είναι θεϊκά όντα και είναι οι πρώτοι και αυθεντικοί Pastafarians! Έτσι, το Τέρας επιθυμεί οι άνθρωποι να συμπεριφέρονται και να ντύνονται σαν Πειρατές. Μάλιστα, η άνοδος της θερμοκρασίας κατά τις τελευταίες δεκαετίες, αποτελεί 'θεία δίκη' ή 'νέμεση' για το γεγονός ότι οι Πειρατές τείνουν να εκλείψουν από τον πλανήτη...και αν δεν το πιστεύετε, μια ματιά στο παρακάτω διάγραμμα θα σας πείσει-και δε νομίζω να μην εμπιστεύεστε τη στατιστική..!

(Πηγή: http://www.cafepress.com/venganza/)

Και για να μη νομίσετε ότι η πρωτοποριακή αυτή θρησκεία δεν έχει οπαδούς στην Ελλάδα, επισκεφτείτε την ιερή ιστοσελίδα της Ελληνορθόδοξου Εκκλησίας του Ιπτάμενου Μακαρονοτέρατος και προσκυνήστε τη θαυματουργή εικόνα Του!
Ρίξτε επίσης μια ματιά στην Εκκλησία του Μεγάλου Σουβλακίου-συνίσταται για πιο σκληροπυρηνικούς κρεατοφάγους, αλλά και στη σατυρική θρησκεία του Αόρατου Ροζ Μονόκερου (όχι του φίλου του Charlie-εκείνος δεν είναι αόρατος)-συνίσταται για τους πιο ρομαντικούς.

May his noodly appendage bless you...R-amen...

(Πάντως ένα είναι σίγουρο, αυτός ο τυπάς ο Bobby Henderson τα έπιασε τα λεφτά του!)

Έχει περισσότερα εδώ...

6.10.08

Που στο διάολο ειναι ο Matt?

O Matt Harding είναι ένας 32χρονος που μένει στο Seattle με την κοπέλα του και τον σκύλο του. Αφού πραγματοποίησε το όνειρό του να προγραμματίζει βιντεοπαιχνίδια, μάζεψε όλα του τα χρήματα και άρχισε να ταξιδεύει τον κόσμο.

Κάποια στιγμή ένας φίλος του πρότεινε να τον βιντεοσκοπήσει ενώ χορεύει ένα χορό, όχι κάποιον ιδιαίτερο χορό, έναν απλό χωρό που ο Matt χορεύει χάλια! Άρχισε να γυρίζει το ίδιο χορό σε διαφορετικά μέρη αντί για σουβενίρ. Τα ένωσε και ανέβασε το τελικό video στο ίντερνετ. To video αυτό κυκλοφόρησε και ο Matt έγινε ημι-διάσιμος!

Τί έγινε στη συνέχεια μπορείτε να το διαβάσετε στο site του. Εγώ θα σας αφήσω απλά να απολαύσετε το video του!



Where the Hell is Matt? (2008) from Matthew Harding on Vimeo.

Έχει περισσότερα εδώ...

10o Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου και Παντομίμας Κιλκίς





'Ολες οι παραπάνω απαντήσεις βρίσκονται από την 1η έως τις 14 Οκτωβρίου στο Κιλκίς, στο 10ο Φεστιβάλ κτλ-κτλ-διαβάστε το στον τίτλο, πάλι τα ίδια θα λέμε!

Μέχρι στιγμής έχω παρακολουθήσει 4 παραστάσεις και ήταν όλες καταπληκτικές! Το πλήρες πρόγραμμα στο site του φεστιβάλ!

Και μερικά video, για να είμαστε πιο multimedia!






Έχει περισσότερα εδώ...

Έκθεση "Πράσινα σπίτια"

Αν είχαμε όλοι μας από τρεις τέσσερεις γλάστρες στο λίγο χώρο που έχουμε διαθέσιμο στο μπαλκόνι μας, πόσο διαφορετική θα ήταν η πόλη μας, άραγε;

Αν ενδιαφέρεστε για σχετικές ιδέες, μπορείτε λοιπόν να περάσετε από τις 3 μέχρι τις 19 Οκτωβρίου από την πλατεία Κοτζιά στο κέντρο της Αθήνας στην Φθινοπωρινή Ανθοκομική Έκθεση που συνδιοργανώνουν ο Δήμος Αθηναίων και ο Αγροτικός Ανθοκομικός Συνεταιρισμός Φυτωριούχων Αχαρνών Αττικής.


Ενδιαφέρον είναι ότι εκτός από τους παραγωγούς θα υπάρχουν και γεωπόνοι οι οποίοι θα δίνουν ιδέες και συμβουλές.

Ο γράφων αναλογίζεται ότι είναι επιτέλους καιρός για λίγο πράσινο στο μπαλκόνι του και σκέφτεται συν τοις άλλοις να συνδυάσει το εύοσμον μετά του φαγώσιμου (-: (δυόσμος ή/και μαιντανός, ας πούμε)

Έχει περισσότερα εδώ...

5.10.08

Αυτό έχει μια μεγάλη ιστορία

Πολύ θα ήθελα να ξεκινήσω αναφέροντας πριν από πόσα χρόνια το πρωτοείδα. Δεν θα το κάνω όμως, για τον απλούστατο λόγο πως δεν θυμάμαι. Είμαι σίγουρος πως είναι πάνω από δέκα χρόνια, αλλά μήπως είναι και πάνω από δεκαπέντε; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι· και τελικά συνειδητοποιώ πως δεν είμαι καθόλου σίγουρος.

Αφήνοντας λοιπόν στην άκρη το πότε, αυτό που θυμόμουν από εκείνη την πρώτη φορά που το είδα ήταν πως επρόκειτο για ένα βιβλίο τεράστιο με έναν πρωτότυπο τίτλο που μόνο ερωτηματικά δημιουργούσε. Υπόθεση δεν θυμόμουν, επειδή υπόθεση δεν είχα διαβάσει. Ίσως να θυμόμουν και την εικόνα του εξωφύλλου, αλλά αυτή η ανάμνηση μάλλον προστέθηκε κάποια χρόνια αργότερα, όταν...

...έμαθα πως το βιβλίο είχε γυριστεί και σε ταινία. Επιμένοντας να μη γνωρίζω την υπόθεση, το νέο στοιχείο ήταν πλέον εκείνη η χαρακτηριστική φιγούρα που βλέποντάς την δημιουργείται μια αίσθηση χαράς, γέλιου, μια επιστροφή στην παιδική ηλικία. Εν πάση περιπτώσει, ακόμα και με αυτά τα ελάχιστα που γνώριζα (ή ακριβώς επειδή ήταν ελάχιστα), ήταν ένα βιβλίο που ήθελα να διαβάσω και μια ταινία που ήθελα να δω· κάποια στιγμή.


Πριν από δυο-τρία χρόνια, σε μια κουβέντα περί ανέμων, υδάτων, αλλά και ταινιών φαντάζομαι, είπαμε να μαζευτούμε σε ένα σπίτι να δούμε τη συγκεκριμένη ταινία· ακόμα βρισκόμαστε στη φάση του μαζέματος. Έτσι, εκείνη η κάποια στιγμή δεν είχε έρθει.

Πριν ένα μήνα, μπήκα σε ένα σπίτι την ώρα που στο dvd player στριφογυρνούσε, σχεδόν κατά τύχη, η συγκεκριμένη ταινία. Σχεδόν κατά τύχη σημαίνει πως ήξερα ότι θα έβλεπαν ταινία, αλλά όχι ποια, και πως υπέθετα πως όποια κι αν ήταν η ταινία θα είχε τελειώσει εδώ και ώρες - αλλά το πρόγραμμα είχε κυλήσει διαφορετικά. Έτσι, βρέθηκα να παρακολουθώ την ταινία, έχοντας χάσει το πρώτο μισάωρο, και με ολοένα αυξανόμενη περιέργεια για το πού θα κατέληγε. Τελικά κατέληξε σε ένα εντελώς απροσδόκητο τέλος (σε σχέση με ό,τι περίμενα), σε ένα τέλος που το πρόβλημά του ήταν πως δεν έμοιαζε με τέλος, πως δεν ήταν δυνατόν να είναι έτσι ένα τέλος.


Αποφάσισα να το ελέγξω στο Internet, και τα πράγματα είχαν ως εξής: η ταινία αποτελείτο από δύο dvd, αλλά κανείς δεν το ήξερε όταν νοικιάστηκε η ταινία, ούτε οι πελάτες ούτε(;) η υπάλληλος, με αποτέλεσμα να νοικιαστεί η μισή ταινία. Επομένως αυτό που νομίσαμε ως τέλος της ταινίας δεν ήταν το τέλος, και άρα χρωστούσαμε στους εαυτούς μας να δούμε την υπόλοιπη μισή ταινία.

Έχοντας όρεξη για χειροτεχνία, αποφάσισα να κάνω σπιτική δουλειά. Δεν έψαξα να κατεβάσω την ταινία από το Internet, ούτε κατέβασα δυο-τρεις διαθέσιμους ελληνικούς υπότιτλους. Στη συνέχεια δεν έχασα μερικά βράδια συγχρονίζοντας και δοκιμάζοντας υπότιτλους και ταινία, ούτε την έβλεπα ξανά και ξανά για να διορθώνω κάποια ορθογραφικά και άλλα λάθη που έβρισκα στους υπότιτλους κατά την παρακολούθηση. Αφού λοιπόν δεν έκανα όλα τα προαναφερθέντα, ήρθε η ώρα να μη γράψω το αποτέλεσμα σε dvd και να μη δω την ταινία με την ησυχία μου ως θεατής - και έχοντας μάθει πια νεράκι τους διαλόγους.


Ύστερα από περίπου τρεις ώρες λοιπόν, κι έχοντας παρακολουθήσει μια πολύ ωραία (και αξέχαστη) ταινία, κάτι με ενοχλούσε ακόμα· και δεν ήταν το κάθισμα. Ήταν ξανά το τέλος της ταινίας! Ή μάλλον όχι ακριβώς το τέλος, αλλά η αναμέτρηση πριν από το τέλος· αν και απίθανη εφόσον φανταστική, μου φάνηκε τόσο γήινη και τόσο χειροπιαστή που λες κι ερχόταν σε αντίφαση με τον ίδιο της τον εαυτό. Πέρα από αυτή την ενόχληση όμως, σε αρκετά σημεία της ταινίας ένιωσα πως υπονοούνταν διάφορα στοιχεία που όμως ποτέ δεν είχαν αναφερθεί, συνδετικοί κρίκοι που χάθηκαν στη διαδρομή, γεγονότα που θα έκαναν την οπτική αφήγηση περισσότερο πλήρη. Έχοντας λοιπόν την πεποίθηση πως στην ταινία είχε χωρέσει αξιοπρεπώς ό,τι μπορούσε να συμπυκνωθεί σε τρεις ώρες, την επόμενη εργάσιμη ημέρα έκανα το αναμενόμενο επόμενο βήμα, πήγα και...

...αγόρασα το βιβλίο. Αυτό:

Τίτλος: Το Αυτό
Συγγραφέας: Stephen King
Μετάφραση: Αλεξάνδρα Σωτηρίου
Εκδόσεις: Λιβάνης - Το Κλειδί, 1994
Σελίδες: 1039
ISBN: 978-960-237-082-7

Οι μικροί ήρωές μας, ανάμεσά τους κι ένα κορίτσι, αντιμετωπίζουν τη φρίκη και τον εφιάλτη στα έντεκά τους χρόνια. Ενήλικοι πια και επιτυχημένος ο καθένας στον τομέα του, δεν μπορούν ν' αντισταθούν στη δύναμη που τους τραβάει στη γενέτειρά τους για να αναμετρηθούν με το σκοτεινό παρελθόν αλλά και με το ακόμα πιο εφιαλτικό και ανατριχιαστικό παρόν.

Ξεκίνησα την ανάγνωση και δεν ήθελα να σταματήσω. Οι χαρακτήρες εντυπωσιακοί και οι μεταξύ τους σχέσεις να συμπληρώνουν τις λεπτομέρειες του προφίλ τους. Η πόλη στην οποία διαδραματίζεται η ιστορία να γεμίζει αθόρυβα, γρήγορα, και πλήρως το μέρος στο οποίο ήμουν όταν διάβαζα! Και βέβαια κάθε φορά που άφηνα από τα χέρια μου το βιβλίο, να περιμένω πώς και πώς την επόμενη φορά που θα το ξανανοίξω.


Επίσης, καθώς λίγες μόνο μέρες νωρίτερα είχα δει την ταινία, ήταν αναπόφευκτο να κάνω διαρκώς συγκρίσεις και αναγωγές από το βιβλίο στην ταινία. Πολλά στοιχεία του βιβλίου είχαν παραλειφθεί στην ταινία, πολλές σκηνές του βιβλίου συγχωνεύονταν σε μία στην ταινία (η οποία περιελάμβανε τα χαρακτηριστικότερα σημεία των αρχικών σκηνών), οι ήρωες στην ταινία εμφανίζονταν να πρωταγωνιστούν σε διαφορετικές σκηνές απ' ό,τι στο βιβλίο, το σουλούπι τους στην ταινία ήταν σαφώς ομορφότερο απ' αυτό που μου δημιουργούσε η ανάγνωση του βιβλίου, και η καταστροφή στο βιβλίο ήταν πολύ μεγαλύτερη. Όσο για τους χαμένους συνδετικούς κρίκους στην ταινία, το βιβλίο ευτυχώς συμπλήρωσε όλα τα κενά, κι έδιωξε τη θολούρα από τα ασαφή μέρη της ταινίας!


Η αναμέτρηση λίγο πριν το τέλος της ταινίας, που μου είχε αφήσει μια περίεργα αρνητική αίσθηση, στο βιβλίο ερχόταν πολύ ομαλά ως αποδεκτή εξέλιξη της ιστορίας (και αφού πλέον γνώριζα σε περισσότερο βάθος τις αντιμέτωπες δυνάμεις). Ίσως όμως η κυριότερη διαφορά μεταξύ ταινίας και βιβλίου να έγκειται στο γεγονός πως στο βιβλίο η ίδια η πόλη (ως τόπος αλλά και ως σύνολο ανθρώπων) είναι τόσο σημαντική όσο και ο καθένας από τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Όσο για το βιβλίο αυτό καθαυτό, το πέμπτο και τελευταίο μέρος του ήταν καταπληκτικό και ως γραφή και ως εξέλιξη των γεγονότων (και με απίστευτη ταχύτητα), που έκανε ακόμα ισχυρότερη την βεβαιότητα πως άξιζε η ανάγνωση όλων αυτών των εκατοντάδων σελίδων που είχαν προηγηθεί.

Μειονέκτημα του βιβλίου, κάποια ενοχλητικά λάθη: ο Μπεν που ξαφνικά αναφέρεται ως Μπιλ, ή ο Χένρι ως Πάτρικ, το σπρέι που αντιμετωπίζεται επανειλημμένως ως ουδέτερο αλλά και ως αρσενικό στην ίδια πρόταση (και δυστυχώς υπήρχε σε πάρα πολλές προτάσεις), λέξεις που που είχαν διπλοτυπωθεί σε σε αρκετά σημεία· ίσως έχω μια εμμονή με αυτά τα πράγματα, καταλαβαίνω πως το βιβλίο είναι τεράστιο (άρα κάποιοι έλεγχοι πλημμελείς;), αλλά είναι κρίμα.


Πάντως, σκέφτομαι να το ξαναδιαβάσω. Όχι σύντομα όμως· ίσως σε είκοσι εφτά χρόνια. Ποιος ξέρει;


Από δω κι από κει...


Έχει περισσότερα εδώ...